Fleur d'Or AOC Monbazillac 2009

Net als bij Sauternes wordt de zoete Monbazillac vervaardigd van de druivenrassen sémillon, sauvignon blanc en muscadelle. Bij Sauternes heeft de sémillon duidelijk de overhand, bij Monbazillac zit er een aanzienlijk groter aandeel muscadelle in. Ook voor deze wijn plukt men de druiven wanneer de edele rot (Botrytis Cinerea) heeft ingezet. Alcohol is 13% en er heeft houtrijping plaatsgevonden. In het glas vrij intens geel, kleurdiepte 4 uit 5 voor witte wijnen. In de neus een hoog 'velpon-gehalte' naast het aroma van abrikoos, perzik, ananas, mandarijn en honing. Een vrij hoge viscositeit, hij is een 'beetje dik'. In de mond is hij uiteraard zoet, het opgewekte speeksel wordt er ook wat dikker door, de zuren vallen wat tegen, hij heeft een volle smaak, zelfs koud uit de koeling. Bij zoete wijnen is het vaak moeilijk om het houtgebruik te proeven maar in dit geval lukt me dat wel. Hij is kruidig, smaken van abrikoos, perzik, ananas, mandarijn, honing en ook een beetje velpon. Verkrijgbaar bij de PLUS.

Azienda Agricola Vittorio Cottafavi 'Latum' Lambrusco Bianco IGP

Er zijn een hele hoop verschillende druiven die lambrusco heten, wat ze allemaal gemeen hebben is dat het blauwe druiven zijn. Toch zie je vaak witte Lambrusco staan, zo ook dit exemplaar, het is een zogenaamde 'blanc de noir', letterlijk 'wit van zwart' maar men bedoelt witte wijn van blauwe druiven. Dankzij internet kom ik erachter dat de hier gebruikte variant de lambrusco marani betreft, kan ik er weer eentje afstrepen. Ik had hem al even liggen en duidelijk waren de restanten van de dode gistcellen ten gevolge van autolyse te zien in de fles. Alcohol is 11%. Geen echte kurk maar een of andere plastic stop en bij het verwijderen daarvan geen luide "plop", meer een "pffft". Bij het inschenken een vrij 'agressieve' mousse van grote bubbels, geen kettingen wel langzaam parelende belletjes. De kleur is heel licht strogeel met een groene gloed. In de neus vooral die gisttonen, brioche, wit brood. In de mond lekker hoge zuren, het koolzuurgas is sterk afgezwakt. Gisttonen, brioche en grapefruit zijn de aanwezige smaken. Hij had eerder geopend moeten worden, de pit is er wel een beetje uit.

Marques de Carrion DOCa Rioja Antaño

Het zijn weer euroweken bij de C1000! Deze reclameslogan kondigt de euroknallers aan, honderd producten voor een euro. Daar staan soms zelfs flesjes wijn tussen, met de nadruk op flesjes want het formaat is 'piccolo' met maar liefst 187,5 milliliter inhoud. Twee glazen en het is op. Desalniettemin handig om eens een onbekende wijn te proberen of wanneer je de enige thuis bent die wijn drinkt. Bij rode Rioja denk ik al gauw aan een bak hout. Jonge wijnen als 'sin crianza' of 'joven' willen zelfs nog wel eens tot drie maanden eikenhout gezien hebben, de wijn van vandaag absoluut niet. Alcohol is 13%, ik rubriceer hem als blend alhoewel ik nergens gegevens kan vinden over de gebruikte druivenrassen, hoogstwaarschijnlijk tempranillo, wellicht aangevuld met een beetje garnacha, ook is er geen jaartal vermeld. In het glas helder, diep magenta tot paars gekleurd, intensiteit 4 uit 5. In de neus erg fruitig, framboos, kers. Die trend zet door in de mond. Eén en al fruitigheid, een klein zoetje in de aanzet gevolgd door hoge zuren, beetje stroeve tannines (3 uit 5), framboos, kers, cassis en dat allemaal met een vrij hoge smaakintensiteit.

Weingut Anselmann Huxelrebe Kabinett 2012

Afgaand op het lage alcoholpercentage, slechts 9,8%, hadden bij mij de alarmbellen al moeten gaan rinkelen. Hier zit ongetwijfeld restzoet in. En dat bleek. In het glas licht strogeel, intensiteit 2 uit 5. Een frisse neus, voornamelijk appel. In de mond valt in eerste instantie het zoet op, benieuwd of men dit in Duitsland zelf dan zoet of halfzoet zou noemen. Hoe dan ook, het zoet wordt vervolgens keihard de hoek ingemept door de enorm hoge zuren. Zou de huxelrebe misschien een kruising zijn tussen riesling en een ander ras? De druifbijbel 'Wine Grapes' biedt uitsluitsel; het is een kruising tussen de chasselas en de muscat précoce de Saumur. De zuren zorgen in ieder geval voor een prachtige balans met het aanwezige zoet. Frisse groene appel versus abrikoos met een hintje ananas en honing. Een enorm hoge doordrinkfactor is het gevolg. Het kost me soms al moeite om een normale fles van 750 ml in twee dagen te consumeren, deze literfles ging binnen dat tijdsbestek makkelijk op. Dit exemplaar kreeg ik rechtstreeks van Weingut Anselmann, voor verkooppunten in Nederland, klik HIER.

AOC Muscat de St Jean de Minervois

De muscat blanc à petits grains is het enige toegestane druivenras voor deze appellation, de wijn zelf is een 'vin doux naturel', een met alcohol versterkte wijn. Alcohol in dit geval is 15%, het minimum vereiste percentage, geen houtopvoeding. In het glas strogeel, gemiddelde kleurintensiteit. Vrij aromatisch, kenmerkend voor het druivenras, muscat, abrikoos, mandarijn, perzik. In de mond zoet maar de eveneens aanwezige zuren zorgen voor een mooie balans, zo belangrijk in een dessertwijn; het moet niet alleen maar zoet zijn. Kruidig met een miniem bittertje in de afdronk. Wat ik ruik dat proef ik ook en zo hoort het. Lekker om mee na te tafelen met een plak fruitcake of een stuk tarte tatin. Verkrijgbaar bij de Jumbo.

Berberana Reserva Clásico 1877 DO Méntrida 2006

Oogstjaar 2005 proefde ik voor het eerst in augustus 2010, met het openen van deze 2006 heb ik ruim twee extra jaar geduld gehad. Alcohol is 13,5%, 24 maanden houtrijping. In het glas helder, dieprood gekleurd, intensiteit 3 uit 5. Een mooi belegen eerste snuif, na het walsen vooral zwart fruit, kruidig, animaal, leer, koffie, chocola. In de mond hoge zuren, houtgebruik wordt nu pas evident. Gemiddelde en afgeronde tannines. Fris, scherp rood fruit daar waar ik eerder zondoorstoofd zwart fruit had verwacht. Koffie, chocola, leer en tabak komen vooral in de afdronk naar voren. Smaakintensiteit 2 uit 5, de spannende zuren zorgen voor voldoende ruggengraat, die twee extra jaar rust pakt goed uit, had zelfs nog wel een jaartje langer kunnen blijven liggen. Geen simpel slobberwijntje, enige complexiteit. Versere oogstjaren verkrijgbaar bij Albert Heijn.

Caves St-Léonard AOC Valais Petite Arvine 2011

Kennelijk slaat blogspot op tilt wanneer ik een fles witte wijn van doorzichtig glas upload. M'n vertrouwde achtergrondblauw wordt opeens een stuk donkerder. Een fles van groen glas verdraagt hij iets beter. Het is vandaag woensdag, dus wit. De voor mij maagdelijke petite arvine wordt in de 'Druifbijbel' slechts arvine genoemd, toch rubriceer ik hem met petite ervoor. Een druif typisch verbonden aan de streek Valais in Zwitserland. Daar heb ik dit exemplaar dan ook zelf vandaan gehaald. In Oost-Frankrijk en Noord-Italië hebben ze 'm ook even uitgeprobeerd maar met matig tot geen succes. Vorige week had ik uit 2011 een totaal geoxideerde witte wijn die was 'afgesloten' met een kunststof 'kurk', nu zit er een schroefdop op. Het is inderdaad een betere garantie voor het behoud van wat fruitigheid. Alcohol is 13,5%, geen houtopvoeding. In het glas helder, redelijk intens strogeel met een lichte groene zweem. Koud in het glas ruik ik alleen wat zonnebloemolie, opwarmend komt daar peer, meloen en mango bij. In de mond een piepklein zoetje, beetje mollig zelfs, net voldoende zuren, mondvullende vettigheid, kruidig, een bittertje, speekselopwekkend. De smaak van mango is het meest prominent. Hij zal het best tot zijn recht komen bij een klein voorgerecht van vis, schaal- of schelpdieren.

Op dag twee na het openen wordt de smaakintensiteit wat heviger. Het zoet wordt zoeter, het kruid wordt kruidiger. Wanneer je van Anjou-rosé houdt, een wat zoetere rosé-stijl uit de Loire-streek, dan zal deze witte wijn je ook zeker kunnen bekoren. Ik vind hem niet verkeerd.

Château Bessan AOC Sauternes 2006

Zondags zoet, dan gelijk maar even een Sauternes. Oké, het mag dan wel geen cru zijn maar je moet toch ergens beginnen voor een ijkpunt. Sauternes is een zoete wijn gemaakt van overwegend sémillon aangevuld met sauvignon blanc en muscadelle. Met die druiven is wat speciaals aan de hand, ze waren namelijk rot toen ze werden geplukt. Ik heb het dan echter wel over de zogenaamde 'edele rot' of 'pourriture noble' in het Frans. Een schimmel (Botrytis Cinerea) op de druif maakt de schil poreus waardoor er sap verdwijnt. Hierdoor raken de druiven ingedroogd. Ze worden dan ook nog later geplukt dan normaal, oktober, november, in ieder geval nog voordat er sneeuw valt of vorst inzet. Hoe meer sap er verdwijnt uit de druif, hoe meer geconcentreerde suikers erin overblijven. Alcohol is 13,5% en zowel vergisting als rijping vond plaats op eikenhout. In het glas helder, intens donkergeel, intensiteit 4 uit 5. In de neus abrikozenjam, mandarijn, velpon. In de mond zoet, mooie zuren, goed in balans. Gemiddelde viscositeit, absoluut niet waterig maar ook niet echt dik te noemen. Smaken van abrikoos, mandarijn, citrusschil, ananas, perzik, velpon. Ik vind het heerlijk en dat voor slechts vijf euro voor een half flesje. Verkrijgbaar bij de C1000.

Domaine Philippe Vandelle AOC Côtes du Jura Trousseau 2011

De "R" zat weer in de dag van de week, tijd voor rood of rosé. Kijkend naar wat ik in m'n glas heb twijfel ik. Is het licht rood of een donkere rosé? Alcohol is slechts 12%, geen houtopvoeding. Afgaand op die heldere, kersenrode kleur denk je al gauw aan pinot noir uit de Bourgogne, schiava grossa of poulsard. Die laatste druif komt in de buurt, de trousseau komt namelijk ook uit de Jura. Kleurintensiteit voor rood is dus 1 uit 5, op de kurk en op de bodem van de fles enkele wijnsteenkristallen. Hij is licht aromatisch en de neus lijkt een beetje op die van Bourgogne Pinot Noir, vers rood fruit voornamelijk aardbei. In de mond kruidig, lekker hoge en mooie zuren, een piepklein bittertje, licht drogend maar wel sappig. Ondanks het lage alcoholpercentage treedt de alcohol wat op de voorgrond, waarschijnlijk omdat de smaakintensiteit van de wijn zelf niet zo hoog is. Smaken van aardbei, thee, tikje bloemig, geparfumeerd, winegums, beetje dropperig in de slokpijp zelfs. Hele interessante en spannende wijn. Voor de liefhebber (en daar ben ik er één van).

Bodegas Alodia DO Somontano Alcañón 2011

"Woensdags wit". Ik hou van alliteratie. Ik denk erover om mijn wijnconsumptie te gaan structureren; wit op woensdag, rood of rosé op een dag met een "r" erin en zoet op zondag. Ik probeer het gewoon, bevalt het niet dan ga ik weer terug naar de wijn waarin ik op dat moment zin heb. Vandaag wit uit een aparte fles en van een aparte, zeg maar zeldzame druif; de alcañón. Veel verder dan in de DO Somontano zul je hem niet aantreffen. Alcohol is 12,5% en een gedeelte heeft houtopvoeding gehad op Amerikaans eiken. Nog steeds ben ik bezig met het uitdunnen van m'n voorraad wit uit oogstjaar 2011. De ene wijn oudert substantieel beter dan de ander. Ik heb er nu een in m'n glas die de tand des tijds niet goed heeft doorstaan. Oxidatief in de neus, oxidatief in de mond. Kunststof "kurk" sluit kennelijk toch niet zo goed af als een schroefdop. M'n eigen schuld ook, moet ik ze maar eerder opentrekken. Hoe dan ook, een voor mij nieuw druivenras (nummer 154 alweer) waar ik op dit moment helaas niets zinnigs over kan schrijven.

Het ligt niet aan uw scherm maar de kleuren van mijn foto na uploaden komen niet overeen met het origineel. Blogspot-probleem vrees ik.

WineLife Pubquiz in wijncafé Lefebvre

Ik drink graag een wijntje, dat komt vast niet als een verrassing. Het liefst doe ik dat thuis, vertrouwde geuren, m'n eigen glas, geen storende elementen. Ik ben zeker niet meer de kroegtijger die ik vroeger was. Dat ik me op een doordeweekse dinsdag dan toch in een bar bevind is wel heel speciaal. Maar het is dan ook een wijnbar, Wijncafé Lefebvre in Utrecht om precies te zijn. De volgende ochtend om 6:15 uur gaat m'n wekker weer dus wat doe ik hier? Winelife magazine organiseert er de pubquiz. Een bekend fenomeen, misschien al zelfs ingeburgerd maar de 'twist' zit 'm erin dat alle quizvragen betrekking hebben op wijn. De quizmaster is niemand minder dan Edwin Raben, bekend sommelier. De geserveerde wijnen komen allemaal van Châteaux & Domaines Castel, import van Groupe LFE. Na een try-out in Amsterdam stond Lefebvre in Utrecht toneel voor de officiële eerste ronde. Het zou geen 'wijntje raden' worden maar vrijwel allemaal theoretische vragen, enkele reuk- en proeftests, beeld- en geluidsvragen. In totaal vijf vragenrondes waarbij zes verschillende wijnen werden geserveerd en ook voor hapjes was gezorgd. De wijnen werden gedronken, niet geproefd. Nodeloos te vermelden dat het steeds gezelliger en rumoeriger werd naarmate de avond vorderde. De microfoon met versterker voor de quizmaster was geen overbodige luxe. Er kon worden ingeschreven als team van minimaal twee, maximaal vier personen. Zelf kwam ik als toeschouwer maar mocht aanschuiven bij het team van "Het Gouden Glas". De vragen waren best pittig. Wie hier goed scoort verdient wat mij betreft minimaal het 'wijnbrevet'. Mocht je daarvan al in het bezit zijn dan blijft het nog steeds lastig, om niet te zeggen "listig". Niet dat er persé alleen maar wijnliefhebbers aan mee kunnen doen, gezien de (lage) scores van sommige teams werd er vooral ook meegedaan vanwege de gezelligheid. Wat dat betreft kun je het niet veel beter treffen voor slechts 15 euro inschrijfgeld per persoon voor zes glazen wijn, hapjes en veel lol. Natuurlijk waren er ook die-hards, echte wijntijgers die zelfs van tevoren hadden gestudeerd en geoefend. Na elke vragenronde werden de antwoorden bekend gemaakt en af en toe volgde een tussenstand. "Het Gouden Glas" zakte helaas af van de eerste naar gedeelde tweede naar uiteindelijk de derde plaats. Tweede werd het team van de "Chateauneuf-du-Papie's" en de winst ging naar het team van "Ruben's Angels". De volgende ronde is op 8 april in wijnbar Vyne te Amsterdam.

Check voor meer info de site van Winelife of de speciale Facebook-pagina van de Winelife Pubquiz. Meer foto's op de Facebook-pagina van Wijn-Blog.

M. Chapoutier Tournon Victoria Shiraz Mathilda 2009 / Wijnwalsen

Op de TV-zender 24Kitchen liep een serie over wijn, Australisch en/of Nieuw-Zeelands, dat ben ik even kwijt. De blonde presentatrice kwam zelf ook uit die contreien. Ik ergerde me kapot aan haar onweerstaanbare drift om aldoor maar met haar glas te moeten walsen. Nauwelijks had ze de wijn in haar glas ingeschonken gekregen of haar losse pols begon alweer aan te zwengelen. Na een half uurtje walsen stak ze pas haar neus in het glas. Waarom walsen we met wijn en wanneer moet je dat doen? De waarom-vraag is makkelijk te beantwoorden: om alle aanwezige aroma's die in de wijn zitten 'los te maken' zodat je ze kunt ruiken. Maar wil je nog meer ruiken dan zul je moeten wachten met walsen. Wanneer je de wijn rustig inschenkt zonder teveel te klotsen en het wijn-oppervlak even tot rust laat komen, spreken we van "de stille spiegel". Er zijn geen rimpels, het oppervlak is glad en je zou bij wijze van spreken je eigen spiegelbeeld erin kunnen waarnemen, vandaar de term. Op de stille spiegel ruiken geeft je een eerste indruk van eventuele fouten in de wijn, bijvoorbeeld of hij 'kurk' heeft. Je kunt je ook een beeld vormen van de vinificatie, eventueel welke methode is gehanteerd maar vooral of een wijn hout 'heeft gehad' of niet, in het midden gelaten of de houtgeur komt van 'toegevoegd' hout of van echte vaten. Deze geuren kunnen na flink walsen integreren in de wijn waarna het moeilijker wordt om ze nog te identificeren.

De wijn van vandaag is in Australië gemaakt, in de staat Victoria, het meest zuidoostelijke gebied met de stad Melbourne als stralend middelpunt. Hij is echter gebotteld in Frankrijk door Michel Chapoutier, niet door hem persoonlijk hoor. De flessen hebben dan ook een capsule met het bekende groene Franse zegel. Ik keek er even van op. 'En vrac' transport via vliegtuig of boot is natuurlijk voordeliger dan allemaal losse, zware flessen. Het etiket is voorzien van braille. Alcohol is 14,5% en rijping van twaalf maanden vond plaats in cement en/of roestvrij staal, geen hout dus. In het glas een beetje droesem, minuscule zwarte stipjes zweven rond, dieprood tot magenta gekleurd, intensiteit 3 uit 5 en op de kurk zitten enkele wijnsteenkristallen. Nog voordat ik ga walsen met Mathilda, de naam van de dochter van Michel Chapoutier, ruik ik op de stille spiegel; geen fouten, wel iets rokerigs maar hout heeft hij, of moet ik zeggen "zij", niet gezien. Het rokerige blijft ook na het walsen aanwezig, aangevuld met chocoladetonen en donker fruit. In de aanzet een mini-zoetje, gevolgd door hoge zuren, goede balans, zacht mondgevoel. Best hoge smaakintensiteit en toch subtiel en elegant. Zwart fruit, tabak, rokerig, chocola, koffie. Verdraaid lekkere wijn!

Goriška Brda Slovenian Family Wines Chardonnay 2013

Chardonnay uit Slovenië. Alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas heel licht strogeel gekleurd, enkele aanwezige belletjes. Koud nauwelijks aromatisch, opwarmend een bekend chardonnay-riedeltje: fris, citrus, appel, een botertje. In de aanzet een mini-zoetje, wel droog gevinifieerd, hoge zuren. Smaken van citrusfruit, licht kruidig, wat gisttonen, appel, peer, meloen. Niet echt iets 'eigens', hoeft niet persé uit Slovenië te komen, hoe dat dan ook zou moeten smaken. Gewoon makkelijk doordrinkbaar. Verkrijgbaar bij Spar en Mitra.

Krems Grüner Veltliner Kabinett 2013

Geduld loont. Ik heb het in dit geval niet over jaren maar slechts dagen. Op dag één dacht ik even gewoon water in m'n glas te hebben. Niets rook ik en dat lag niet aan m'n reukvermogen. Misschien nog aan de temperatuur, hij kwam koud uit de koeling. Even opwarmen maar nog steeds niks. Ik pakte ondertussen een andere fles om te proberen en vergat deze Oostenrijker in de koelkast. Op dag drie na de opendatum pakt ik 'm nog 'ns. Zelfs koud kwam er gelijk al aroma opzetten, gelukkig maar. Alcohol is 12%, geen hout. In het glas helder strogeel met een groene zweem. Geuren van appel, peer en meloen. In de mond een licht tinteltje, hoge zuren, droog. Smaken van citroen, groene appel, peer. Makkelijke doordrinker. Verkrijgbaar bij de ALDI.

Pampas del Sur Vinyard's Expression DO Mendoza Viognier 2013

Wat een enorm verschil in smaak tussen een 'vermoeide' wijn en een 'verse'. In november 2012 proefde ik dezelfde Viognier van het oogstjaar 2011, nu heb ik oogstjaar 2013 in m'n glas. Alcohol is 12,5%, geen hout. Een heldere bleek goud-gele kleur met een lichte groene schijn. Koud uit de koelkast ruik ik alleen nog maar zonnebloemolie, wat groene appel en een beetje Velpon, al opwarmend komt daar de typiciteit van de viognierdruif opzetten: tropisch fruit met perzik en abrikoos voorop. In de mond een fruitig zoetje, meteen gevolgd door hoge zuren. Smaken van perzik, abrikoos en ananas. Deze wijn is gelukkig verre van uitgeblust. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het tijdstip van openen is. Voor deze geldt dus niet bewaren, opendraaien wanneer hij nog kakelvers is en knisperend fris, dan krijg je een typische en karakteristieke Viognier te proeven. Verkrijgbaar bij Dirck III en Dirk van den Broek.