Emiliana Organic Vineyards DO Colchagua Valley Coyam 2019

Van alle jaargangen Coyam die ik tot nu toe heb geproefd, dat is vanaf oogstjaar 2008, heeft de 2012 het hoogste puntenaantal (95) gescoord bij James Suckling, waarbij 100 punten de maximale score is. Niet vanwege die score maar puur omdat ik het experiment wilde aangaan, kocht ik van dat ene oogstjaar meerdere flessen om elke vijf jaar de evolutie te kunnen volgen. Vandaag heb ik niet de 2012 maar de 2019 in m'n glas. Die kreeg "slechts" 94 punten van de beste man. Standaard zet ik 'm overigens al voor het schrijven van dit stukje bij mijn aanraders want ik weet dat het na het proeven er toch wel van komt. Dit is mijn veilige "go-to" wijn, hier kun je me 's nachts voor wakker maken, nog steeds alleen maar bij de Albert Heijn XL te koop. Elk jaar weet de wijnmaker het alcoholpercentage tussen de 14 en 15 procent te houden, dit jaar is het precies 14. Onlangs las ik dat Chili "een kas zonder dak" wordt genoemd voor wat betreft de wijnbouw. Dankzij de geografische ligging en omdat de weersomstandigheden daar elk jaar weer ideaal zijn voor wijndruiven. Dat is een constante maar de druivensamenstelling van de blend van de Coyam is juist wat elk jaar verandert. Dat is geen willekeur maar een proces dat met grote precisie plaatsvindt. Eén procentje, soms zelfs halve procenten van een bepaalde druif als toevoeging maken het verschil. Voor dit jaar bestaat hij uit 37% syrah, 33% carmenère, 8% cabernet sauvignon, 5% carignan, 4% malbec, 4% garnacha, 3% tempranillo, 3% mourvèdre en 3% petit verdot. Deze wijn wordt ook elk jaar weer verfijnder. Daarbij speelt de houtopvoeding een grote rol. Eigenlijk moet ik "rijping" zeggen want het is niet alleen maar hout dat gebruikt wordt tegenwoordig. Ging jaargang 2008 nog in nieuw Frans en Amerikaans eiken, jaargang 2019 heeft een iets complexere opvoeding genoten: 18 maanden rijping in totaal, 75% ging in barriques van Frans eikenhout, nieuw, 2e en 3e-jaars, 15% ging in grote foeders van 2000 en 5000 liter en 10% ging in betonnen eieren. (Ondertussen heb ik inmiddels al vier keer bijgeschonken). Dit is een wijn die elk jaar perfect in balans is. Nooit "in your face" of "over the top". Vergeleek ik 'm in voorgaande jaren nog met een Bordeaux Grand Cru Classé, dat gaat nu niet meer op. Daar waar Bordeaux nog erg traag reageert op de wensen uit de markt en stug blijft vasthouden aan tradities, daar springt Coyam in dat gat en neemt het voortouw. Kwalitatief meesterlijke wijnen, eigenzinnig, doordrinkbaar, elegant. Dit zijn wijnen die iedereen lekker kan vinden zonder dat het een "allemansvriend" is. Ik denk dat ik heel snel weer even een 2012 editie moet opentrekken want deze 2019 vind ik nu wel "tha bomb". "Vroeger" was het Álvaro Espinoza Durán die verantwoordelijk was voor het eindresultaat, vandaag de dag is dat wijnmaakster Noelia Orts. Zij gaat helemaal met de tijd en de markt mee zonder de kwaliteit van Coyam te verloochenen en ik bewonder haar daarvoor. "It looks like it's the wine that does the talking" maar eigenlijk is dat ook precies wat er bij elke fles wijn zou moeten gebeuren die je opent: de wijn moet je vervoeren, het verhaal doen. Geen commerciële praatjes van wijnmakers of "influencers", de wijn moet aan het woord zijn. Na al deze woorden heb ik geeneens meer zin om de wijn te analyseren, ik heb het gevoel dat het verhaal hierboven voldoende zou moeten zijn om tenminste één iemand te doen bewegen om eens een fles Coyam te gaan kopen. Niet dat dat mijn doel is, ik heb er geen baat bij en wil zeker niet aanzetten tot (meer) alcoholgebruik maar als je dan eens een keer besluit om voor een goeie wijn te gaan, bijvoorbeeld bij het kerstdiner, ga dan 'ns voor de Coyam. Rood fruit, zwart fruit, frisheid, kruidigheid, primair, secundair, tertiair, elegantie, complexiteit... balans, balans, balans. Punt.

Maîtres Vignerons de Cascastel AOP Fitou Carte Or 2020

Helder, kleurintensiteit 2 uit 5, dieprood tot magenta. Lekker boers op de stille spiegel, animaal, leer, paardenzweet. Een kwartier later na het walsen met m'n glas komt het fruit naar voren, rode bessen, rabarber, zure kersen, rozenbottel. In de mond droog, stevige tannines (3 uit 5), drogend op de tanden, hoge zuren, speekselopwekkend, heel sappig, klein bittertje, strak, middellange afdronk. De smaakintensiteit en concentratie zijn niet heel hoog, hij komt niet "boozy" over ondanks het relatief hoge alcoholpercentage van 14%, hij is niet log of vermoeiend, goed doordrinkbaar. Kruidig, rode en zwarte bessen, zure rode kersen maar ook rijpe zwarte kersen, pruimen, bramen, garrigue, eucalyptus. Deze Fitou is redelijk typerend voor een groot deel van de AOC's in dezelfde regio van de Languedoc-Roussillon zoals bijvoorbeeld Malepère, Minervois, Cabardès, Faugères en Corbières. Wanneer je deze allemaal blind proevend kunt onderscheiden dan ben je wat mij betreft een meesterproever. Mij lukt het niet. De gebruikte druivenrassen zijn syrah, grenache noir en carignan. Hiervan mocht alleen de syrah een aantal maanden in hout rijpen. Dit exemplaar is te koop bij meerdere Franse supermarkten en hypermarché's.

Ribafreixo Wines Vinho Regional Alentejano Barrancôa Tinto 2019

Gedeeltelijke rijping in Frans eikenhout, alcohol is 14%, een blend van de druivenrassen aragonez (tempranillo) 40%, touriga nacional 40% en alicante henri bouschet 20%. Helder in het glas, intensiteit 2 uit 5, granaatrood. Klein beetje boers in de neus, rode bessen, morellen. Een zijdezacht mondgevoel, vrijwel droog, speekselopwekkende verfijnde hoge zuren, iets op de tanden drogende tannines (2 uit 5), strak, lange afdronk. Gematigde smaakintensiteit maar hoge concentratie, naar aanleiding van het aroma verwacht ik de smaak van knisperend vers rood fruit maar grappig genoeg is het vooral zondoorstoofd zwart fruit, bramen, rijpe kersen. Heerlijk boers tintje, het hout waarneembaar maar minimaal, goed in verhouding. Heel sappig, uitstekende balans, hoge doordrinkfactor. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Contessa Marina DOC Primitivo di Manduria Riserva '14' 2018

Nummer veertien, quattordici. Daarbij denken er ongetwijfeld mensen aan Johan Cruijff, liefhebbers van de autosport aan Fernando Alonso. Contessa Marina heeft een complete lijn aan wijnen met het nummer veertien op het etiket. Oorspronkelijk had dat heel simpel met het alcoholpercentage te maken. Maar ja, zie maar eens jaar in, jaar uit voor zowel witte als rode wijn het alcoholpercentage op die veertien te houden. Lijkt mij zonder kunstmatige ingrepen een onmogelijke opgave. Volgens mij hebben ze dat dan ook al snel losgelaten want de wijn van vandaag zit op 14,5% en ik zag op een website een witte wijn van 12% alcohol staan. Een 'marketingdingetje' inmiddels schat ik zo in. Een paar jaar geleden was er via DGS een Primitivo di Manduria Riserva te verkrijgen met de naam Contessa Carola. Die heb ik ook geproefd en maakte er toen een aanrader van. Ik had inmiddels al heel wat Primitivo's di Manduria achter de kiezen maar die stak er echt met kop en schouders bovenuit. Nooit meer zo'n goede gevonden. In m'n voorraad had ik twee "gewone" en twee Riserva's liggen, vandaag trek ik de eerste Riserva open. Oogstjaar 2018, twaalf maanden houtrijping in barriques. Overigens vond ik ergens in de kleine lettertjes dat de botteling plaatsvindt bij Casa Vinicola Botter Carlo & C. S.p.A. oftewel Botter Wines. De fles is loodzwaar, heeft een hele diepe 'ziel' en m'n druppelvanger past niet eens om z'n dikke nek. Laat ik maar eens gaan proeven of deze Contessa net zo goed is als die andere. In het glas helder, dieprood van kleur, fonkelend, intensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel fraaie ingetogen houttonen, ook een beetje walnoot, iets zoete vanille. Na het walsen komt het fruit los, eerst wat zure tonen van rode kersen en bessen, rozenbottel, rode grapefruit, best een complex bouquet. In de mond vrijwel droog op een heel licht fruitig zoetje na, scherpe hoge zuren, speekselopwekkend, een bittertje, meer strak dan filmend, lange afdronk. Ingetogen smaakintensiteit maar hoge concentratie, geen sprake van logheid, alles wat ik ruik proef ik weer. Zure rode kersen, rode bessen, rozenbottel, rode grapefruit, vanille. Uitstekende balans, komt ook niet alcoholisch over, verveelt niet, hoge doordrinkfactor. Wanneer ik zo mijn proefnotitie teruglees van de Contessa Carola dan krijg ik de indruk dat die het vandaag de dag zou moeten afleggen ten opzichte van de Contessa Marina. Met andere woorden: we hebben een winnaar! Een waardige opvolger. Zoek niet verder, hij/zij is gevonden. Dan hoop ik maar dat de resterende drie Primitivo's in m'n voorraad niet gaan tegenvallen nu dat ik een nieuwe benchmark heb. Ik schenk alweer m'n derde glas in, hij is écht lekker! Ik vrees dat je er wel een stukje voor zal moeten rijden want ik zie alleen maar Duitse verkooppunten op het internet. Mijn exemplaar kwam ook bij de Duitse supermarktketen REWE vandaan. Aanrader.

Les Domaines Robert Vic AOP Minervois Maison Robert Vic 2020

Bij de eerste slok kwam meteen de term 'allemansvriend' bij me naar voren en wilde ik hier een compleet relaas doen over waarom een ogenschijnlijk positieve term voor mij persoonlijk een negatieve lading heeft. Ik hou niet zo van allemansvriendjes daar waar het wijn betreft. Gelikte, commerciële wijnen bestemd om een heel groot publiek aan te spreken, crowd pleasers. Ik hou juist van eigenzinnigheid, scherpe randjes, karakter, ziel, buitenbeentjes, persoonlijkheden... uiteraard wel mits er balans is. Gelukkig werd het bij de tweede slok al een stuk beter bij het exemplaar van vandaag. In m'n glas een blend van de druivenrassen mourvèdre 60%, syrah 20%, grenache noir 10% en carignan 10%, geen houtopvoeding, alcohol is 14,5%. Licht nevelig, paars van kleur, intensiteit 3 uit 5. Gematigd aromatisch, rijpe zwarte kersen, kruidig, fris, eucalyptus, droppig. In de aanzet een fraai klein zoetje gevolgd door speekselopwekkende hoge zuren, een bittertje, meer filmend dan strak, lange afdronk. Hele intense smaak, rijpe zwarte kersen voorop, kruidig, eucalyptus en licht droppig in de finale. Geur en smaak komen weer eens overeen, dat heeft mijn voorkeur, de wijn is niet log of vermoeiend ondanks de smaakintensiteit en het relatief hoge alcoholpercentage. Hij is gewoon goed in balans en heeft een hoge doordrinkfactor. De zuren en het bittertje geven hem nèt dat scherpe randje dat ik nodig heb om hem niet als 'allemansvriend' te hoeven bestempelen. Verkrijgbaar bij de slijter en de wijnspeciaalzaak.

Kapistoni Winery Shavkapito Qvevri 2019

Wanneer je zoals ik veel wijnen proeft (of drinkt), dan wil je vooral dat een wijn in balans is. Bij een droge wijn moet de verhouding tussen zoet, zuur, bitter, ziltigheid, tannines, alcohol en smaakintensiteit goed uitgebalanceerd zijn om tot een aangename doordrinkfactor te komen. Naarmate je ouder wordt, ik spreek nu zeker voor mezelf, verlaagt je tolerantie voor met name het alcoholpercentage. Wijnen die hoog in de alcohol zitten, vermoeien me nu meer dan vroeger, letterlijk. Soms val ik na twee glazen wijn al in slaap zittend op de bank. Een van de redenen waarom ik bij de aanschaf van een wijn absoluut kijk naar het percentage alcohol. Dat gezegd hebbende, bij een wijn die in balans is valt een hoog alcoholpercentage minder op. De dag na een bezoek aan een restaurant met een uitstekend wijnarrangement, open ik iets dat laag in de alcohol zit. Het wordt deze qvevri wijn uit Georgië met de voor mij nieuwe monocépage van de druif shavkapito, de alcohol zit op slechts 12%. In het glas helder, donker magenta tot licht paars van kleur, intensiteit 3 uit 5. Gematigd aromatisch, zure kersen, rode bessen, rabarber, rode grapefruit, rozenbottel, fruitig. In de mond droog, hoge zuren, licht op de tanden drogende tannines (2 uit 5), klein bittertje, sappig, speekselopwekkend, meer strak dan filmend, lange afdronk. De intensiteit van de smaak is niet heel hoog, de concentratie ervan wel. Alles wat ik ruik proef ik ook, zo heb ik het 't liefst. Zure kersen, rode bessen, rabarber, rode grapefruit, rozenbottel. De doordrinkfactor is hoog en de balans is goed. In de verte lijkt hij een beetje op een eenvoudige Spätburgunder, niet heel complex. Dit exemplaar en meerdere wijnen van Kapistoni Winery zijn te koop bij Andere Wijn.

Marqués de Cáceres DOCa Rioja Gran Reserva 2015

Van het Spaanse wijnhuis Marqués de Cáceres heb ik op Wijn-Blog al meerdere keren een wijn besproken maar nog nooit de Gran Reserva, wel Crianza's. Die hadden twaalf tot veertien maanden houtrijping genoten, deze Gran Reserva het dubbele. Twee jaar en een beetje in Frans eikenhout, zowel nieuw als tweedejaars, daarna nog vier jaar flesrijping. De malolactische vergisting vond plaats deels in Frans eiken, deels in Inox. De druivenmix bestaat uit 85% tempranillo, 8% garnacha (grenache noir) en 7% graciano. Het alcoholpercentage bedraagt 14,5%. Twee Rioja Gran Reserva's op rij. De volgorde had ik bepaald naar aanleiding van de aanschafprijs, de goedkopere het eerst. De fles van vandaag is drie euro duurder dan de vorige, beide komen bij Wine In Black vandaan. Had ik het maar andersom gedaan want ik kan alvast verklappen dat de Gran Reserva van Marqués de Cáceres een stuk minder complex is dan de Cerro Añón van Bodegas Olarra. Beide uit het oogstjaar 2015 maar die van vandaag is een stuk gelikter, commerciëler, toegankelijker, een allemansvriend. Ik hou juist wel van wat ruwe randjes en aparte smaken óf in elegantie verpakte complexiteit. Deze is onuitgesproken, zielloos. Vrijwel onherkenbaar ook als zijnde een Rioja-wijn. Dit kan overal vandaan komen. In het glas dieprood, intensiteit 4 uit 5. In de neus fruitig maar op dag twee al oxidatief, het houtgebruik is nauwelijks waarneembaar. Droog, net voldoende zuren, korte afdronk. Rood fruit, bessen, de smaakintensiteit is gematigd. Op dag twee komt er een overheersend bitter bij en wordt het rode fruit vervangen voor zwart fruit. Tertiaire tonen zijn er niet echt. Ik vrees dat dit zelfs met meerdere jaren opleg niet veel soeps gaat worden. Zo zie je maar weer: duurder is niet altijd beter en het wijnhuis doet er in hoge mate toe.

Bodegas Olarra DOCa Rioja 'Cerro Añón' Gran Reserva 2015

Angst voor versnelde veroudering van wijnen uit oogstjaar 2015 gaat voor in ieder geval dit exemplaar uit Rioja niet op. Eindelijk beleef ik weer eens zo'n "WoW!-moment" met wijn. Deze Rioja is doordrinkbaar, complex, smaakvol, interessant. Wanneer ik tegenwoordig voor rode Rioja ga dan neig ik toch naar de Gran Reserva. Het verschilt uiteraard per huis maar over het algemeen gesproken geeft deze mij het meeste plezier. En dat is wat je wilt in een wijn. De blend van gebruikte druivenrassen bestaat uit 85% tempranillo en de overige 15% bestaat uit niet nader gespecificeerde percentages graciano en mazuelo (carignan). Iets nevelig in het glas, dieprood, kleurintensiteit 4 uit 5. Op de stille spiegel hout, twee jaar rijping op Frans en nieuw Amerikaans eiken, teer, tabak, koffie, leer, na walsen met het glas komt daar, niet echt een verrassing, zondoorstoofd zwart fruit bij. Een zijdezacht mondgevoel gevolgd door op de tanden drogende tannines (3 uit 5), voldoende zuren, een redelijk aanwezig bittertje bij de eerste slok, iets later gaat dat wat naar de achtergrond, lange afdronk. Elegante stijl, subtiel, geen "blockbuster", het percentage alcohol van 14% is in goede verhouding met de rest van de wijn. Sterker nog, de wijn is helemaal uitstekend in balans. Het houtgebruik is evident maar mooi geïntegreerd, geconcentreerde smaak, niet intens, fris, zwart fruit, salmiak, zoethout, leer, eucalyptus, licht aards in de finale. Zeer fraaie Rioja, verkrijgbaar bij Wine In Black. Ik maak er een aanrader van.