Für Mich 100% Baden Thomas Walz Spätburgunder trocken 2019

Wanneer ik over de grens bij onze oosterburen ben, stap ik altijd even bij de Rewe naar binnen. Een grote Duitse supermarktketen. Vooral het schap met Duitse wijnen heeft mijn interesse. Ik keer altijd wel met wat Spätburgunders en Rieslings terug. Stiekem kan ik heel erg genieten van Duitse Pinot Noir uit het goedkope segment. In het glas helder en licht kersenrood van kleur. In geur en smaak overeenkomstig: aardbei, rode grapefruit, bloedsinaasappel, rozenbottel, sinaasappelschil. Een heel klein beetje zoet, hoge zuren ter compensatie en een prettig bittertje. Op dag twee komt er een heel licht en zeer aangenaam aards toontje bij. Ietsje terugkoelen voor het inschenken. Vooral van genieten en niet teveel overanalyseren. My guilty pleasure. Alcohol is 13%, geen hout.

Wijnhuis Bolgerijen Merwede Rood Drieheeren Selectie Vat A 2020

Terwijl ik op vakantie in Frankrijk ben bereikt mij het bericht dat Wijnhuis Bolgerijen een tweede rode wijn heeft gebotteld. De Drieheeren Selectie met als toevoeging op de "gewone" Merwede Rood (van regent en cabernet cortis) de druiven rondo en dornfelder, aangekocht bij collega-wijnboeren. Alcohol is 13,5%, rijping op roestvrij staal. Geheel toevallig legt het team net de laatste hand aan het plukken en verwerken van de oogst van 2022 wanneer ik dit exemplaar kom ophalen. In het glas helder, kleurintensiteit 3 uit 5, felrood tot diep magenta. Behoorlijk aromatisch, fruitig en boers tegelijk. Kersen, bramen, rozenbottel, rabarber, kruidig, leer, chocolade. Een zacht mondgevoel, klein fruitig zoetje, hoge zuren, speekselopwekkend, enorm sappig, goede balans, zuiver, lange afdronk. Intense smaak, rijp rood en zwart fruit, kersen, bramen, pruimen, animaal, leer, tonen van koffie en chocolade. Wanneer je van fruitige wijn houdt moet je 'm zeker nu opentrekken. Ik denk echter dat deze wijn complexer en nog mooier wordt met een jaar of drie, vier extra rijping. Zolang de voorraad strekt verkrijgbaar via het domein zelf.

Emiliana Organic Vineyards DO Colchagua Valley Coyam 2017

Nog voordat ik de wijn heb geproefd, staat-ie al als aanrader gerubriceerd. Totaal bevooroordeeld natuurlijk maar elk jaar weer voldoet deze wijn volledig aan mijn verwachtingen, dus waarom niet? Wat welk elk jaar verandert is de druivensamenstelling van de blend. Oogstjaar 2017 bestaat dit keer uit syrah 43%, carmenère 29%, cabernet sauvignon 12%, mourvèdre 5%, petit verdot 3%, carignan 3%, malbec 2%, garnacha 2% en tempranillo 1%. Ook de rijping kan verschillen per jaar, in dit geval verbleef 75% van de wijn in barriques van Frans eikenhout, een mix van nieuw, tweedejaars en derdejaars, 20% van de wijn verbleef in grote foeders van 2000 en 5000 liter en 5% van de wijn ging in betonnen eieren voor een periode van veertien maanden in totaal. Het alcoholpercentage kwam dit jaar uit op 14,6%. In het glas heel licht nevelig, een diep magenta tot paarse kleur, intensiteit 4 uit 5. Gematigd aromatisch, licht aards, rood fruit, rozenbottel, kers, iets floraal, dennenhars, eucalyptus. Weer lekker complex dus. In de mond een minizoetje, een seconde ongeveer daarna komt-ie weer droog over, hoge speekselopwekkende zuren, enorm sappig, iets drogende tannines op m'n tanden (3 uit 5), klein bittertje, hele lange afdronk. Hoge smaakintensiteit over een breed spectrum, eigenlijk komt hij meteen redelijk aards en boers over, ik maak geen bezwaar. Gelukkig wordt ook het fruit niet vergeten, rijp rood en zwart fruit, kersen en pruimen voorop, ook rozenbottel, toefje vanille, kruidig, floraal, je proeft wel dat het hout er zit maar ze zijn er weer in geslaagd dit nog beter te laten integreren. De balans is echt perfect nu, de wijn is à point, er is complexiteit, spanning, een enorm hoge "doordrinkfactor". Al schrijvende realiseer ik me dat ik de oogstjaren 2019 en 2020 nog mis in m'n voorraad. Laat ik dan maar gelijk naar de Albert Heijn XL gaan om de verzameling compleet te maken. In de jaarlijkse fact-sheet staat zoals gewoonlijk vermeld dat je de wijn nog tien jaar kunt bewaren. Ik heb nog steeds een experimentje lopen met de editie van 2012. Eén van de weinige wijnen waarvan ik meerdere flessen heb aangeschaft puur en alleen om het ouderingsproces te volgen.

Giacobazzi DOC Lambrusco di Sorbara Frizzante Secco 'Gilles Villeneuve 40 ani'

De terugkerende Wijn-Blog-lezer weet dat ik behalve iets met wijn ook iets met Formule 1 heb. Regelmatig valt de naam van Max Verstappen hier wanneer hij weer eens wint op zondag. Vandaag schrijft hij wederom geschiedenis door de knotsgekke regenrace in Japan op zijn naam te schrijven en daarmee zijn tweede wereldtitel (op rij) te winnen. Ik volg deze sport al wat langer dan de gemiddelde Nederlander en ken daarom ook nog de naam Gilles Villeneuve, vader van Jacques Villeneuve, de wereldkampioen van 1997. Gilles Villeneuve haalde nooit de wereldtitel maar dat was niet wegens gebrek aan talent. Hij had een spectaculaire rijstijl die hem geliefd maakte, met name bij de "tifosi", de fans van de Italiaanse renstal Ferrari waar Gilles voor reed. Producent Giacobazzi was destijds een persoonlijk sponsor van Gilles en heeft de Lambrusco van vandaag voorzien van een etiket ter nagedachtenis van het overlijden van de coureur in 2022 precies 40 jaar geleden. Een monocépage van de blauwe druif lambrusco di Sorbara, alcohol is 11%, geen hout, koolzuurgas middels de méthode charmat. Bij het inschenken een heftige mousse die redelijk lang aanhoudt, grote bubbels blijven in het glas, helder, diep magenta tot licht rood van kleur, intensiteit 2 uit 5. In de neus perendrups, framboos, cassis. In de mond beendroog, hoge zuren, klein bittertje, middellange afdronk. Redelijk intense smaak, framboos, perendrups, cassis, aardbei, bloedsinaasappel, rode grapefruit. Afgezien van of je het lekker vindt of niet; dit is zoals échte Lambrusco hoort te zijn. Vroeger, misschien nu nog wel, zag je ze wat vaker staan op het onderste schap in de supermarkt. Laag in de alcohol, voorzien van een schroefdop en zoet. Echte Lambrusco heeft een alcoholpercentage van minimaal 11%, is droog en heeft vanwege de hoge atmosferische druk in de fles een "champagnekurk" als afsluiter. Het exemplaar van vandaag kreeg ik van een vriend en mede Formule 1-fan die 'm speciaal uit Italië had meegenomen. Vanwege de hoge zuren is deze wijn goed te combineren met gerechten die behoorlijk wat zout bevatten, ook bij "vette" gerechten komt de Lambrusco prima tot zijn recht.

Domaine Mellado AOP Limoux Blanquette de Limoux Brut

Nog een Blanquette de Limoux dan maar. Helaas geen specifieke informatie gevonden via internet over dit exemplaar maar de regels voor wat betreft de te gebruiken druivenrassen zijn: minimaal 90% van de druif mauzac blanc, aangevuld met 10% chenin blanc en/of chardonnay. Méthode traditionelle oftewel hetzelfde vinificatieproces als dat van champagne. Zou er méthode ancestrale op het etiket vermeld staan dan betekent dat er slechts één gisting op fles is en dan zou alleen de druif mauzac blanc gebruikt mogen worden. Het alcoholpercentage bedraagt slechts 11%, geen houtgebruik. Bij het inschenken een enorm heftige mousse die lang aanhoudt, parelende kettingen van grote bubbels blijven in het glas, de kleur is vrij intens strogeel. Koud geeft het aroma nauwelijks iets prijs, al opwarmend ook niet trouwens, een kleine hint gedroogde honing, beetje "stoffig", katoen. In de mond droog, hoge zuren, speekselopwekkend, strak. Ingetogen smaakintensiteit, honing, mango, perzik. Gezien de kleur van deze wijn en het gegeven dat het gedeelte van de "champignon-kurk" dat in de flessenhals zit, niet "uitwaaierde" na extractie, doet me vermoeden dat dit exemplaar al wat langer op het schap van de winkel stond. Desalniettemin is de inhoud nog alleszins drinkbaar, zelfs inzetbaar bij verfijnde kleine gerechtjes met een licht aardse toon.