Michel Decotte Mailly-Champagne Blanc de Noirs Brut 2008

Ik had me voorgenomen om een mooie fles wijn te openen elke keer nadat Max Verstappen een Grand Prix wint. Vandaag valt de Formule 1 race van Duitsland op de Hockenheimring toevallig samen met mijn verjaardag. Pas om 15:00 uur vangt de race aan maar dankzij gigantische sociale druk zie ik mijzelf genoodzaakt de Champagne, want daar gaat het vandaag om, al eerder te ontkurken. Ik ben tenslotte jarig! Ik zwicht. We schrijven het jaar 2008. Het jaar waarin ik, dankzij vinoloog Rob Coldenhoff, de transitie doormaak van bierdrinker naar wijndrinker, later wijnliefhebber, nog wat later wijngek uitmondend in Register Vinoloog. Uit datzelfde jaar stamt ook deze Champagne. Slechts één keer eerder proefde ik een vintage-Champagne, toen ook uit 2008 maar dat is alweer vijf jaar geleden. Eens kijken wat die vijf extra jaar rust oplevert. Bij het inschenken een fijne mousse die redelijk lang aanhoudt en zelfs, uiteraard dankzij een daarvoor bestemde stop, op dag drie vanuit de koeling er nog vrolijk op los "bubbelt". Een complexe neus van toast, gistcellen, bruin brood, notig. Zacht mondgevoel, mild koolzuur, vieve en verfijnde hoge zuren, droog, iets drogend, lange afdronk. Smaken van citroen, limoen, gistcellen, bruin brood, toast, hazelnoten, amandelen, cashewnoten, pinda's ook. Zeer complex. Alcohol is 12%, pinot noir 100%, een blanc de noir dus, maar liefst vijfenveertig(!) maanden sur lattes en nog eens zevenentwintig maanden sur point alvorens over te gaan tot het dégorgement. Even kort samengevat voor de leek die nu neigt weg te zappen: zeven jaar flesrijping. De tweede keus-Champagne blijkt gewoon een winnaar in de dop te zijn. Eigenlijk een beetje als een Max Verstappen die vanaf de tweede startplek naar de overwinning rijdt. Misschien moet ik het voortaan omdraaien en vóór elke race iets fraais opentrekken. Dan wint Max vanaf nu elke keer!