St. John's Road South Australia Eden Valley 'Gee Whiz Tram Driver' 2017

Riesling is een druif waar solo schitterende wijn van gemaakt kan worden. Dat gebeurt dan ook op grote schaal, in de mix met andere druiven is mijns inziens niet nodig. Toch ben ik wel altijd benieuwd hoe dat dan smaakt. Tot nu toe heb ik 'm geproefd in een duet met respectievelijk pinot gris en pinot blanc. Vandaag heb ik hem in de blend met een andere typische Alsace-druif, de gewurztraminer. Het is echter geen Alsace-wijn, het is een wijn van het Australische continent van de hand van wijnmaker Phil Lehmann. Alcohol is 12%, slechts 20% heeft houtopvoeding genoten, blendverhouding 57% gewurztraminer en 43% riesling. In het glas helder, fonkelend goud-geel met een groene gloed. Vooral niet te koud inschenken, dan komt het aroma en de smaak beter los. In de neus citrusfruit, tropisch fruit, lychee, witte peper, laos. In de mond lekkere hoge en tongtrekkende zuren, iets tintelend op m'n tandvlees, droog, bittertje. Citroen, limoen, lychee, licht kruidig, witte peper, laos. Elegant, iets lager dan gemiddelde smaakintensiteit, afdronk langer dan gemiddeld. Wederom een geslaagde combi, verkrijgbaar bij Margaret Wines.

Faber Cabernet Sauvignon alcohol free wine

Even de twee alcoholvrije wijnen op rij "wegwerken", vorige keer wit nu de rode. In het glas helder, dieprood, intensiteit 2 uit 5. In de neus zoete rode kers, beetje rabarber. In de mond alweer fruitig zoet met mooi tegenhangende zuren, iets stroef op de tanden, korte afdronk. Lage smaakintensiteit, sappig, zoete kersen. Smaakt hetzelfde als een pak rode druivensap met dien verstande dat daar veel meer toegevoegde suikers in zitten. Deze alcoholvrije wijn is dus om twee redenen iets gezonder. Een reële vervanging voor echte wijn zal het in de nabije toekomst waarschijnlijk niet worden. Behalve het overduidelijke gemis aan alcohol smaakt het ook nog lang niet naar wijn. Maar wie weet komt het ooit nog eens zo ver. Verkrijgbaar bij de Gall & Gall.

Faber Chardonnay alcohol free wine

De gever van deze "wijn" was er óf met z'n koppie niet helemaal bij óf hij probeert een boodschap over te brengen. Nou, "message received", zal ik maar zeggen maar of ik m'n wijnconsumptie ga minderen valt nog te bezien. De fles komt bij de Gall & Gall vandaan, geheel onduidelijk is waar de chardonnay-druiven voor deze gedealcoholiseerde wijn vandaan komen, de botteling vond in ieder geval plaats in Duitsland vandaar dat ik hem rubriceer onder dat land. Het is dus eerst "echte" wijn geweest waarna er later de alcohol aan is onttrokken. In het glas helder, fonkelend goud-geel met een klein groen randje. Vrij aromatisch, witte druiven. Normaal gesproken ruik je die alleen bij wijnen van de muskaatdruif maar in dit geval dus ook. In de mond friszoet, hoge zuren ertegenaan, korte afdronk. Lage smaakintensiteit, sap van witte druiven, niks anders. Dorstlessend, verfrissend maar mensen die een wijn-beleving willen zonder de alcohol komen bedrogen uit. Dit is gewoon druivensap.

Vino de Pago Dehesa del Carrizal Montes de Toledo 'MV' 2013

Ik wacht met het openen van deze fles niet meer op nog een overwinning van "onze eigen" M.V., te weten Max Verstappen. Daar is de wijn veel te lekker voor, althans de 2011 editie. Eens proeven of dat ook voor oogstjaar 2013 geldt. Het alcoholpercentage is hetzelfde gebleven: 15%, de gebruikte druivenrassen kan ik nu vermelden in de exacte verhoudingen: syrah 34%, merlot 33%, tempranillo 25% en cabernet sauvignon 8%, twaalf maanden rijping in barriques van Frans eikenhout. In het glas een diepe paarse kleur, intensiteit 4 uit 5. Zwoel in de neus, rijp kersenfruit, zowel rood als zwart, leer. Een mini-zoetje in de aanzet, mooie zuren, tannines 2 uit 5, licht drogend op het tandvlees, bittertje in de finale, gemiddelde lengte van de afdronk. Smaakintensiteit eveneens gemiddeld, vooral kersen, rode en zwarte, heel sappig, licht aardse toon in de afdronk. Ten opzichte van de 2011 heeft deze een iets betere balans, de elegantie heeft-ie behouden, de doordrinkfactor is nog steeds even hoog. Geen aanrader dit keer maar eigenlijk alleen maar vanwege z'n beperkte verkrijgbaarheid. Hou de site van Wine In Black in de gaten of abonneer je op hun nieuwsbrief.

Quinta de Covela DOC Vinho Verde Edição Nacional Avesso 2014

Vinho verde betekent letterlijk "groene wijn" maar er wordt "jonge wijn" mee bedoeld en hij moet eigenlijk ook jong gedronken worden, uiteraard bij voorkeur in Portugal zelf in combinatie met gegrilde sardientjes. Het aantal toegestane druivenrassen om deze DOC wijn te mogen maken is legio. Alvarinho (albariño) en loureiro zijn daarvoor de meest gebruikte maar vandaag heb ik er eentje in m'n glas vervaardigd van de minder bekende druif avesso. Alcohol is 12,5%, RVS, natuurlijke gisten, enkele maanden sur lie, lichte filtering. Oogstjaar 2014 is niet echt jong meer, ik ben benieuwd. In het glas een kleurintensiteit die gemiddeld is te noemen voor witte wijn, redelijk intens geel dus, strogeel, iets nevelig. Het eerste dat me opvalt aan het aroma is het notige karakter, hazelnoot vooral, verder nog citroen, gedroogde honing, mango en venkel. In de mond krachtige zuren, droog, strak, iets ziltig, klein bittertje, korte afdronk. Smaken van citroen, limoen, hazelnoot, gedroogde honing, de smaakintensiteit iets lager dan gemiddeld. Nog niet zo heel oud en nog zeer goed drinkbaar maar een jaar of twee terug was-ie ongetwijfeld net iets frisser. Dit exemplaar komt bij Wine In Black vandaan.

Château Labégorce Zédé AOC Margaux 2001

Gave, lange, mooie natuurkurk komt er uit de hals. In het glas dieprood met een baksteenkleurige rand, kleurintensiteit iets hoger dan gemiddeld. Op de "stille spiegel" een gematigde houttoon, beetje belegen, krenten, na het walsen zondoorstoofd gedroogd zwart fruit, drop, iets alcoholisch. In de mond droog, hoge zuren, gemiddelde tannines, iets drogend op het tandvlees, tikje alcoholisch ook in de afdronk. Gelijk na het openen zit er nog behoorlijk wat leven in, rood fruit, zwart fruit, fris, iets hout, zwart pepertje, leer, aardse toon in de afdronk, redelijk complex. Ook een dag na het openen smaakt hij nog hetzelfde, gelukkig. Dit exemplaar is mooi geouderd, onnodig om hem langer te bewaren, is nu goed op dronk wat mij betreft. Alcohol is 12,5%, gebruikte druivenrassen cabernet sauvignon 50%, merlot 35%, cabernet franc 10% en petit verdot 5%, vijftien maanden houtlagering in Frans eiken waarvan 40% nieuw, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Abavas Sparkling Rhubarb Wine Brut

In restaurants worden "fruitwijnen" met steeds grotere regelmaat ingezet bij gerechten. Alcoholische dranken die niet zijn gemaakt van druiven maar van ander fruit (en daarom niet zomaar "wijn" mogen heten). Granaatappel, aardbeien, rabarber. Van die laatste heb ik er nu een in m'n glas, inclusief bubbel, uit Letland of all places. Alcohol is 12%, geen hout, de bubbel ontstaat door ingespoten koolzuur. Bij het inschenken een kortstondige fijne mousse. Helder, een hele lichte zalmroze kleur, weinig koolzuur. Fascinerend aroma, "droog", citrusfruit, peer, meloen, roestig. In de mond redelijk zoet met enorme zuren als tegenhanger, het koolzuur valt enigszins weg in de mond, nu proef je meteen de rabarber, zeer kenmerkend en karakteristiek, nergens anders mee te associëren, ik kan er niks anders van maken: dit smaakt gewoon naar rabarber. Enorm leuk gemaakt, mooie fles, goed etiket. Zeer benieuwd wat een sommelier hiermee kan combineren. Dit komt bij Wine In Black vandaan.

Delicatezza Rosso

"Wijn" is de enige wens voor m'n verjaardag en ik laat de invulling daarvan volledig over aan de gever. Sommigen schieten in de stress, vrezen (terecht) dat ik hun gift kritisch onder de loep zal nemen en laten zich goed informeren, het liefst in de wijnspeciaalzaak. Anderen herinneren zich nog die ene fles in de voorraadkast die uit het kerstpakket van vorig jaar zat en doneren die onder het mom van "ik heb er geen verstand van hoor, is het wat?" Ik kijk naar het etiket, bedank beleefd de gulle gever en hou op dat moment m'n kaken stijf op elkaar maar in m'n hoofd vormen zich al de woorden en zinnen voor een vernietigend stukje. Het etiket schreeuwt "kerstpakketwijn!" en even googelen bevestigt mijn vermoeden. Alcohol is slechts 8,5%, geen vermelding van druivenras(sen), in het Duits de tekst "parelwijn uit de Europese Gemeenschap met toegevoegd koolzuur". Voor de zekerheid plaats ik de fles maar in de koelkast. Ik verwacht zoete meuk en kou maskeert de boel nog een beetje. Bij het inschenken licht pétillant, geen bubbels van formaat, van mousse is al helemaal geen sprake. Kleurintensiteit 1 uit 5 voor rode wijn, helder robijnrood. In de neus eigenlijk nog wel een verrassende associatie met "lieblich Spätburgunder", licht aards, aardbei, rozenbottel, rode grapefruit. Zonder voorkennis kan ik het aroma best waarderen. In de mond minuscule "lieve" koolzuurbelletjes, het verwachte zoetje is er, minder dan ik vreesde echter, behoorlijk veel zuren ook, het houdt elkaar in evenwicht, speekselopwekkend, geen tannines. Lage smaakintensiteit, cassis, aardbei, rode grapefruit, korte afdronk. Objectief gezien is het een aanfluiting, een belediging van wijn, dat dit wijn mag heten heeft puur met de wet te maken die zegt dat er gefermenteerde druiven zonder onnatuurlijke toevoegingen in moet zitten. Subjectief gezien snap ik dat mensen dit lekker kunnen vinden. Net zoals er mensen zijn die Cola en Red Bull lekker vinden, ik geef het toe, die drink ik zelf ook wel eens. Dit is limonadewijn, makkelijk te verteren, wellicht voor sommigen een noodzakelijke opstap naar kwaliteitswijn. Als je daar dan een kerstpakketwijn als deze voor nodig hebt, dan zij dat zo.