Château voor Buren 2015

Bij aanvang van Château voor Buren dampten de straten nog na van de enorme onweersbuien die de nacht ervoor over het land raasden. Met een dagtemperatuur van dertig graden waren die al snel vergeten en snakte men weer naar verkoeling. Wit en rosé stonden gelukkig koud. Het rood was in veel gevallen net iets aan de warme kant. Om 13:00 vond in de St. Lambertuskerk de prijsuitreiking plaats van de wijnkeuring van de Lage Landen. Voor een verslag daarvan verwijs ik u graag naar Wijnkronieken. Veel heb ik niet geproefd vandaag, ik was meer bezig met plaatjes schieten. Enkele wijnen wil ik wel even vermelden. De Rioja Santiago Reserva van Brederode Wijnkopers, de Domaine Eric Gelly 1850 Syrah van Wijnimport Janssen, de Casa Ermelinda Freitas Moscatel de Setúbal van Eerlick, het gamma aan Torre d'Orti wijnen van Dirk van Tol en de Laborie Carignan Vieilles Vignes van Wijnhuis Heukelum. Goede kwaliteit, zuiver, lekker. Het was gezellig druk en volgens mij deden sommigen nog goede zaken ook. Af en toe was het dringen bij diverse stands en moest je even geduld hebben. Voor de fotografische sfeerimpressie verwijs ik u graag naar mijn Facebook-pagina.

Domäne Wachau Neuburger 2012

Blij dat ik weer een voor mij nieuwe druif kan proeven, minder blij met het moment van openen. Van mooie fruittonen was geen sprake maar of dat nu komt doordat ik hem weer 'ns te lang heb laten liggen of omdat ze er gewoon niet in zitten is onbekend voor me. Ook lees ik in de 'druifbijbel' Wine Grapes dat de betere exemplaren best goed kunnen ouderen en ze dan wat noterigs krijgen. Zou ik hem dan misschien te vroeg geopend hebben? Hoe dan ook, vooralsnog blijft de neuburger een mysterie voor me. In een blindproeverij zou ik hem er niet uit halen, daarvoor toont hij mij te weinig unieke kenmerken. Helder licht strogeel met een groene gloed. Geuren van peer en meloen, niet intens. Een aangenaam bittertje, een tongtinteling, smaken van peer en limoen. Hij houdt zich erg op de vlakte. Alcohol is 12,5%, geen hout. Verkrijgbaar bij de Hema.

Château Ferrande AOC Graves Blanc 2012

Ik ben weer 'ns wat 'oud' wit aan het opmaken. "Oud, oud, de duvel is oud", zeggen ze dan. Toegegeven: iemand die in 2012 is geboren, is nog maar een peuter... in mensenjaren. Voor sommige wijn ligt dat echter anders. De vorige witte wijn die ik heb besproken van dezelfde jaargang was inderdaad al oud te noemen, de wijn van vandaag echter nog niet. Wat ouderdomsverschijnselen vertoont hij wel al maar voor dit exemplaar pakt dat bijzonder goed uit. Goud-geel met een groene zweem van een gemiddelde kleurintensiteit. Een 'rijpe' neus, hintje zonnebloemolie, rijp steenfruit, qua droog of zoet zou het beide kanten nog op kunnen gaan, doet een beetje denken aan een 2001 Riesling Auslese die ik in Restaurant De Kromme Dissel een keer dronk. Erg mooie neus. Op de flessenhals staat te lezen: "this wine should be served quite cold". Daar kan ik het niet mee eens zijn. Koud serveren mag nog van mij maar koud drinken zeker niet. Laat hem gerust in je glas opwarmen tot een graad of veertien, vijftien. Dan is-ie echt op z'n mooist. In de aanzet een klein rijp zoetje, hoge zuren, een bittertje. Smaken van zonnebloemolie, rijp steenfruit, mango, limoen, citroen, behoorlijk ziltig. Ik krijg meteen trek in mosselen, paella, kreeft of vette vis. Deze wijn is echt gastronomisch. Rijp en verfijnd. Gebruikte druivenrassen sauvignon blanc, sémillon en sauvignon gris, alcohol is 13%, geen hout volgens de specificaties alhoewel het toch nog even lijkt alsof hij in groot hout heeft gezeten, aparte smaak. Verkrijgbaar bij de Jumbo.

Sogevinus Gilberts Ruby Porto

Ik prefereer tawny boven ruby Port maar zo af en toe kom ik een ruby tegen die me goed kan behagen. Een voorbeeld daarvan is die van Offley, alhoewel de omstandigheden ook meespeelden toen ik die dronk. De ruby Port van Gilberts proef ik nu in minder beschonken toestand. Alcohol is 19,5%, opvoeding vond plaats in groot hout, de gebruikte druivenrassen zijn touriga franca, touriga nacional, tinta barroca en tinta roriz (tempranillo). Een diepe donkerpaarse kleur, intensiteit 4 uit 5. Een "droge" neus, pure chocola, vijgen, kers. Een fluweelzacht mondgevoel, mooie en hoge zuren, zoet maar niet stroperig dik, kers, pruim. Overweldigend subtiel. Intens elegant. Verkrijgbaar bij de Hema en een aanrader.

Quinta das Tapias DO Monterrei Treixadura 2012

Pontificaal "Treixadura" staat er op het etiket, de naam die men bezigt in het Spaanse Galicië, elders heet deze druif trajadura. Ik hoopte weer een voor mij nieuwe mono-cépage in handen te hebben, even speuren op het internet leert me dat hij er voor 80% in zit, de rest is aangevuld met de godello. Een blend dus. Geen houtopvoeding, alcohol is 13%. In het glas redelijk intens strogeel van kleur. In de neus wat zonnebloemolie, mango, licht kruidig. In de mond een kleine tongtinteling, goede zuren, een mooi bittertje, droog, kruidig, licht ziltig, zonnebloemolie, rond, sappig, rijp. Vanuit de koeling even tot zo'n vijftien graden laten opwarmen in het glas dan is-ie wat mij betreft het lekkerst. Ik hou persoonlijk wel wat van iets oudere witte wijnen maar voor wat meer fris- en fruitigheid zul je hem niet zo lang moeten bewaren als dat ik dat heb gedaan.

Castelmaure AOP Corbières 2012

Wanneer ik een wijn ga opentrekken die ik al eens eerder op Wijn-Blog heb besproken, lees ik niet van tevoren terug wat ik daar over heb geschreven. Het is juist interessant om achteraf te kijken of de meest recente proefnotitie er een beetje op lijkt. Vandaag trek ik dan wel een andere jaargang van dezelfde wijn open, dat op zich zou al grote verschillen kunnen opleveren, maar gezien de omvang van het bedrijf Castelmaure vermoed ik dat ze er voor kiezen om jaar in jaar uit wijnen te maken die qua smaak dicht bij elkaar liggen zodat de consument niet ineens onaangenaam verrast kan worden. Ik schreef in m'n proefnotitieboekje zowel "makkelijk" als "allemansvriend" op. Laten dat nou net de twee besluitende woorden zijn van m'n eerdere beschrijving. Zoiets brengt dan een kleine glimlach op m'n gezicht. Een magnum-formaat fles, druivenrassen syrah, grenache en carignan, alcohol is 13,5%, geen hout. Magenta tot paars van kleur, intensiteit 3 uit 5. In de neus rood fruit, kers, malo, beetje Wicky-achtig. Een klein zoetje in de aanzet, voldoende zuren, kers, kruidig, rond, vol van smaak. Dankzij het formaat van de fles komt hij nog heel jeugdig over. Zoals ik al zei: niets spannends, heel makkelijk.

Buil & Giné DOQ Priorat Ginéginé 2011

Een blend van 60% garnacha, beter bekend als grenache noir, en 40% mazuelo, beter bekend als carignan noir, alcohol is 15% maar liefst, jaargang 2011 met schroefdop uit de DOQ of DOCa Priorat, geen houtopvoeding. Een bewijs dat wijn onder een schroefdop in ieder geval in vier jaar tijd niets verliest aan fris- en fruitigheid. Hij ziet er uit, ruikt en smaakt als een jonge wijn. Donker magenta tot diep paars van kleur, intensiteit 4 uit 5. In de neus fris, kruidig, rood fruit. In de mond een minizoetje, mooie zuren, rood fruit, kers, een pepertje, krachtig, kruidig, vol en toch verrassend vief en fris. Verkrijgbaar bij de betere wijnwinkel.

Villa Sandi DOC Prosecco Treviso Spumante Brut 'Il Fresco'

Behalve champagne staat ook prosecco als aperitief op de wijnkaart van menig restaurant. Ruwweg voor de helft of een derde van de prijs van de champagne en gelukkig gewoon per glas te bestellen. Zo af en toe kom je een prosecco tegen die op de keper beschouwd van goede kwaliteit is en heel smakelijk bovendien. Groot onderscheid tussen prosecco's onderling zit 'm onder meer in 'frizzante' en 'spumante'. Spumante prosecco ondergaat een tweede gisting, hetzij op fles (net als bij champagne echter korter) dan wel in een roestvrijstalen tank, waardoor de bubbels ontstaan terwijl bij frizzante met ingespoten koolzuurgas wordt gewerkt en een lagere atmosferische druk. De vinificatie, rijpingstijd en de complexiteit van de gebruikte druivenrassen bij champagne en de blend-opties ervan zorgen grotendeels voor het enorme verschil met de bubbelwijn gemaakt van de glera- of prosecco-druif. Vandaag had ik echter een mooi exemplaar in m'n glas. Opvallend is dat deze een tweede gisting op fles heeft ondergaan. Iets dat je eerder bij een Prosecco DOCG verwacht, niet bij een DOC. Alcohol is 11%. Bij het inschenken een korte, heftige mousse, middelgrote bubbels. Geuren van groene appel en een hintje nat witbrood. In de mond een intense bubbel, hoge zuren, niet kurkdroog, een klein minizoetje, fris en verfrissend, limoen, citroen, groene appel en een klein beetje peer. Een erg mooi exemplaar. Verkrijgbaar bij Wine In Black.

Condesa del Atrio DOCa Rioja Crianza 2011

Steeds vaker duikt Rioja op in mijn lijst favorieten, ik ben er fan van en ontdek steeds meer lekkere en betaalbare van goede kwaliteit. Vandaag eentje die verkrijgbaar is bij de betere wijnwinkel, even googelen leert me dat hij ook wordt verkocht bij vele wijnwebwinkels. Alcohol is 13,5%, druivenrassen 85% tempranillo en 15% grenache (noir), twaalf tot veertien maanden rust in medium getoast Amerikaans eiken. Donkerrood van kleur, intensiteit 3 uit 5. Een hele mooie neus, hout goed gedoseerd, kruidig, donker fruit, kers, fris. In de mond hoge zuren, droog, mooi hout, sappig, kruidig, intense smaak, vers rood fruit, zwart fruit, kers. Geen zware stijl, ook niet lichtvoetig, daar mooi tussenin, aanrader.

Ellis Bay South Eastern Australia Reserve Shiraz 2014

Syrah van down under, dan staat er shiraz op het etiket. Vaak heel toegankelijk, zacht, volrijp zwart fruit. Volgens mij heb ik een nieuwe variant te pakken. Ik proefde al eens eerder de wijnen van bijvoorbeeld d'Arenberg, heel anders qua stijl. Met deze Ellis Bay doet men een gooi in die richting. Alcohol is 13,5%, geen vermelding van houtopvoeding. In het glas diep donkerrood tot paars, kleurintensiteit 4 uit 5. Heel erg geurig, kruidig, rood fruit, kersen. In de mond zacht, rond, een minizoetje, hele hoge zuren, een klein bittertje in de brede afdronk, mondvullend, rood fruit, kruidig, tijm, rokerig en ver achterin de keel nog een hintje vanille-merg. Hoogstwaarschijnlijk een toevoeging in de vorm van een theebuiltje met snippers Amerikaans eikenhout in de tank gehangen. Ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat er misschien is aangezuurd, het is net iets té. Ik moet wel zeggen dat de adaptatie van deze smaakstijl vrij snel gaat, "it grows on you" en dat al bij het tweede glas. Iets totaal anders dan de benchmark voor Syrah-wijnen: het noordelijk Rhône-gebied. Côte-Rôtie, Hermitage, Cornas, om er maar een paar te noemen maar ook voor deze stijl is nog wel een plaats. Verkrijgbaar bij de Dirck III.

Verzoekje: Ciacci Piccolomini d'Aragona DOC Rosso di Montalcino 2011

Kim en Johan namen dit exemplaar vanaf hun vakantieadres in het Italiaanse Toscane speciaal voor mij mee. "Wij vinden 'm lekker, eens kijken wat de 'kenner' erover te melden heeft". Sangiovese grosso heet de gebruikte druif in Toscane, daar schijnt dan ook nog een sangiovese piccolo te zijn, sangiovese voor de rest van de wereld. Het gaat ook niet om de grootte, het gaat om wat je ermee doet. Alcohol is 14%, twaalf maanden houtopvoeding in groot Slavonisch eiken. Donkerrood in het glas, oranje in de rand, kleurintensiteit 3 uit 5. Behoorlijk aromatisch, rood fruit, bloemig, fris. In de mond een zoetje, tikje belegen smaak, hout maar niet overheersend, sappig, licht kruidig, zwart fruit, kers, pruim, een beetje Port-achtig. Helemaal niet verkeerd, lekker zelfs, hooguit op de eerste dag van proeven nog wat alcoholisch, op dag twee was dat beter in balans. Prima verzoekje.

Domaine Gérald Talmard AOC Mâcon-Villages Mâcon-Uchizy 2013

In het glas een vrij intens citroengele kleur met een groene zweem, kleurintensiteit 3 uit 5 voor wit. Koud uit de koeling nauwelijks aromatisch, wat maïs en zonnebloemolie. Al opwarmend komt daar ananas, mango en anijs bij, heel fris. Een zacht mondgevoel (zelfs koud), filmend met mooie zachte maar toch hoge zuren, droog, citroen, ananas, anijs, zwart-witjes. Frisfruitig, verfrissend, heel zuiver. Bij het domein van Gérald Talmard zelf zit er een kurk op de fles in plaats van een schroefdop en tevens is het etiket wat kitscheriger, lees mooier, maar dat is puur persoonlijk. Alcohol is 13%, geen houtopvoeding. In Nederland verkrijgbaar bij de betere wijnwinkel, of 'even' langs de wijnboer in Frankrijk zelf gaan. Scheelt de helft, qua verkoopprijs dan.

Bodegas Robles DO Montilla-Moriles Piedra Luenga Fino

Ik rubriceer deze wijn als 'Sherry' maar officieel is het helemaal geen Sherry. De pedro ximenez druiven, kortweg PX, komen namelijk niet van wijngaarden uit het gebied Jerez (Xérès, Sherry). Ze komen uit de DO Montilla-Moriles en ondanks dat hij op dezelfde manier wordt gevinifieerd en opgevoed, volgens het solera-systeem, is de naam Sherry voorbehouden aan wijnen uit die ene regio. Hetzelfde als de bubbels die niet uit Champagne komen, die mogen ook geen champagne heten. Maar op deze manier kan ik met één muisklik hetzelfde type wijn bij elkaar verzamelen. Alcohol is 15%, twee jaar opvoeding in het solera-systeem van Amerikaans eiken. Pedro ximenez kennen velen als zoete dessertwijn, donkerbruin van kleur, deze wijn is echter kurkdroog en licht van kleur. Licht goud-geel met een groen hintje. In de neus gematigd oxidatief, notig en ik ruik de hoge zuren al. Die komen inderdaad gelijk je mond binnen bij de eerste slok, later trekken ze nog eens even flink na, een bittertje, droog, notig, drogend, vol in de mond, strak maar toch ook filmend, ziltig, zuiver. Ik heb verschillende hapjes om wijn-spijs combi's uit te proberen. Met serrano-ham wordt de wijn wat bitterder en ook lijkt hij wat scherper en strakker te worden, geen succes. Ongezouten pinda's gaan wonderbaarlijk goed, het notige karakter van de wijn wordt nog eens benadrukt. Het best werkt echter de maatjesharing (zonder uitjes uiteraard). Een klassieke combinatie met Sherry en (dus) ook met deze wijn. De wijn wordt iets milder en filmender, het ziltige aspect in de wijn wordt opgehaald. Probeer het maar eens, de fles staand bewaren (niet te lang) en vooral goed koelen voor gebruik, onder de tien graden. Verkrijgbaar bij de Ekoplaza.