Restaurant: Proeverij De Pronckheer

Ik volg Proeverij De Pronckheer nu al een tijdje via Facebook, destijds getrokken door het nieuws dat er hier spreeuw werd geserveerd. Veel over te doen geweest maar uiteindelijk mochten ze daarmee doorgaan. Maar goed ook want het blijkt te gaan om een vogel die afgeschoten mag worden omdat hij schade berokkent aan de kersenboomgaarden in de buurt van het restaurant te Cothen. Normaal gesproken zouden ze dan in de kliko verdwijnen maar chef-kok Arjan Smit bleek er een betere bestemming voor te hebben. Inmiddels prijkt er onder meer ook muskusrat, duif, gans en zwaan op het menu. Feitelijk 'plaagdieren', ongewenste dieren die slecht zijn voor het ecologisch evenwicht of de economie, denk bijvoorbeeld aan de vogels bij de start- en landingsbanen van Schiphol. Bij restaurant De Pronckheer kun je ze echter niet 'à la carte' bestellen, zo werkt het niet. Alleen wanneer er aanbod is van deze dieren kunnen ze desgewenst op je bord belanden. Er worden dus geen slachtoffers gemaakt alleen maar om aan de vraag te kunnen voldoen. Nee, de menu's werken eigenlijk volgens het principe 'je eet maar wat de pot schaft'. Je kiest drie, vier, vijf of zes gangen, geeft aan wat je wel of juist niet lust of wilt en chef-kok Arjan maakt er dan iets verrassend moois van. Behalve hoofdzakelijk met streekproducten werkt hij ook met 'uitwisselingsprojecten'. Zo wordt er bijvoorbeeld vis uit de Noordzee geruild tegen een partij inktvis uit de Middellandse zee.

En zo lag er dus vanavond een "carpaccio van" (sorry Peter Klosse) inktvis op mijn bord. Geen taai rubber zoals helaas maar al te vaak het geval maar heel zacht, mals, op lage temperatuur gegaard, in eigen vocht gekarameliseerd. Deze ging goed samen met de Château Miaudoux Bergerac Sec, volaromatisch, licht ziltig, smakelijk. Daarna een hele mooie en 'losse' risotto met rivierkreeftjes, rode ui en een borage. Ja, ik moest het ook even opzoeken: een eetbare bloem, ook wel komkommerkruid genoemd. Erbij een biodynamische Viré-Clessé van Guillemot-Michel, een prachtige Chardonnay en ook deze sloot weer goed aan bij het gerecht. De heerlijke Sangiovese delle Marche Terre di Giobbe Azienda Agricola Fiorano werd geschonken bij een dunne plak lamsrug met palmkoolvulling, geserveerd met erwten, kapucijners en tuinbonen. Hierna was het de beurt aan 'Oklahoma Joe', de smoker die verantwoordelijk was voor het roken van het rundvlees. Cantharellen, ui en een dressing van kers met mosterdzaadjes. De zaadjes zorgden voor een verrassend mondgevoel, het leek wel een beetje op 'knettersnoep'. Niet alleen het vlees maar ook de wijn had een gerookte toets, het deed me terugdenken aan de rookmachines bij Dancing Cartouch te Utrecht. Een overigens heerlijke, bijna Port-achtige biologische Côtes-du-Ventoux van Domaine de Marotte, de Cuvée Antoine Vieilles Vignes. Het dessert bestond uit ijs van volrijpe aardbeien en frambozen op amandelschaafsel, suiker hoefde voor de bereiding ervan niet eens te worden toegevoegd zo rijp was het fruit. Erbij een heerlijke Coteaux du Layon, het zoet en zuur sloot weer mooi aan bij het toetje. Het was allemaal goed voor mekaar bij Proeverij De Pronckheer. Je dineert er in een haast huiselijke sfeer en de gastdames nemen alle tijd en aandacht voor je, het eten is onberispelijk, puur, eerlijk en lekker evenals de biologische wijnen. Meer foto's op m'n Facebook-pagina.

Vinhos Oscar Quevedo DOC Douro Oscar's tinto 2010

Twee jaar geleden alweer kocht ik deze wijn bij de Jumbo Foodmarkt in Breda. Even daarvoor had ik hem al geproefd en nog wat jong bevonden, ik nam me voor deze fles enkele jaren extra rust te gunnen. Vandaag trek ik hem open op de dag dat Oscar Quevedo zijn verjaardag viert. Een blend van de druivenrassen touriga nacional 60% en tinta roriz 40%, deze laatste beter bekend als tempranillo, alcohol is 13%, geen houtopvoeding. In het glas helder, diep donkerrood, paars in de rand, kleurintensiteit 3 uit 5. Een frisse, roodfruitige neus, ook wat zwart fruit, licht animaal, een stalletje. In de mond droog, hoge zuren, lekker bittertje, een volle, ronde smaak van zowel rood als zwart fruit, smaakintensiteit 3 uit 5, mooie lengte in de afdronk. Mag best nog een aantal jaartjes langer blijven liggen. Oscar: muitos parabéns!

Wijn In Tubes: Bordeaux

Hoe groter de 'verpakking' van de wijn, des te langer kun je die bewaren. Het percentage zuurstof bovenin de fles is namelijk kleiner en heeft dus minder invloed op de wijn. Omgekeerd redenerend kun je dus stellen dat wijn in een kleine verpakking eerder 'over de top' zal zijn. Helaas blijkt deze theorie ook daadwerkelijk de waarheid te zijn. Drie glazen tubes met wijn van elk 100 ml schroefde ik open. Veel te laat. Te lang bewaard. Op de verpakking staat 'WIT', de wijnen zijn echter rood. WIT staat voor 'Wine In Tubes', gewoon op z'n Nederlands 'Wijn In Tubes'. Drie topwijnen waren het, dat kon ik nog wel proeven maar 'top' bleek in dit geval ook 'over de top'. Château Ferrande AOC Graves 2010, Château Montlabert AOC Saint-Émilion Grand Cru 2010 en Château d'Arcins AOC Haut-Médoc 2009. Goede oogstjaren, de Château d'Arcins AOC Haut-Médoc 2009 bleek het best bestand tegen 'Vadertje Tijd'. Ik kan je vermoeien met de statistieken voor wat betreft de verhoudingen van de gebruikte druivenrassen, alcoholpercentages en de hoeveelheid hout die ze 'gehad' hebben maar wat heeft het nog voor zin? Over de top is over de top en een zinnige proefnotitie is derhalve ook niet mogelijk. Misschien zelf maar eens een complete fles ervan aanschaffen en niet te lang wachten met openen.

Cantine Settesoli IGT Terre Siciliane Jamie's Italian Rosato 2013

Een Italiaanse rosé waar de Britse chef Jamie Oliver zijn naam aan verbindt, het moet niet gekker worden. Het wijnhuis Settesoli is een grote speler op de markt, ongetwijfeld slaan beide er een behoorlijke salade uit. Een blend van de druivenrassen nerello mascalese en nero d'avola, mixverhouding onbekend, alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas helder, donker oranjerood, voor rosé een best hoge kleurintensiteit, 3 uit 5. Een 'droge' neus, niets snoeperigs, rood fruit, citrusfruit. Ook droog in de mond, hoge zuren, een bittertje, noterig. Heel klein beetje rood fruit maar met een lage smaakintensiteit, vrij vlak.

Alpaca DO Valle Central Reserva Pinot Noir 2012

Met de sluiting vandaag van het laatste C1000 filiaal in Ulft wordt volgens mij ook het hoofdstuk van Alpaca wijnen afgesloten. Ik heb ze althans nog niet op de schappen van de Jumbo gespot. Een passend moment om ook de laatste fles die ik nog van de C1000 in mijn voorraad had open te trekken. Alcohol is 14,5%, geen houtopvoeding. Helder scharlakenrood in het glas, kleurintensiteit 2 uit 5. In de neus vers rood fruit, iets zurigs, rabarber. In de mond een klein zoetje, hoge zuren, bittertje, gemiddelde smaakintensiteit van vooral vers rood fruit, ook nog wat kruidigs. Ga ik hem missen? Nâh... er zwemmen wel meer alpaca's... eh... vissen in de zee.

Cono Sur DO Valle de San Antonio Single Vineyard Block n° 21 Viento Mar Pinot Noir 2012

Vandaag, 15 juli 2015, is er iets uitzonderlijks op de biodynamische kalender. Tussen 14:00 uur en 02:00 uur valt een 'bloemdag' samen met een 'fruitdag'. Smaakt wijn dan dubbel lekker? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het niet vaak gebeurt. In heel 2014 is het niet voorgekomen en vandaag is de enige dag in het jaar 2015. Zo'n speciale dag vraagt om een mooie wijn, ik denk dan gelijk "Pinot Noir". Deze biologische wijn van Cono Sur heb ik al eens eerder besproken, toen jaargang 2011. Voor wat betreft de statistieken is er weinig veranderd, nog steeds 13,9% alcohol, nog steeds elf maanden houtopvoeding in Frans eiken, nog steeds nieuw? Ik betwijfel het. In het glas helder, felrood, intensiteit 2 uit 5. In de neus walnoot, kers, subtiel hout, klein beetje snoeperig, winegums, aardbei. In de mond een pittig pepertje, droog, hoge zuren, sappig, kers, aardbei, mooi klein bittertje en ook nu weer verfijnd houtgebruik. Er zit een mooie spanning in de wijn waardoor je er van blijft drinken. Verkrijgbaar bij de Mitra. Oh, en de volgende dag is hij overigens nog net zo lekker.

Boekenhoutskloof WO Western Cape The Chocolate Block 2009

Op een grote overzichtsproeverij en in een restaurant had ik deze krachtpatser al eens eerder geproefd. Echter nog nooit in alle rust gewoon thuis, tot nu. Door velen opgehemeld en geassocieerd met chocola zoals ook het etiket je wil doen laten geloven. Laat ik dat zelf maar eens gaan ondervinden. In 2011 kocht ik deze fles en heb me vier jaar weten in te houden om hem open te trekken. Was dat te lang of nog niet lang genoeg? Alcohol is 14,72% (ja ja, twee cijfers achter de komma), de reuze interessante mix bestaat uit de druivenrassen syrah 67%, grenache 14%, cabernet sauvignon 10%, cinsault 7% en viognier 2%, een houtopvoeding van achttien maanden in Frans eiken, tweede- en derdehands. In het glas diep donkerrood, intensiteit 4 uit 5, met een oranje rand. In de neus, hout, serranoham, belegen, animaal, tabak, rokerig, sigaar, rijp zwart fruit, karamel, vanille, behoorlijk complex. Een kakofonie van allerlei verschillende geuren strijdend om mijn aandacht gedurende een uur in het eerste glas, daarna lijken ze wat tot rust te komen en wordt het een harmonieus bouquet. In de mond een zoetje, het hout goed gedoseerd, in eerste instantie nog wat overweldigend, later wat meer op de achtergrond, mooie hoge zuren, tikje alcoholisch, belegen, rijp zwart fruit, koffie, smaakintensiteit 4 uit 5. Met heel veel moeite haal ik er na meerdere glazen nog een vleugje melkchocolade uit maar niet in die mate dat ik daar de naam van m'n wijn op zou baseren. Desalniettemin geeft deze wijn mij vreugde, hij is lekker, hij is complex en spannend. Heb ik hem te vroeg geopend? Zeker niet! Nog net niet te laat zelfs, hij is net over de top van de col heen en heel geleidelijk al weer aan de afdaling begonnen. Deze wijn is gemaakt voor snelle consumptie, hooguit twee jaar bewaren na aanschaf. Het is iets dat ik zelf nog kan verifiëren, oogstjaar 2012 heb ik ook nog liggen en ik zal niet zo lang meer wachten met het openen daarvan... wordt vervolgd.

Marqués de la Concordia Hacienda Zorita DO Rueda Vega de la Reina Verdejo 2014

Verdejo uit Rueda, daar waar de meeste Verdejo's vandaan komen, de betere althans. Een alcoholpercentage van 13%, geen hout. In het glas heel licht goud-geel met een klein groen zweempje. Tropisch fruit in de neus, perzik maar ook peer, meloen en groene appel, gemiddelde geurintensiteit. Een fruitig zoetje in de aanzet maar wel droog, mooi hoge zuren, licht tongtintelend, beetje grassig, perzik, peer, meloen, verre van mollig, strak. Lekker. Op zich een Verdejo als vele andere. Het aparte zit 'm in de wijn-spijs combinatie. Op m'n trip naar Hacienda Zorita proefde ik hem in combinatie met een harde "Churra" schapenkaas van rauwe melk, de Queso de Dehesa Reserva. Ik spreek van een 1+1=3 combinatie met betrekking tot wijn-spijs wanneer zowel de wijn als de spijs elkaars smaken versterken, iets dat maar weinig voorkomt. Veel vaker zie je de 1+1=2 combinatie, zowel wijn als spijs laten elkaar in waarde, ze blijven beide overeind maar daar heb je het dan ook mee gehad. Er gebeurt niets spannends of opmerkelijks. Op Hacienda Zorita maakte ik echter de 1+1=1 combinatie mee, wijn en spijs versmelten als het ware, ze worden een geheel. Dat wilde ik ook anderen wel eens laten meemaken. De wijn, het moest van mij perse dezelfde zijn, kwam met een omweg via Zwitserland uit Spanje zelf, hij is in Nederland (nog?) niet te koop.

De kaas is in Nederland slechts op één locatie te koop: bij Betty Koster van l'Amuse, door velen beschouwd als beste kaaswinkel van Nederland en staat in de top 10 van beste kaasspeciaalzaken in Europa! Daarvoor reed ik naar IJmuiden. Ze heeft ook een zaak in Amsterdam maar voor deze speciale kaas moet je dan van tevoren bellen om hem over te laten komen, in IJmuiden ligt-ie op voorraad. Ik was wel bezorgd of de combinatie hier, in Nederland, hetzelfde zou overkomen als daar, in Spanje. Psychologische aspecten spelen natuurlijk ook een grote rol, net zoals een bepaalde wijn op je vakantiebestemming altijd veel beter smaakt dan diezelfde wijn maar dan weer thuis. Het oogstjaar van de wijn was anders, in Spanje proefde ik de 2013, nu de 2014. Is de kaas wel onder de juiste omstandigheden bewaard en even vers? Smaakt de kaas misschien wel net zo lekker met iedere andere Verdejo die je hier in Nederland gewoon van de schappen plukt? Kortom, hemel en aarde werden bewogen voor een experiment waarvan ik de uitkomst niet kon voorspellen en dat in één keer moest slagen. Dat lukte. Pfjieuw! (het spreekwoordelijke zweet van m'n voorhoofd vegend). Het 1+1=1 moment was er weer. Experiment geslaagd. Heerlijke kaas, heerlijke wijn, sublieme combinatie.

Tor Del Colle IGT Venezia Giulia Sauvignon 2014

Een kunststof 'kurk' kwam er uit de hals van de fles, vaak sluiten die iets te goed af, zo ook in dit geval. Behalve dat frisse, witte wijnen vaak op een reductieve manier gemaakt worden, zo min mogelijk contact met zuurstof, zorgt zo'n plastic afsluiter ervoor dat contact met zuurstof na het bottelen tot bijna nihil wordt gereduceerd. Zo blijft je wijn wel lekker fris en fruitig maar gelijk na het openen komen er in mijn beleving regelmatig wat ongewenste geurtjes mee. Zo bleef de geur maar ook de smaak van leverkaas vooral de eerste dag nogal hangen. 'Poep' schreef ik ook nog op. In combinatie met een rode Bourgogne een compliment maar bij een witte Sauvignon Blanc in het geheel niet. Op dag twee werd het gelukkig allemaal een stuk beter. Dat wil zeggen, wanneer je van Sauvignon Blanc houdt. Ik nog steeds niet, over het algemeen gesproken. In het glas licht strogeel met een groene zweem. In de neus kattenpis, grassig, groen. In de mond droog, mooie zuren, niet gemeen strak, bittertje, rond, grassig, buxus, citroen, limoen. Correct exemplaar. Alcohol is 12,5%, geen hout, verkrijgbaar bij Deen.

Ellis Bay South Eastern Australia Reserve Chardonnay 2014

Geen houtopvoeding, 13% alcohol. Licht groen-geel in het glas, kleurintensiteit 2 uit 5 voor wit. Weinig aromatisch, fris, zwart-witjes, steranijs. Kruidig bittertje, voldoende zuren, fris, tongtintelend, droog, grassig, citrusfruit, grapefruit, redelijk strak, naarmate de wijn wat opwarmt in het glas wordt hij wat ronder. Verkrijgbaar bij Dirck III.

Domaine de Belle Mare IGP Pays d'Oc 'Tour de Dom 2015' le Rivage blanc 2012

Le Grand Départ van de Tour de France vanuit Utereg, m'n stadsie. Speciaal hiervoor werden de wijnen van 'Tour de Dom' geïntroduceerd waar de Utrechtse kunstenaar Jeroen Hermkens de etiketten voor mocht ontwerpen. Op deze variant een beeld van het peloton op een brug over de Oude Gracht. Voor de wijn zelf werd gebruik gemaakt van de druivenrassen chardonnay 60%, viognier 20% en roussanne 20%, alcohol is 13% en er heeft enige vorm van houtgebruik plaatsgevonden. Hoelang, waarin of waarmee is me niet bekend. In het glas een redelijk intense strogele kleur met een groene gloed. In de neus wat zoetig, vanille, hout(?). In de mond een zoetje, mooie zuren, rond, filmend. Smaken van citroen, perzik, vanille, hout. Het houtsmaakje in de gedaante van vanille is een beetje dominant, opgelegd ook, alsof het een houttoevoeging betreft in plaats van afkomstig van barriques waarin de wijn zou hebben gerust. Desalniettemin is het een smakelijke wijn, breed inzetbaar bij maaltijden met vette vis, paella, fruits de mer, schaal- en schelpdieren, maar ook gewoon als borrelwijn heel prettig doordrinkbaar.

Domaine de Belle Mare IGP Pays d'Oc 'Tour de Dom 2015' 2013

De proloog van de Tour de France vond plaats in onze eigen Domstad. Dat vraagt natuurlijk om promotionele acties. Een daarvan is deze 'Tour de Dom', een serie wijnen met etiketten ontworpen door de Utrechtse kunstenaar Jeroen Hermkens. Op deze fles fietst de gele-trui-drager via de Zadelstraat richting de Dom. De wijn is een blend van de druivenrassen merlot, cabernet sauvignon en grenache noir, alcohol is 13%, geen houtopvoeding. In het glas helder, bloedrood, kleurintensiteit 3 uit 5. In de neus fruitig, rood fruit, zwart fruit, kruidig. Een zacht mondgevoel, hoge zuren, een bittertje, sappig, rood en zwart fruit, een pepertje, tabak. Klik HIER voor meer informatie.

Cono Sur DO Valle Central 'Bicicleta' Cabernet Sauvignon 2013 #TdF

De laatste in de serie Tour de France wijnen van Cono Sur, sponsor van het evenement. Het is toch wat: een Frans evenement dat start in Nederland met een Chileense wijnsponsor. Nou ja, zo gek is het eigenlijk ook niet. Een wielerronde, in fietsland bij uitstek en wijnen met een fiets op het etiket en in de naam. Overigens is alcoholsponsoring in Frankrijk zelf verboden. De wijnen van Cono Sur kun je vinden bij de Mitra. Vandaag de Cabernet Sauvignon die geen Cabernet Sauvignon is. Hûh? Deze druif zit er voor 88% in, de rest wordt aangevuld door merlot 3%, carmenère 2%, syrah 2%, malbec 2%, petit verdot 2% en alicante bouschet 1%, 8 maanden houtopvoeding voor 20% van de wijn, alcohol is 13,4%. In het glas dieprood, intensiteit 3 uit 5. Een mooie neus, ingekookt zwart fruit, licht animaal. In de mond een zoetje, hoge zuren, kers, zwart fruit, tabak, cederhout, sappig, een mooi bittertje in de finale, goed in balans. Erg mooie wijn voor een zacht prijsje, aanrader.