Weingut Anselmann Cabernet Blanc trocken 2010

Monocépage nummer 120, de cabernet blanc. Wederom van Weingut Anselmann, 'aus Versuchsanbau' staat er op het etiket. Dat wil zoveel zeggen als 'experimentele teelt'. De Nederlandse importeur is Groupe LFE en hij is onder meer verkrijgbaar bij Cavatappi Wijnen. De cabernet blanc is een kruising tussen in ieder geval de cabernet sauvignon en een andere druif, maar zelfs de Wijnbijbel biedt hierover geen definitief uitsluitsel. Alcohol is 12,5%. In het glas een licht goud-gele kleur met een kleine groene zweem. In de neus zit in ieder geval al één overeenkomst met een andere sauvignon: de geur van buxus. Verder nog wat notigs, citrusfruit en 'iets vols'. In de mond frisse, hoge zuren, een minitinteltje rond de tong, droog, mondwaterend. De buxus komt ook weer in de smaak terug, naast citroen, groene appel en amandel. Een makkelijk doordrinkbare wijn, mede door de mooie zuurgraad. Goed geschikt als aperitief of bij een voorgerecht van zeevis, schaal- en schelpdieren. "Experiment geslaagd", zal ik maar zeggen.

Les Deux Rhônes AOP Côtes du Rhône Villages 2009

Zo, even een supermarktwijn tussendoor. Een blend van de druivenrassen grenache en syrah, verhouding niet vermeld. Alcohol is 14,5%. In het glas dieprood tot magenta gekleurd van een gemiddelde intensiteit. Een kruidige neus, garrigue, ook zeer fruitig en jammy, kers, pruim. In de mond een klein zoetje, gebalanceerde zuren, gemiddelde tannines, een klein bittertje in de afdronk. Heel fruitig, jammy, mondvullend met een lange afdronk. Een mix van rood en zwart fruit: kers, braam en pruim. Ondanks het hoge alcoholpercentage is hij geenszins vermoeiend, hij komt elegant over. De smaakintensiteit had hoger gekund, hij is nèt iets te dun. Weer zo eentje in de categorie "niks mis mee maar niks bijzonders".

First Press Napa Valley Chardonnay 2010

Chardonnay was voor mij mono-cépage nummer 3 vanaf de start van Wijn-Blog. Dat was toen gelijk "de eerste de beste" voor een lange periode tot op het moment dat ik ook de wat elegantere en subtielere Chardonnay's proefde en leerde waarderen. Lang was die Amerikaanse Napa stijl voor mij de 'benchmark'. Lang heb ik ook gezocht naar een vervanging die beter betaalbaar was. Die heb ik nu eindelijk gevonden, alhoewel dit nog steeds geen goedkope jongen is. Vanaf de eerste snuif ging de vergelijking met die Napa Cellars helemaal op. Alcohol is 14,3%. Uiteraard heeft hij hout gehad, echter nergens staat vermeld hoelang en van welke afkomst. In het glas licht goud-geel. De neus bracht me dus gelijk terug naar die eerste Chardonnay ervaring. Een zwoel-zoet aroma van kokos, maïs, tropisch fruit. Qua smaak hetzelfde recept: maïs, kokos, een vleugje Bounty, mango, kruidig, voldoende zuren, een zoetje, een vetje. Ondanks het hoge alcoholpercentage, waardoor ik slechts twee glazen per avond kon drinken voordat ik er moe van werd, komt hij toch wat subtieler en eleganter over dan die Napa Cellars van toen. Wederom, of "nog steeds" moet ik zeggen, een lekkere stijl Chardonnay. Is dat kenmerkend voor Napa Valley, de houtopvoeding, of is dit het werk van één en dezelfde wijn-stylist? Hoe dan ook, het maakt mij niet uit... ik vind het gewoon lekker! ...en met een schuin hoofd keek hij vanonder z'n petje in de camera...

Weingut Anselmann Cabernet Dorsa trocken 2010

Monocépage nummer 119, de cabernet dorsa. Van de cabernet 'familie' heb ik er ook nog best wel een boel te gaan, maar liefst 15 verschillende cabernet's zijn er. De dorsa is een kruising tussen de cabernet sauvignon en de dornfelder. Pas sinds 2004 een officieel geregistreerd druivenras. Aangezien Weingut Anselmann werd genoemd in de 'wijnbijbel' Wine Grapes, wilde ik van dat huis deze druif eens proeven, althans, de wijn ervan. Deze is verkrijgbaar bij Cavatappi Wijnen. Alcohol is 13,1%. In het glas diep, fel magenta tot paars, intensiteit 4 uit 5. Het typisch aroma van macération carbonique of semi-carbonique komt me tegemoet. Framboos, perendrups, zoete kers, speculaas, geen banaan dit keer. In de mond is hij milky, jammy, hoge zuren, een zoetje, gemiddelde tannines. Smaken van voornamelijk zoete kers met wat perendrups, iets groens à la paprika, ook iets rokerigs. Een hoge smaakintensiteit, 4 uit 5. Erg fruitig, met name die kers springt eruit, maar vrij jong nog en het proeven van de karaktereigenschappen van de druif wordt bemoeilijkt door de vinificatiemethode. Zeker nog een jaar of vijf laten liggen denk ik zo.

Feudo di Santa Croce IGP Puglia 'Alèa' Malvasia Bianca 2011

Monocépage nummer 118, de malvasia bianca dit keer. Wélke malvasia bianca het is weet ik niet. Er bestaan meerdere, waarvan de bianca di Candia het meest is aangeplant. Dit exemplaar komt van Rietveld Wines in Utrecht. Alcohol is 12,5%. In het glas licht strogeel met een groene schijn. In de neus iets 'sauvignon blanc-achtigs': een klein beetje buxus. Verder nog citroen en wat ananas. Fris in de mond, hoge strakke zuren, droog. In de smaak ook weer die buxus en citroen alsmede wat groene appel. Goed te combineren met een frisse salade, Sint-jakobsschelpen of mosselen.

Vukoje Hercegovačka žilavka 2009

In veel wijnproducerende landen is het toegestaan om pontificaal één druivenras op je etiket te vermelden, en daarmee de indruk te wekken dat het een 'varietal-wijn' of mono-cépage betreft, terwijl er toch echt meerdere rassen in de blend zitten. Soms mag dat al wanneer er slechts 85% van de desbetreffende druif in zit. Omdat in mijn woordenboek 'mono' toch echt mono betekent, rubriceer ik de wijn van vandaag dus als blend. Maar het is dan wel weer een hele aparte blend, 95% zilavka en 5% bena, uit een al even apart wijnland: Bosnië-Herzegovina. Dit exemplaar werd mij toegestuurd door ESAR Bosanska Kuca. Alcohol is 13% en 25% van de wijn heeft een houtopvoeding gehad van drie maanden in Slavonisch eiken. In het glas helder, redelijk intens strogeel. In de neus wat boterig, vettig, boterbloemen, zonnebloemolie, citroen. In de mond filmend, niet strak maar wel voldoende zuren, een bittertje, een botertje, een vetje, klein tinteltje rond de tong. Hij is niet heel fruitig (meer), ik denk dat een recenter exemplaar dat wel zal zijn. De houtopvoeding is nauwelijks merkbaar. Wat ontzettend opvalt echter is de ziltigheid en laat dat nou precies datgene zijn wat mij zo aanspreekt in deze wijn. Ik vond dat eerder al zo lekker bij een Muscadet van zeer oude stokken en ook de wijn van vandaag heeft dat. Of het hem nu in de ouderdom zit of misschien vanwege de nabijheid van een oceaan, ik durf het niet te zeggen. Hij zal daardoor niet iedereen aanspreken maar mij wel. Wat at ik hierbij? Gebakken pangafilet in een knoflook-citroengras-olijfolie marinade. Lekkere combinatie, lekkere wijn.

Vignerons de Balma Vénitia AOC Beaumes de Venise 2010

M'n goede voornemens teruglezend kan ik nu al constateren dat ik zo ongeveer twee dagen bezig ben met het compleet leegdrinken van een bouteille in m'n eentje. En dat terwijl ik dacht er langer over te zullen doen. De wijn van vandaag nam ik mee naar het diner bij 'Chez François'. We dronken de fles met z'n tweetjes leeg. Een blend van grenache en syrah, mixverhouding niet vermeld, alcohol is 14,5%. In het glas dieprood met een klein magenta randje, gemiddelde kleurintensiteit. Op de 'stille spiegel' iets geroosterds, na het walsen voornamelijk kruidig, de geur van de malolactische gisting, dropperig, fris, stophoest. Qua smaak ook met name dropperig, daarnaast wat zwarte pruim, een tinteltje rond de tong, ietwat alcoholisch, goede zuren, vol, een bittertje. Redelijk tannineus, 4 op een schaal van 5, en ook wat drogend. Of deze wijn houtopvoeding heeft gehad haal ik er niet meteen uit, het zou heel groot hout kunnen zijn. Een stevige wijn die echt wel maaltijdbegeleiding behoeft.

Altos del Cuco DO Jumilla 2010 Monastrell

Mourvèdre wordt monastrell genoemd in Spanje. Eigenlijk moet ik het andersom zeggen: monastrell wordt mourvèdre genoemd in Frankrijk, want het blijkt een van origine Spaanse druif te zijn. Daar is hij ook het meest aangeplant, Frankrijk komt op de tweede plek. Vaak in een blend met grenache en syrah, de zogenaamde GSM-wijnen, maar door mij zeer gewaardeerd als mono-cépage. Alcohol is 13,5%. In het glas dieprood met een magenta randje. In de neus een beetje bosgrond, zondoorstoofd zwart fruit, pruim, zoete kers. In de mond vrij hoge zuren, een klein bittertje, komt wat alcoholisch over. Het is een ronde wijn, sappig, pruim, kers, tabak, ietwat peperig. Ook deze is weer een plezier om te drinken. Maaltijd niet verplicht, wanneer ik zeg 'ronde wijn', dan bedoel ik dat hij op zich vrij compleet is en lekker om gewoon sec te drinken.

Canapi IGT Sicilia Nero d'Avola 2011

Welke wijn bij chili con carne? Smulweb zegt jonge rode wijn; Barbera, Beaujolais of Navarra. Ik opteer voor de wijn uit m'n kerstpakket. Doorgaans niet van al te hoge kwaliteit en bij een simpel gerecht kan dat best. Alcohol is 13%. In het glas magenta gekleurd, gemiddelde kleurdiepte. Een kruidige neus maar vooral veel vers rood fruit: aardbei, kers framboos. In de mond jong, fris en fruitig, gemiddelde tannines, hoge zuren, klein zoetje, klein bittertje, heel sappig. Framboos, kers, aardbei maar toch ook nog wat zwarte pruim en een heel klein hintje kruidnagel, die verrast me. Al met al valt de kwaliteit van deze kerstpakketwijn me reuze mee.

Château de Caladroy AOC Côtes du Roussillon Villages 'Cuvée les 2 Chapelles' 2004

Vandaag had ik al een gerecht uitgekozen dus in plaats van koken naar de wijn, werd het een passende wijn uitzoeken bij de maaltijd. Gekruide groente/gehaktbal, krieltjes uit de oven en worteltjes. Wat daar nu weer bij te drinken? Daar moet iets boers bij dacht ik, een beetje stevig mag best. Het werd deze Côtes du Roussillon Villages uit 2004. Een blend van syrah, carignan, grenache en mourvèdre, mixverhouding niet vermeld, alcohol is 14,5%. Het eerste dat opviel waren de wijnkristallen. Talrijk aan de kurk, enkele restantjes in het eerste glas. De kleur: felrood met een klein oranje randje. De neus: een beetje belegen, complex, vol, voornamelijk animaal, leer en tabak. Hij smaakte me voortreffelijk: belegen, kruidig, dropperig, behoorlijke zuren nog aanwezig, een klein zoetje, vol, alcoholisch, toch ook nog een bepaalde frisheid. Het aanwezige fruit: voornamelijk zondoorstoofde zwarte pruim. De wijn overschaduwde het gerecht nogal, iets met een lap rood vlees zou beter zijn geweest. Doet helemaal niets af aan het feit dat ik intens genoot van deze wijn.

Cantina di Santadi Latinia 2006

M'n eerste nieuwe druivenras van 2013: de nasco. Zij het dan niet als droge maar als zoete wijn. Voor wat betreft een begeleidende dis denk je dan in eerste instantie aan een zoet dessert maar ik besloot er eens een hoofdmaaltijd bij te verzinnen. Iets oriëntaals met uiteraard een zoetje. De wijn heeft enkele maanden houtopvoeding genoten in derdejaars Frans eiken, alcohol is 14%. In het glas diep amber-oranje tot rood. Geuren van abrikozenjam, sinaasappelschil, honing, perzik, vijgen en iets licht noterigs. Een vrij dikke stroperigheid, flink hoge zuren die het zoet in toom houden, verder komen de beschreven geuren ook allemaal in de smaak terug waarbij de abrikozenjam de boventoon voert. Het gerecht werd uiteindelijk gekruide kip-shoarma met witte rijst en sperziebonen in een zoete honing-teriyaki saus. Een gewaagde maar zeer geslaagde combinatie.

Cantine S. Osola DOCG Barolo 2008

Gelukkig met deze Barolo weer eens eentje gevonden in het goedkopere prijssegment die me beviel. De nebbiolo druif begin ik ook steeds beter te begrijpen, hij verschilt niet zo heel veel van de Bourgogne pinot noir, qua smaak dan. Maar hij schijnt nog wel meer overeenkomsten te hebben. Het vermogen om terroir 'in zich op te zuigen' bijvoorbeeld. Ook bij de nebbiolo draait alles om locatie, locatie, locatie. De Barolo van vandaag heeft een alcoholpercentage van 13,5%. In het glas helder opaalrood, intensiteit 2 uit 5. Op de stille spiegel wordt de houtopvoeding duidelijk, na het walsen integreert de geur hiervan in de wijn. Flink fris stuift het mijn neus in, munt, tandpasta, daarnaast een lichte kruidigheid, iets aards, aardbei en kers. Hij is licht in de mond terwijl de tannines vrij stevig zijn, 4 uit 5. Een klein zoetje, mooie zuren, ook hier weer iets aards en die houtopvoeding. Een klein hintje truffel maakt de associatie met Bourgogne pinot noir helemaal compleet. Geen allemansvriend, eerder voor de meer serieuze wijnproever. Wat at ik hierbij? Simpel, pasta.

Zonin DOC Valpolicella Ripasso Superiore 2010

Ripasso... herpassage betekent dat letterlijk. En dat is het ook. Het 'afval' van reeds gefermenteerde Amarone wijn, druivenschillen en pitten, wordt toegevoegd aan de gistende Valpolicella. Met name de smaakintensiteit wordt hierdoor verhoogd. Tegenwoordig is het ook toegestaan om deels ingedroogde druiven hiervoor te gebruiken. Niet iedere fabrikant wil of kan het zich namelijk veroorloven om Amarone te maken. De blend bestaat uit de druivenrassen corvina, molinara en rondinella, alcohol is 14%. In het glas rood met een magenta randje, gemiddelde kleurdiepte. Een beetje 'milky' en 'jammy' in de neus, vooral kers, volrijpe zoete kers. In de mond een licht zoetje, mooie zuren, een tikje belegen. Een wijn met een hoge smaakintensiteit. Cassis en kersen, veel kersen. Deze stijl Italiaanse wijn: ik mag hem wel. Het woord 'ripasso' op een etiket staat bij mij garant voor genieten. Bij elk volgend glas: hergenieten.

Marqués de Monistrol Selección Especial Cava Brut

Wierook, walmende kaarsen, een rokend haardvuurtje en de, kunstmatige dan wel natuurlijke, luchtjes van zo'n 20 mensen en 3 honden. Geen ideale omstandigheden om wijn te proeven, maar gezellig was het zeker op de nieuwjaarsborrel van de familie Oomen. Ik had onder andere deze magnum Cava meegenomen. Alcohol is 11,5%. De gebruikte druivenrassen zijn macabeo, xarel-lo en parellada, blendverhouding niet vermeld. Een heel lang aanhoudende mousse na het inschenken, heel veel parelende bubbelkettingen blijven over. In het glas licht strogeel met een groene zweem. Een frisse neus van citrusfruit en groene appel, klein beetje toast. In de mond droog en een tikje drogend, bomvol hoge zuren, het scherpe randje van een wit pepertje, een klein bittertje. Vol van smaak maar heel elegant, klein beetje champignon, brioche en toast maar voornamelijk veel groene appel, citroen en grapefruit. Ik had hem al anderhalf jaar in m'n voorraad liggen maar hij had best nog wel langer bewaard kunnen blijven. Zo jong en fris smaakte hij nog, ongetwijfeld mede geholpen doordat hij in een magnum fles zat.

Rieflé AOC Alsace Grand Cru Steinert 2006 Riesling

De eerste wijn van 2013 is deze Alsace Riesling. Wijk ik dan gelijk al af van m'n goede voornemens? Wel voor wat betreft mijn 'Quest for the Holy Grape'. Het druivenras riesling is niet echt meer een onbekende voor me. Ik heb echter nog steeds een flinke voorraad waar ik zo af en toe ook uit zal putten. De fles ging wel helemaal leeg, verdeeld over drie dagen. En wat ik misschien ook vaker zal doen: ik heb gekookt naar de wijn. Dus ik kies een wijn uit en vervolgens bereid ik daar een passend gerecht bij. In dit geval was dat de klassieke begeleider zuurkool. Een zoet accentje aangebracht middels rozijnen. In de wijn zelf zit ook een klein zoetje maar ook heel veel zuren, daar staat de riesling om bekend. Die zuren maken hem ook geschikt om langer te bewaren. Riesling is de enige van wie ik het pik dat ik af en toe met een verwrongen gezicht sta, alsof ik een complete citroen in m'n mond heb. Het mooie daarbij is ook altijd die verlate reactie, het zuur begint altijd pas aan het eind te trekken. Heerlijk vind ik dat. Alcohol is 13%. De kleur helder diep strogeel, intensiteit 4 uit 5. In de neus honing, toast, een gisttoon. In de mond een klein zoetje, de wijn is niet droog, half-droog eerder. Flink laat trekkende hoge zuren dus en iets mineraligs, een beetje ziltig. Smaken van ananas, grapefruit en 'oude' honing. Je weet wel, honing die niet meer vloeibaar is bij kamertemperatuur maar alleen nog met een stevige lepel uitschepbaar. De wijn paste goed bij de zuurkool, geen 1+1=3 combinatie, maar zowel gerecht als wijn lieten elkaar leven. De één overstemde de ander niet, er was harmonie.

Wijnblog: goede voornemens 2013

Voor mij zal het jaar 2013 in het teken staan van 'The Quest for the Holy Grape'. Niet dat er een heilige druif bestaat maar ik vind het gewoon een grappige woordspeling. Met de druifbijbel 'Wine Grapes' op schoot ga ik nog fanatieker dan ik al deed op zoek naar wijnen van onbekende druiven. Mono-cépages wel te verstaan, wijnen gemaakt van één enkel druivenras. Bij de 'rubrieken' in de sidebar van Wijn-Blog zal de lijst druiven flink langer moeten worden. De teller staat nu op 118, van aglianico tot zweigelt. Nou ja, wanneer je de öküzgözü alfabetisch gezien dan eventjes tot de 'o' rekent. Rood en wit, het liefst stil en droog gevinifieerd zodat koolzuur of een hoog suikergehalte niet stoort bij het proeven van de specifieke karaktereigenschappen van de druif.

In 2012 is het mij gelukt om elke dag te bloggen, het was een schrikkeljaar dus dat zijn precies 366 blogs geworden. Daarvan werd er 341 keer door mij thuis een fles ontkurkt of ontschroefdopt. Die flessen gingen vrijwel nooit helemaal leeg. Na twee slokken en afgrijzen ging er een aantal gelijk door de gootsteen. Bij de meeste werd het twee glazen voordat dat gebeurde. Sommige flessen gingen geheel leeg, maar die waren ruim in de minderheid. In 2013 ga ik niet meer voor kwantiteit maar voor kwaliteit. Wanneer ik een wijn lekker vind, dan zal ik daar langer van gaan genieten. Het kan misschien 2, 3 of 4 dagen duren, maar ik drink die fles leeg. Het kan dus voorkomen dat je wat langer moet wachten op mijn volgende blog.

Ik zal de wijnspeciaalzaak vaker gaan bezoeken in 2013. Het zal wel moeten, voor mij onbekende druiven staan er in de supermarkt niet meer, een hele enkele uitzondering daargelaten. Ik zal supermarktwijnen nog steeds blijven bespreken, gezien het zoekgedrag op Wijn-Blog bestaat het grootste gedeelte van mijn lezers uit mensen die daar hun wijnen kopen en daar is helemaal niets mis mee. Het zullen dan voornamelijk de wijnen worden die in de aanbieding zijn bij desbetreffende super, maar de aantallen zullen wel minder worden. Blijf vooral verzoekjes sturen uit dit segment.

Kortom, 2013 wordt voor mij een avontuur, een zoektocht, een quest. Moeten is taboe, genieten staat voorop. Ik wens iedereen een avontuurlijk, rijk en gevarieerd 2013!