Pillitteri Estates Winery VQA Niagara-on-the-Lake Vidal Icewine 2018

Monocépage nummer 270 voor me, 270 wijnen heb ik geproefd en beschreven hier op Wijn-Blog die van één enkel druivenras gemaakt zijn maar dan wel 270 verschillende rassen. Vandaag is de vidal aan de beurt, ook wel vidal blanc genoemd. Een kruising tussen de trebbiano Toscano (oftewel ugni blanc) en de rayon d'or. Alhoewel de kruising is gedaan door de Fransman Jean-Louis Vidal, de druif is dus ook naar hem vernoemd, is de vidal in Frankrijk zelf niet toegestaan in een AOC wijn. Er staat wel een aantal hectare aangeplant maar de naam vidal zal nooit op een etiket van een Franse wijn prijken. Waar hij wel veel staat is in Canada. Het commerciële succes en z'n USP (Unique Selling Point) zit 'm in de ijswijn die ze er van maken. De druif is gevoelig voor botrytis, edele rot. De oogst vindt plaats in november, december en zelfs in januari. De druiven voor icewine in Canada moeten worden geoogst wanneer ze in bevroren toestand zijn bij minimaal 8 graden vorst, dit gebeurt altijd 's nachts. Bij die temperatuur is het water in de druif bevroren maar het pure sap nog vloeibaar. Soms wordt er slechts één druppel sap uit een druif geperst, een van de redenen waarom ijswijn vrij kostbaar is. Nou viel dat voor dit exemplaar nog wel mee, hij stond voor net geen vijftien euro voor een half flesje bij de LIDL. Alcohol is slechts 10,5%, geen houtopvoeding. Het suikergehalte ligt veel hoger dan die van bijvoorbeeld de Tokaji Aszú uit m'n vorige post, 225 gram suiker per liter. Ook de zuren liggen hoger, in dit geval 8 gram per liter. Oogstjaar is ook nu weer 2018 en in het glas is deze veel intenser oranje dan de Tokaj. Enorm aromatisch, heel fruitig, abrikoos, perzik, mango, mandarijn, lychee, honing, ananas. In de mond heel zoet en ook redelijk plakkerig, fraaie hoge zuren als tegenhanger, miniem bittertje, hele lange afdronk. Superintense smaak, abrikoos, perzik, mango, mandarijn, lychee, honing, ananas... alles wat ik ruik komt hier weer terug. IJswijn kun je wel twintig tot dertig jaar in je kelder bewaren.

Angyal Tokaj Csoda 5 Puttonyos Tokaji Aszú 2018

M'n Hongaarse collega Irén had alweer een wijn voor me meegenomen. Een klassieker ook nog 'ns een keer waarvan ik met het schaamrood op de kaken moet bekennen dat ik 'm nog nooit eerder heb gedronken. Vandaag komt het er dan eindelijk van. De zoete Tokaji Aszú van de druif furmint die in de wijngaard is aangetast door "edele rot", botrytis. Een schimmel die onder de juiste vochtige omstandigheden op de druif komt en de schil poreus maakt waardoor er sap verloren gaat en de concentratie zoet in de druif verhoogd wordt. De druiventrossen blijven doorgaans ook veel langer in het seizoen aan de stokken hangen, pas in november wordt er geoogst. De druiven worden met schimmel en al geperst en dat zorgt voor een unieke smaak, moeilijk te omschrijven. De fles die ik heb mogen ontvangen heeft geen etiketten maar de papieren etui eromheen fungeert als zodanig. Wanneer ik 'm uit de huls haal heb ik een doorzichtig glazen fles voor me waar wel het reliëf van de regio "Tokaj" op verwerkt zit. Alcoholpercentage is 11,5%, minimaal 18 maanden houtrijping is verplicht, in dit geval betrof het zowel nieuw als gebruikt hout. Ondanks dat het zoetgehalte met het aantal van 5 puttonyos is aangeduid en daarmee minimaal 120 gram suiker per liter moet bevatten, heeft dit exemplaar een zoetgehalte van 154,4 gram per liter. Eigenlijk valt het dan nèt in de categorie van de 6 puttonyos die vanaf 150 gram per liter wordt gerekend. In het glas helder, licht oranje gekleurd. Zeer aromatsich, tropisch fruit, citrusfruit, perzik, abrikoos, mandarijn, lychee, ananas, mango, honing. In de mond zoet maar niet overdreven plakkerig, mooie zuren, een gehalte van 6,36 gram per liter, heel licht bittertje, ellenlange afdronk. Een superintense smaak tevens heel erg geconcentreerd, perzik, abrikoos, mandarijn, mango, ananas, honing, lychee. Het moeilijkst te omschrijven is dan eigenlijk die botrytis. Het heeft iets hartigs, umami maar ook in de verte iets notigs, hazelnoot. Als contrast bij een pittig blauwschimmelkaasje is dit niet te versmaden maar als aanvulling op een zoete tarte tatin van abrikoos past het ook prima. Wat een heerlijke mijmerwijn is dit toch weer.

Vinoking Wines DOC Vinho Verde Vellus Alvarinho 2018

Meteen een andere witte wijn uit 2018 erachteraan dan maar. Portugese Vinho Verde van de druif alvarinho, equivalent van de Spaanse albariño. Algemeen gesproken een frisse wijn, vaak met een lichte tinteling, iets ziltig en uitstekend te paren met de klassieke gegrilde sardientjes, natuurlijk bij voorkeur in de regio Minho te Portugal of Galicië in Noord-Spanje. Ik ga eens even proeven of deze aan mijn verwachting gaat voldoen. In het glas iets pétillant, redelijk intens strogeel van kleur met een licht groene zweem. Gematigd aromatisch, zonnebloemolie, citroen, ziltigheid. In de mond een tinteling rond de tong, droog, mooi gedoseerde zuren, klein bittertje, middellange afdronk. Hoge concentratie in de smaak, niet intens, ziltig vooral, citroen, limoen, grapefruit. Met slechts 12,5% alcohol en uiteraard geen houtrijping klokt dit veel te gemakkelijk achterover. Ik proef dat er rijpingstonen duidelijk aanwezig zijn maar juist daarom moet je er iets bij eten. Behalve die gegrilde sardines zijn oesters ook een hele goede optie, dorade van de grill, mossels, sushi en nog veel meer combinaties zijn te verzinnen. Het water loopt me al in de mond. Ik had nog wat paella met zeevruchten over van de vorige dag. Ietsje opgepimpt met sambal om het wat pittiger te maken en zowaar leek de wijn daardoor zelfs iets zoeter te worden. Dit bleek goed te matchen. Over goed matchen gesproken: bij Restaurant Concours doen ze dat ook met deze wijn.

Bodega Pago de Cirsus DO Navarra Chardonnay Fermentado en Barrica 2018

Vandaag wederom een "krijgertje" in m'n glas. Opgeslagen geweest in een schuurtje onder extreem wisselende temperaturen, staand. Ik ga me er over ontfermen, nooit te beroerd om mensen van hun wijn af te helpen. Wanneer ik op het internet meer over deze wijn probeer te vinden slaat bij mij de twijfel toe of het hier wellicht een Vino de Pago betreft, de hoogst haalbare classificatie in Spanje. De naam van de bodega doet het vermoeden maar dat kan ook een tactisch gekozen naam zijn. Op hun eigen site en sites van doorverkopers wordt stellig beweerd dat het een Vino de Pago is. Op het achteretiket staat echter zeer duidelijk DO Navarra vermeld in plaats van de naam van de DO Pago. Pago de Cirsus zou moeten vallen onder de Pago Bolandin. Deze is echter pas op 31 mei 2022 goedgekeurd dus met zekerheid kan ik nu zeggen dat de wijn in m'n glas zeker geen Vino de Pago is. Oogstjaar 2018, op dit moment mijn favoriete jaar voor witte wijn. Ik weet niet waarom maar alle witte wijnen uit 2018 die ik tot nu toe heb geproefd hebben door de jaren heen niet alleen de tand des tijds doorstaan maar zijn kwalitatief gewoon goed en heel erg smakelijk bovendien. Soms zelfs lekkerder dan wanneer ik ze meteen na "release" zou proeven. De wijn van vandaag is daarop gelukkig geen uitzondering. Alcohol is maar liefst 14,5%, negen maanden rijping op nieuw Frans eikenhout van Allier. In het glas helder, redelijk intens van kleur, strogeel tot goudgeel. Meteen na het openen komen de hout- en vanilletonen naar voren. Op dag twee zijn deze schitterend in de wijn verweven. Dan ruikt de wijn heel fris, venkel, zonnebloemolie, tropisch fruit, licht prikkelend hoog in de neus. In de mond een fraai fruitig zoetje, mooie zuren, meer strak dan filmend, klein bittertje, lange afdronk. Intense smaak, vanille voorop, tropisch fruit volgend, mango, hintje citroen. Het redelijk hoge alcoholpercentage maakt 'm echter iets minder makkelijk doordrinkbaar, het vermoeit een beetje. Kwalitatief is dit echter een zeer goede wijn. Als de rest van het gamma van Bodega Pago de Cirsus deze kwaliteit of hoger heeft dan is het voor mij geen verrassing dat ze inmiddels de classificatie Vino de Pago mogen dragen. Google maar even voor de verkooppunten want dat zijn er eigenlijk best nog veel.

Sarmentino California Rosé 2021

Behalve dat ik wijnliefhebber ben, hou ik ook van speciaalbier. Onlangs was mijn verjaardag en dan vraag ik wijn of bier als cadeau. Het komt voor dat ik mensen, ook al kennen ze me goed, intimideer daar waar het mijn wijnkeuzes betreft. Ze durven dan ook geen wijn te geven, bang dat ik er een slecht oordeel over zal vellen. In plaats daarvan komen ze met bier, waar ik inmiddels ook al de nodige proefervaring in heb maar dat terzijde. Je hebt ook mensen die zich niets van mij aantrekken en gewoon een wijntje uit de supermarkt trekken die zij zelf lekker vinden. Boeien wat ik ervan vind, je krijgt het cadeau en een gegeven paard kijk je niet in de bek! Daar hou ik ook wel van. Tegenwoordig koop ik zelf nog zelden wijn in de supermarkt dus op deze manier blijf ik toch nog een beetje op de hoogte van wat daar aan kwaliteit te vinden is. Gebrek aan kennis over het product deed iemand besluiten mij een rosé te schenken met een alcoholpercentage van slechts tien procent. Ik weet dan: dat is zoet. Ik hou van rosé maar wel het droge type. Hoog in de zuren, doorspekt met citrusfruit. Ik neem de gulle gever niets kwalijk hoor, ik drink zelfs de hele fles leeg... maar niet omdat ik 'm lekker vind. Gewoon omdat-ie zo makkelijk wegklokt. In het glas helder, intens donker-oranje van kleur. Het aroma van winegums, aardbeienjam, roosvicee. In de mond zoet, heel zoet met nog behoorlijk wat zuren als tegenhanger, speekselopwekkend, filmend, korte afdronk. Intense smaak, aardbeienjam, roosvicee, winegums, een verdwaald ingedroogd abrikoosje, gekonfijte sinaasappelschil. Wanneer dit een droge rosé was, zou ik aangenaam verrast zijn maar voor mij is het zoet "killing".

Cantine Bertani IGT Verona Original Vintage Edition Secco-Bertani 2015

Italië is geen Frankrijk... dûh. Ik ben dus heel benieuwd hoe oogstjaar 2015 in Italië zich verhoudt ten opzichte van Frankrijk. In het glas een blend van verschillende klonen corvina (80%), ik wist niet dat er meerdere soorten van waren, 10% sangiovese grosso, 5% syrah en 5% cabernet sauvignon. Rijping vond plaats gedurende achttien maanden in groot en gebruikt hout, 750 liter inhoud, kastanje en kersen... het hout dus. Het percentage alcohol bedraagt 13,5%. Helder, licht van kleur, scharlakenrood, intensiteit 2 uit 5, qua kleur doet-ie me aan een Pinot Noir denken. Gematigd aromatisch, floraal, zure kersen, rozenbottel, rabarber, iets boers en aards. Heel interessant bouquet. In de mond beendroog, iets op de tanden drogende tannines (2 uit 5), hoge zuren, strak, middellange afdronk. Lage smaakintensiteit, zure kersen, rode bessen, rozenbottel, rode grapefruit, licht aardse toon in de finale, veel, veel later komt er nog een licht ziltig dropje bij kijken. Elegante stijl, geen blockbuster, in de zomer ietsje terugkoelen. Ik geniet van deze wijn. Hij is spannend en de doordrinkfactor ligt hoog. Slechts één keer proefde ik een monocépage van de corvina veronese en ik zie veel overeenkomsten met dit exemplaar. De associatie die ik heb met Pinot Noir, of liever Spätburgunder, zie ik ook in dat verslag terug. Ik hou me graag aanbevolen voor tips omtrent corvina monocépages, email me wanneer je denkt kwalitatief goede en voor de druif exemplarische flessen in je voorraad te hebben. Ik kom graag bij je shoppen. Mijn exemplaar kwam bij Slijterij 't Uiltje te Gorinchem vandaan en over 2015 in Italië ben ik vooralsnog meer dan tevreden. Aanrader.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Cuvée Prestige 2014

Eén van de duurdere flessen wijn uit mijn collectie. Bewust nog een aantal jaar laten rijpen in m'n klimaatkast waar oogstjaar 2016 ook nog geduldig op me ligt te wachten. Ik ben heel benieuwd. Het percentage alcohol bedraagt veertien procent, de naam "Cuvée" betekent hier niet dat het een blend is van verschillende druivenrassen want het is een monocépage van de cabernet cortis. Houtrijping duurde twee jaar in barriques van nieuw Frans eiken van Seguin Moreau. In het glas helder, scharlakenrood, kleurintensiteit 2 uit 5. Een heerlijk boers tintje bij de eerste snuif op de stille spiegel, gevolgd door een houttoon, peperkoek, chocolade, zondoorstoofd zwart fruit, eucalyptus, na flink walsen komt er vers rood fruit bij, zure kersen, bessen, rozenbottel. Prachtig bouquet. In de mond droog, hoge zuren, strak, tannines 3 uit 5, middellange afdronk. Medium smaakintensiteit, het rode fruit komt eerst, bessen, zure kersen, rozenbottel. Pas later komt er zwart fruit bij, chocolade, leer, iets vlezig, ook groene paprika. Hij zit op dit moment goed in z'n fruit, niet al te koud drinken, laat hem wat opwarmen in je glas en er mag zeker iets bij gegeten worden. Rood vlees, mag nog een beetje bloeden, goed kruiden, zoete elementen achterwege laten. Kwalitatief zeer goede wijn, complex, spannend, heel goed in balans. Ondanks deze conclusie ga ik oogstjaar 2016 zeker nog tien jaar in de kelder laten omdat ik denk dat deze wijn dat aankan. Verkrijgbaar op het wijndomein zelf of in hun webshop. Hou die goed in de gaten want verse oogstjaren zijn binnen no-time uitverkocht.

Cave de Crouseilles AOC Madiran Crouzeilles-Côte Abeilles 2015

Ja, ik ben nog steeds oogstjaar 2015 uit mijn kelder aan het opschonen omdat ik al enkele malen ouderdomsverschijnselen ben tegengekomen en nee, niet elke wijn schijnt daar last van te hebben. Welke dat zijn is op voorhand moeilijk in te schatten. Het is een kwestie van openen. De wijn van vandaag is apart. Madiran bezit "van nature" eigenschappen die 'm geschikt maken voor langere opleg maar het exemplaar van vandaag begint al wat oxidatieve trekjes te vertonen op de tweede dag. Dit is een wijn die alleen in de betere jaren gemaakt wordt, 2015 was zo'n jaar, 2016 is in mijn optiek nog beter maar dat terzijde. De fles is loodzwaar en ik kan zo ongeveer m'n hele hand in de ziel van de fles steken, zo diep is deze. Helaas kon ik online niets vinden voor wat betreft de samenstelling van de druivenrassen, het zou ook zomaar een monocépage kunnen zijn. Voor Madiran geldt dat het een blend zou kunnen zijn van tannat, cabernet franc en/of cabernet sauvignon. Een monocépage zou naar alle waarschijnlijkheid van tannat zijn. Qua organoleptische eigenschappen durf ik het niet te zeggen. Ik rubriceer 'm in ieder geval als blend. Het alcoholpercentage is 14%, achttien maanden houtrijping. In het glas licht nevelig, dieprood, intensiteit 4 uit 5. Medium aromatisch, pure chocolade, zongedroogd zwart fruit, krenten, pruim, bramen. Vooral de chocolade is sterk aanwezig. In de mond droog, hoge zuren, tannines 4 uit 5, drogend op de tanden, speekselopwekkend, meer strak dan filmend, middellange afdronk. Medium smaakintensiteit, hoge concentratie, pure chocolade, gedroogde krenten, zondoorstoofd zwart fruit, pruim, braam, teer, leer. Een enorm stevige wijn, dat is eigenlijk wel standaard voor Madiran. Toch ben ik benieuwd hoe deze zou smaken over tien, twintig of dertig jaar. Zelden koop ik meerdere flessen van dezelfde wijn dus ook nu kan ik het helaas niet uitproberen. Misschien moet dat mijn doel worden voor toekomstige aankopen: bij kwaliteitswijn minimaal een doosje van zes aanschaffen. Het exemplaar van vandaag is van hoge kwaliteit, dat proef ik zonder meer, het is alleen het verkeerde oogstjaar voor mij.