Château La Lagune AOC Haut-Médoc 2002 'Grand Cru Classé en 1855'

Oudjaarsavond, tenminste wanneer je de oud-Keltische kalender aanhoudt. Ik trek wat moois open, geen bubbels maar een 'groots geklasseerd gewas', een Grand Cru Classé. Uit de klimaatkast, dus eerst even laten acclimatiseren oftewel 'chambreren'. Alcohol is 13%, druivenrassen cabernet sauvignon 60%, merlot 30%, cabernet franc 5% en petit verdot 5%, achttien maanden opvoeding in Frans eiken waarvan 55% nieuw hout. Voorzichtig uitschenken, in de fles zit wat droesem, het komt niet in het glas. Donkerrood van kleur, intensiteit 3 uit 5, geen tekenen van ouderdom in de rand. Een fruitige neus, hout, animaal, leer, rijp zwart fruit, flink walsen helpt het hout te integreren. In de mond hoge zuren, ietwat drogende tannines, rood fruit, vief, hout maar nergens overdreven, iets groens, broccoli, licht dropperig in de afdronk. Vooraf was ik bevreesd dat deze jaargang 2002 al eerder geopend had moeten worden maar ik denk dat hij zelfs nog wel vijf jaar had kunnen blijven liggen. Zorg echter dat je in gezelschap bent van 'partners in wine' wanneer je een oudere wijn opent. Ik was in m'n eentje en dan komt die fles niet leeg op één avond. De volgende dag waren er al iets teveel oxidatieve tonen aanwezig.

#ChampagneDay De Castellane Champagne Brut

Wereldwijd is het vandaag weer #ChampagneDay. Altijd lekker op een vrijdag zo vlak voor het weekend, de volgende dag lekker uitslapen, ideaal. De flessen Champagne De Castellane liggen 24 maanden te rusten in de kelder bij een constante temperatuur van 10 graden. Dan komt het moment van dégorgement en het toevoegen van de liqueur de dosage of liqueur d'expédition waarna er nog 3 maanden wordt gewacht alvorens de flessen op de markt te brengen. De blend bestaat uit chardonnay 35%, pinot noir 35% en pinot meunier 30%, alcohol is 12%. In het glas helder, strogeel, mooie mousse, veel en lang aanhoudende bubbelkettingen. In de neus grassig, gistcellen, citroen, limoen. Dezelfde trend in de mond: grassig, gistcellen, hoge zuren, citroen, limoen, droog, strak. Fijn weekend!

Thomas Barton AOC Médoc Réserve 2012

Het lijkt alweer heel lang geleden dat ik het label 'Bordeaux' heb gebruikt dus dat check ik even. De laatste keer was op 25 augustus, twee maanden geleden dus. Veel uit de Languedoc-Roussillon gedronken in de tussentijd. Vandaag dan een Médoc, linkeroever Bordeaux, meest noordelijk gelegen. Een blend van 60% cabernet sauvignon, de rest merlot, 13% alcohol, houtopvoeding. Een intens rode kleur, intensiteit 3 uit 5. Een fruitige neus, kruidig. In de mond hoge zuren, fruitig, framboos, kers, pruim, kruidig, tabak, klein bitter in de afdronk, het hout nauwelijks waarneembaar, mooie spanning, smaakintensiteit had wat hoger gemogen, goed op dronk, hooguit nog een jaar bewaren. Verkrijgbaar in de betere wijnwinkel.

Domaine de Vezian Vin de Pays de Côtes Catalanes 'Le Duo' 2014

Zelden haal ik rosé in huis voor eigen consumptie, het is meer "om maar in huis te hebben" voor het geval eventuele visite om rosé vraagt. Eigenlijk drink ik het bij voorkeur wanneer ik op zomervakantie ben in Frankrijk. Om dan niet te serieus met wijn bezig te zijn, het is tenslotte vakantie, prefereer ik daar "simpele" weg-klok rosé. En dat terwijl ik best weet dat er gastronomische rosé gemaakt wordt. Bij spicy Aziatisch eten pak ik zonder teveel nadenken het liefst een fles rosé erbij. De Bodega Hiriart Sobre Lias deed mij de ogen openen, een sublieme wijn én gastronomisch bovendien. Wat was nou het grote verschil met al die andere rosé's die ik heb geproefd? De vergisting vond plaats in hout en daarna heeft hij nog meer houtrust gehad. Hout dus. Mijn grote vriend en vijand. Janus. Het product met de twee gezichten. Teveel is niet goed, helemaal niks ook niet. Deze vakantie viel mijn oog op de wijn van vandaag. Op het etiket stond dat hij vier à vijf maanden in Frans eiken heeft vertoefd. Dat wekte mijn interesse. Een kijkje op de site leerde me dat het er eigenlijk maar drie waren en dat ook de vergisting in hout heeft plaatsgevonden. Alcohol is 14%. In het glas redelijk intens oranje tot zalmroze gekleurd. In de neus wat gistcellen, vanille, een hint framboos. In de mond begint-ie met een rood-fruitig zoetje, mooie hoge zuren, droog, verfijnde houttoets, aardbei, framboos, mooie afdronk. Te gecompliceerd voor een terras-rosé, dit is een eet-rosé. Het hout is perfect gedoseerd en eerlijk is eerlijk: zonder dat hout was het een doorsnee rosé geweest. Een prachtig voorbeeld van het belang van correcte houtdosering. Ik zou hem graag bij m'n aanraders zetten maar daarvoor zijn de verkooppunten net iets te ver weg. Zoek 'm eens op wanneer je in de buurt van Perpignan bent.

#MerlotMe The Real Winegum Merlot

"Glucose siroop, suiker, gemodificeerd zetmeel, gemodificeerd tarwezetmeel, citroenzuur, natuurlijk identiek aroma van rode wijn, geconcentreerd extract van zwarte wortel, kokosnootolie, carnaubawas." Ik geloof niet dat er ook maar één merlot druif in verwerkt is wanneer ik de lijst van ingrediënten lees. Bij winegums verwacht je dat ook niet, zetten ze er echter real winegum op dan nijgt dat toch al gauw naar misleiding. Het positieve is dat er geen kunstmatige kleurstoffen zijn toegevoegd en dat dit snoepje geschikt is voor vegetariërs. Het smaakverschil met dat wat iedereen kent als een winegum is echter best significant. Minder zoet, minder zuur, hij plakt minder aan de tanden. Het lijkt bijna wel alsof je een verantwoord snoepje aan het eten bent. Leuke gimmick maar niet meer dan dat. Geinig om eens cadeau te doen aan een wijnliefhebber maar voor de prijs van die elf(!) snoepjes in een doosje lijkt mij een fles wijn van datzelfde bedrag een betere besteding.

#MerlotMe Eagles' Nest WO Constantia Merlot 2008

De hele maand oktober staat de druif merlot in het zonnetje in de Social Media, met de hashtag-MerlotMe, #MerlotMe dus. En dat zonnetje bedoel ik figuurlijk want in Nederland heb ik 'm deze maand nog maar bar weinig kunnen zien. Hopelijk haal ik hem in huis met deze Merlot uit Zuid-Afrika. Veertien procent alcohol, zestien maanden houtrust. Wanneer ik de kleur mag geloven is-ie al flink oud, donkerrood, nog net niet bruin, terra-cotta in de rand, kleurintensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel hout, ik had niet anders verwacht, na het walsen komen daar aardse tonen bij, koffie, tabak, leer, primair aroma kan ik niet vinden. In de mond zacht, hoge zuren, hout, tabak, leer, koffie, licht dropperig en een klein bitter in de afdronk, overduidelijk een gerijpte wijn. Een wijn die niet zonder meer zomaar in de Horeca geschonken zou mogen worden maar dient te worden opgehemeld met een passend gerecht. Een vleesgerecht met veel rijpe tonen, paddenstoelen, een mooie rijke saus. Naar ik weet zijn er genoeg restaurants die op deze manier toch nog van hun oude voorraad afkomen. En waarom niet? Wat mij betreft hulde aan degene die het op deze manier oplost. Op dit moment proef ik 'm echter zonder gerecht en vind in ieder geval deze jaargang niet spannend genoeg en over z'n top. Twee jaar terug zou hij beter zijn geweest. Dus ga ik koken naar deze wijn. Paddenstoelen heb ik niet in huis, ik ga voor een rijke saus. Het werkt. De wijn is op deze manier iets beter te verteren. De saus is echter iets aan de zoete kant, een Amarone of Port past er nog beter bij. Ik vind hem echter zo lekker dat ik het recept, dat ik puur op intuïtie heb gemaakt, vaker zal gaan gebruiken. Geïnspireerd door het boek 'Sauzen' van Erik van Loo.

Restaurant: Vaartsche Rijn

Wauw. Niet veel meer aan toe te voegen, gewoon "wauw". Een maand of drie geleden ge-restyled en heropend. Wanneer het nabij gelegen treinstation dan ook nog eens klaar zal zijn, staat er voor niemand meer iets in de weg om eens te gaan genieten in restaurant Vaartsche Rijn gelegen aan de gelijknamige rivier en in een uiterst hippe wijk in Utrecht, op een steenworp afstand van uitgaanslocatie bij uitstek 'Het Ledig Erf'. De keukenbrigade maakt prachtige kunstwerkjes op het bord, een lust voor het oog én de smaakpapillen, de smaakpupillen dus. Op vrijdag en zaterdag serveert men een 6-gangen menu, de andere dagen dat ze geopend zijn kun je kiezen uit een 3- of 4-gangen menu. Niet à la carte maar altijd een verrassing. Uiteraard kun je aangeven wat je niet lust of concrete dieetwensen doorgeven.

De vlotte bediening breit een mooi verhaal tussen het gerecht en de wijn, bestel bij het menu vooral het wijnarrangement. Een deel van de wijnen komt uit het assortiment van Henri Bloem. Vier van de zes gangen werden begeleid door droge witte wijnen, het hoofdgerecht, rundersukade, was in gezelschap van rood. Mijn mening dat wit eerder en vaker gastronomisch inzetbaar is wordt gestaafd. Laten de geserveerde witte wijnen nou ook nog eens niet de jongste zijn, de droge Pacherenc du Vic-Bilh van Château Bouscasse dateert zelfs van 2011. Precies zoals ik ze het liefst heb en allemaal ook nog perfect op temperatuur, lees: vooral niet te koud. Bij het dessert was er overigens nog wel een keuze te maken: kaas of zoet. Ik opteerde voor zoet maar met de Barbeito Madeira erbij die eigenlijk voor bij de kaas was bedoeld. Ik hou van Madeira! Bij het zoete dessert werd de Monastrell Dulce van Bodegas Castaño geschonken maar die kende ik al, paste er overigens perfect bij. Een andere bekende van me was de 'Black Tie' van Pfaffenheim, ook al eerder besproken op Wijn-Blog en tevens een aanrader. Het werd laat, het was gezellig en bovenal erg lekker. Meer foto's zijn te zien op mijn Facebook-pagina.

Judean Hills Samson Efrat Riesling Colombard 2012

M'n eerste bespreking van een Israëlische wijn, geen vermelding op het etiket of hij kosher is of niet. Die bestaan namelijk ook, op de beurs Megavino heb ik bij Ari een aantal koshere wijnen geproefd. Deze wijn is verkrijgbaar bij de Hema en hij trok mijn aandacht vanwege de blend. Ik vind wijnen van de pinot noir prachtig, die druif moet je niet mengen met andere druivenrassen. Wanneer men dat wel doet dan ben ik heel nieuwsgierig hoe dat dan smaakt en wat er nog is te proeven van de pinot noir zelf. Datzelfde heb ik met riesling. Ook al zo'n druif waar solo schitterende wijnen van gemaakt kunnen worden. Vandaag zit hij echter in de mix samen met de colombard en de chenin blanc, alcohol is 11,5%, geen hout. Wederom een witte wijn die ik enkele jaren heb laten ouderen in m'n kelder. En weer deed dat hem goed, voor mijn persoonlijk smaakpalet dan. In het glas redelijk intens strogeel tot goudgeel. Een rijpe neus, mango, honing, rijpe peer, klei. Klei? Ja, klei. Een wat eigenaardige aardse toon op de achtergrond die me aan klei deed denken. Apart. In de mond hoge zuren, rijpe tonen, droog, citroen, honing, licht ziltig. Een hele aparte blend en een smakelijke wijn. Gastronomisch inzetbaar bij bijvoorbeeld een pasta naturel, witvis, paella.

Kuentz-Bas AOC Alsace Pinot Blanc Tradition 2012

Uitzonderingen daargelaten vind ik 'verse' witte wijnen veel op elkaar lijken, zeker wanneer ze (te) koud worden gedronken. Ik proef ze zowel koud als opgewarmd, tot zo'n zestien, zeventien graden. Binnen dat spectrum komen er meer geuren en smaken naar voren die de wijn in louter koude toestand niet prijsgeeft. Datzelfde heb ik met de leeftijd van de wijn. "Jong" betekent voor mij maar al te vaak dat er weinig karakteristieks te ontdekken valt. Ik open mijn droge witte wijnen regelmatig pas na een jaar of twee vanaf het oogstjaar. Voor mij neemt het smaakgehalte toe en is de wijn meer gastronomisch. Je kunt ze inzetten bij gerechten in plaats van ze als aperitief te gebruiken. Die twee jaar na het oogstjaar is een gemiddelde. Soms 'vergeet' ik een wijn, soms wacht ik bewust langer. De resultaten lopen echter nooit in de maat. Af en toe kom ik een wijn tegen waarvan ik denk: "die had ik een jaar, misschien zelfs twee jaar, eerder moeten openen". Het komt echter vaker voor dat de wijn voor mijn persoonlijke smaakpalet precies op dronk is. Vandaag is dat het geval. Ik ben alleen thuis, mijn vrouw lust geen mosselen... ik wel. Ik koop mosselen. Twee kilo. Voor mezelf. Heerlijk! Daar moet wijn bij. Nou zegt zo'n beetje iedere wijnverkoper de beste 'mosselwijn' in huis te hebben en nooit is dat één en dezelfde. Ik ga dus maar af op mijn eigen intuïtie en kies deze Pinot Blanc uit mijn voorraad. Alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas helder, fonkelend goud-geel, intensiteit 2 uit 5 voor wit. Fris in de neus, tropisch fruit, anijs, zwart-witjes. In de mond hoge zuren, citroen, meer strak dan filmend, mooi op leeftijd, goed geouderd, perfect op dronk, droog, een lichte tongtinteling, rond, klein bittertje, karakter. Heerlijk bij maar ook zonder mosselen.

Verzoekje: Château Pézilla AOC Côtes du Roussillon Premium blanc 2014

Een verzoekje van Elly uit Cap Coudalère. Château Pézilla staat sinds 2008 onder de hoede van Arnaud de Villeneuve en wordt in dezelfde kelders gevinifieerd en gebotteld. In de Languedoc-Roussillon zijn er talloze verkooppunten te vinden. De blend voor deze witte bestaat uit de druivenrassen macabeo en grenache blanc, alcohol is 13%, geen houtgebruik. In het glas licht goud-geel met een groene gloed. Een frisse neus, anijs, zwart-witjes, peer. Rond in de mond, mooie zuren, limoen, kruidig, een bittertje, lichte tongtinteling. Geen overdreven volle smaakintensiteit maar verre van dunnetjes. Bleef fier overeind bij een pittig gekruid witvisgerecht uit de oven.

Berberana DOCa Rioja Carta de Oro Crianza 2009

Minimaal twaalf maanden in Amerikaans eiken, 13,5% alcohol, 80% tempranillo, de rest garnacha (grenache noir). Helder in het glas, felrood, licht oranje in de rand, kleurintensiteit 2 uit 5. In de neus hout, een beetje belegen, animaal, leer, kruidig, rijp zwart fruit, na een uurtje open komt er meer rood fruit bij. In de mond mooie zuren, goed gedoseerd hout, licht belegen, leer, zwart fruit, sappig, klein bitter in de afdronk, afgebouwde tannines (2 uit 5), tikje alcoholisch, vanille. Niet langer bewaren, nu op dronk.

#GeorgianWineDay Telavi Wine Cellar Marani Kakheti Region Mtsvane 2013

Er zijn inmiddels een boel druiven met een "speciale" internationale dag, soms lokaal. Riesling heeft zijn eigen week, voor merlot is er zelfs een complete maand gereserveerd, die is trouwens deze maand. Sherry beleeft in november zijn eigen week en vandaag, 4 oktober 2015, staan gewoon alle wijnen uit Georgië in het zonnetje. #GeorgianWineDay. Georgië, het land van de saperavi. Al eeuwen wordt er wijn gemaakt in Georgië, vroeger heel oxidatief, vandaag de dag worden ook daar alle nieuwe technieken ingezet. Met name vanaf 1991 toen het een zelfstandige republiek werd. Saperavi heb ik al een keer gehad, vandaag ga ik voor wit en wel de mtsvane kakhuri, kortweg mtsvane. Weer een voor mij nieuw druivenras erbij. Alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas goud-geel met een groene gloed. De eerste snuif valt tegen. Is dat nou kurk? Vervolgens ruik ik nagellak-remover daarna weer tandpasta. Flink laten overklotsen in een karaf, hij is nog erg gesloten. Dat werkt, nu frist hij op. Peer, appel, gele appel, complete appel, klokhuis, pitjes en steeltje. Fris maar ook iets aards, alsof de appel van de boom op de grond is gevallen en daar nog even in de modder heeft gelegen. In m'n mond dezelfde tendens. Rijpe appel, peer, citroen toch ook nog, mooie zuren, droog, fris, floraal, rond. In Nederland onder andere verkrijgbaar bij Het Gouden Glas.

Charette Vin de France Grenache-Pinot Noir 2014

Het had er alle schijn van dat ik deze fles nooit van de schappen zou afpakken, de uitstraling, de veel te lage prijs, de schroefdop. Tot ik nog een keer wat beter keek en zag dat het om een blend ging van grenache noir en pinot noir. Ik ben altijd heel nieuwsgierig naar blends met pinot noir dus besloot ik hem toch maar te kopen. Alcohol is 12,5%, geen hout, mixverhouding van de twee gebruikte druivenrassen niet vermeld. Magenta tot paars gekleurd in het glas, intensiteit 2 uit 5. In de neus kruidig, rood fruit, een beetje snoeperig, salmiak. In de mond vrij dunnetjes, hoge zuren, een Spätburgunder bittertje, sappig. Het smaakt nogal 'gemaakt'. Typische reageerbuiswijn, Coca-Cola receptuur.