Drie dagen deed ik al met deze wijn, heel bewust kies ik er voor om hem ook nog een vierde dag te proeven, die valt namelijk vanuit biodynamisch oogpunt op een 'fruitdag' en dus wat gunstiger. Het is een zogenaamde
Vino de Pago, een kwaliteitsaanduiding gelijkwaardig aan die van de hoogste Spaanse DOCa klasse. De DOCa klassering geldt echter voor een complete wijnregio, Rioja en Priorato zijn nu nog de enige twee. De DO Pago, zoals hij ook wordt genoemd, betreft een Estate of wijnbedrijf dat bewezen heeft aan de hoogste kwaliteitsnormen te voldoen maar wijnen maakt die buiten de normale regelgeving vallen van de wijnregio waarin het bedrijf gesitueerd is. Voorwaarde is onder meer dat de druiven van de eigen wijngaarden moeten komen. De gebruikte druivenrassen voor dit exemplaar zijn syrah, petit verdot en graciano, alcohol is 14,5%, tien maanden houtopvoeding in Frans Allier eiken. In het glas kersenrood tot purper, kleurintensiteit 4 uit 5. Op de
stille spiegel weinig te ruiken, zeker op dag één. Na het walsen komt er meer los; een lekker stalgeurtje, rood tot zwart fruit, licht kruidig, notig. Het tweede glas is al wat meer geopend; framboos, perendrups, kers. Op dag vier merk je pas echt een groot verschil, veel expressiever in de neus, veel kersenfruit. In de mond een klein zoetje, hoge zuren, fris, intense kersensmaak, licht drogend, ronde tannines (1 uit 5), heel sappig, een lekker bittertje, hout goed gedoseerd. Heel opvallend hoe gesloten deze wijn nog is, pas na vier dagen kon ik het potentieel proeven. Mijns inziens nog zo'n vijf jaar in de kelder bewaren. Vroeger openen kan maar karaffeer hem dan zeker zes uur van tevoren. En of je er nu in gelooft of niet, op de 'fruitdag' smaakte hij echt het lekkerst. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.