Villa Francesca DOC Trebbiano di Romagna 2010

ALDI €2,99 alcoholpercentage 12%, geen hout. Een van de vele trebbiano's, in dit geval de trebbiano Romagnolo of trebbiano di Romagna. Ik moet er meer van proeven: Italiaanse wijnen. Laatst was m'n zwager me weer eens aan het testen op m'n proefkunsten, maar ik zat er flink naast. Hij had een Italiaanse wijn voor me ingeschonken, nebbiolo geloof ik, maar ik kon hem niet benoemen. De grote druiven kan ik nu wel redelijk uit elkaar houden, maar Italië heeft toch weer z'n eigen druivenrassen en qua wijnland is Italië niet bepaald onbelangrijk! Zeker nu ik met de vinologenopleiding aan de Wijnacademie ben begonnen, moet ik mijn vlag in zoveel mogelijk landen gaan planten! Deze wijn is nauwelijks aromatisch en vrij neutraal van geur. In de aanzet zit een mini-mollig zoetje waarna vrijwel gelijk de zuren het overnemen. Hij is daardoor mondwaterend en dorstvergrotend. Je smaakpapillen worden flink geprikkeld, dus als aperitief zeker geschikt. De smaak blijft nog redelijk lang in je mond hangen. Hij heeft iets droognoterigs, paranoot proef ik. Je weet wel, die grote soort in elitehaver of studentenhaver. Geen bijzondere wijn maar ook hier weer eens niets mis mee.

Louis Tête Régnié 2009

Alweer een Cru Beaujolais, het lijkt wel of ik een fan aan het worden ben! Ook deze is weer heel anders dan de eerste wijnen die ik heb geproefd die van de gamay druif waren gemaakt. Dat waren een Touraine en twee Beaujolais-Villages, maar de cru's zijn merkbaar anders. Ik wil niet zeggen beter, want dat is een kwestie van smaak, maar ik zeg het toch! Régnié is de Benjamin van de cru's. Als laatste heeft dit gebied de appellation-status Cru Beaujolais mogen krijgen, pas in 1988. Ik heb deze fles bij Beterwijn.nl vandaan voor €8,75 alcoholpercentage 12,5%. Een uurtje in de koelkast voor de juiste temperatuur van zo'n 14°. Deze Benjamin voldoet compleet aan mijn verwachting. Magenta tot bijna purperen kleur, primaire neus, geen houtopvoeding gehad. In de smaak uiteraard framboos, dat is onlosmakelijk verbonden met de gamay druif. Toch wordt deze al een stuk moeilijker te herkennen in een blinde proeverij. Ik heb de laatste tijd een redelijk aantal jonge wijnen geproefd die veel overeenkomsten hebben. Deze wijn trok ik open voor een Indische maaltijd. De sterke, hete smaken van het gerecht werden mooi geblust door de wijn die het bij dit soort gerechten goed doet. Een mooie, jonge wijn!

Wijnacademie Vinologenopleiding: Introductiedag Les 1

Vandaag, Nota Bene op de achtste verjaardag van ons huwelijk, was de introductiedag van de vinologenopleiding van de Wijnacademie. Al eerder dit jaar had ik daar mijn zomervakantie voor omgegooid en later zou ik zelfs mijn werkgever hiervoor gaan verlaten. Alles moest wijken voor deze opleiding. SWEN2 had ik inmiddels al "in the pocket", het toelatingspapiertje voor de opleiding en ik moet zeggen, ook al best pittig! Maar nu pas gaat het echte werk beginnen. Niet alleen op het gebied van theorie, maar ook op het gebied van het ontwikkelen van je proefkwaliteiten. Tijdens deze introductiedag kregen de studenten, 150 in aantal vanuit alle hoeken van Nederland, de vier theoriemappen uitgereikt. Eén en ander vond plaats in Hotel Restaurant Nol in 't Bosch te Wageningen.

Op een twintigtal minuten lopen ligt de wijngaard, twee hectare in totaal, van Jan Oude Voshaar, die vandaag begon met een stuk theorie over de geschiedenis van de wijnbouw in Nederland. Die groeit op dit moment alleen maar en niet, zoals velen denken, vanwege de "Global Warming". Nee, voor deze koude en natte gebieden worden speciale druivenrassen gekweekt die beter bestand zijn, soms zelfs resistent, tegen de meeldauw. Een schimmel die je als wijnboer liever niet in je druiven ziet.

Bijkomend voordeel van deze druivenrassen is ook nog eens dat ze eerder rijp zijn, denk aan een week of drie, waardoor je minder afhankelijk bent van de lengte van onze Nederlandse zomers, of wat daarvoor door moet gaan. Enkele van die druiven zijn de regent, merzling, johanniter en solaris. Na dit stuk theorie hadden we een goed verzorgde lunch, waarna we met z'n allen richting de wijngaard van Jan liepen. Daar werd de grote groep verdeeld in vijf kleinere groepen voor een excursie in de wijngaard.

De verschillende druiven konden we bekijken, er werd uitgelegd over snoeimethodes, over de opbindmethode, oogst en alles wat er allemaal bij komt kijken. Jan Oude Voshaar is een biologische wijnboer. In zijn "Wijngaard Wageningse Berg" zelf is dit heel duidelijk te zien door de begroeiing tussen de stokken. Iets wat een leek al snel als onkruid zou bestempelen, blijkt een mix van ongeveer dertig bloemen en kruiden te zijn die ervoor zorgen dat gedurende het hele seizoen allerlei soorten insecten aanwezig zijn.

Die insecten zijn dan weer de natuurlijke vijanden van de schadelijke beestjes die je liever niet in de wijngaard hebt. Op zondag 2 oktober, tijdens de Nationale Wijnweek, is er trouwens een open dag in deze wijngaard. Check de site voor meer data en wijngaarden die meedoen tijdens de Open Wijngaard dagen in dat weekend. Jan is een ietwat verlegen, maar zeer enthousiaste wijnboer, die over een gezonde dosis humor beschikt en eenmaal op dreef daarmee de zaal plat kreeg maar ook op serieuze toon alle nieuwbakken studenten wist te boeien. Zeer geslaagde eerste lesdag!

Restaurant: Coco Pazzo

Ik heb weer eens een aantal wijnen geproefd en oh ja, d'r werden ook nog gerechten naast geserveerd. Verwacht van mij geen complete beschrijvingen daarvan. Ik hou van lekker eten, net als iedereen, maar mijn passie ligt bij wijn. Wanneer ik naar een restaurant ga verwacht ik dat het eten lekker zal zijn, ik hoop dat de wijnen verrassend en lekker zijn, en zo af en toe kom ik een perfecte combinatie wijn/spijs tegen. Dat noemt men 1+1=3. Wanneer dat gebeurt kan dat leiden tot een culinair orgasme. Helaas heb ik die vanavond niet gehad, 1+1=2 gold voor vanavond. Toch heb ik heerlijk gegeten en gedronken. Als aperitief een prosecco, geheel volgens de verwachting: appeltjes, frisse zuren, iets noterigs, klein bittertje in de finale: geen verrassingen. Vervolgens werd me een verdicchio ingeschonken die ik na één slok alweer moest inleveren: het was de verkeerde wijn voor het gerecht.

Ik kreeg er gelukkig iets moois voor terug. De RosAlba van Pierpaolo Pecorari. Een rosé, of rosato op z'n Italiaans, van de druiven refosco 60% (beter bekend als mondeuse noir), merlot 30% en cabernet franc 10% uit de regio Friuli Venezia-Giulia. Mooi droog, ingetogen smaken van rood fruit, verfrissend zonder echt simpel te zijn. Bij het tussengerecht de Barrichi Dolcetto d'Alba uit 2009. Een zachte fruitige wijn van de druif dolcetto waarbij het gek genoeg lijkt alsof de wijn/spijs combinatie zorgt voor een toename van de tannines. Ravioli gevuld met wilde pompoen, op een bedje van spinazie, met een dekentje van parmezaanschuim. Heel apart. Er werd trouwens veel gewerkt met mousse en schuim, waarmee ze prachtige schilderijtjes op de borden maakten. Door naar de hoofdwijn, ook wel eens het hoofdgerecht genoemd. Van hetzelfde wijnhuis Barrichi nu de Nebbiolo 2006. Behoorlijk tannineus, veel hout, beetje branderig, stophoest frisheid, bittertje, redelijk complexe wijn. Het hout bleef echter de boventoon voeren in de korte tijdspanne die ik had om het hoofdgerecht te verorberen. Heerlijke malse plakjes Veluwse eend waar de wijn nèt iets teveel ballen voor had. De tannines werden dan ook niet door dit vlees afgebroken. Ik denk dat een iets mildere wijn, misschien met een klein zoetje, hier beter bij had gepast. Nu we het toch over zoet hebben: het dessert.

Het klapstuk van vanavond. Het lijkt wel alsof meer en meer restaurants hiervoor steeds beter hun best doen en daarmee hun visitekaartje willen afgeven. Het is natuurlijk ook erg belangrijk: de laatste indruk blijft het best hangen. Dat gold ook voor de wijn: de Dorigo Verduzzo 2007. Uit de regio Friuli gemaakt van de witte druif verduzzo. Toch heeft hij een oranje/amber-achtige kleur. Gerijpt in Frans eiken vaten, zowel nieuw als oud. Zoet, maar niet te. Ook absoluut niet te stroperig. Lekker fris met een mooi bittertje. Het lijkt alsof de druiven door edele rot zijn aangetast, wat op zich best zou kunnen aangezien ze voor deze wijn pas in november zijn geoogst. Door het iets te kleine glas kon ik de geurindrukken moeilijk benoemen, maar dit is een wijn die ik vast zelf nog een keer ga bestellen. Hij is onder andere bij Werkhoven Wijnen verkrijgbaar. Zeker de moeite waard om die eens apart op wijn-blog te beschrijven. Net als dat het de moeite waard is om eens een bezoek te brengen aan Restaurant Coco Pazzo in Houten.

John Cleese presenteert: Wijn voor onwetenden

Wijn en John Cleese, wat een combi! Ongenaakbaar in Fawlty Towers en Monthy Python's Flying Circus, maar verwacht op deze DVD geen hilarische of absurdistische humor. Natuurlijk zit er humor in, wat zou anders het nut zijn om iemand als John Cleese voor deze DVD te strikken. Het blijft echter low-key, op een enkele scene na. Hetzelfde recept als de DVD's van James May en Oz Clarke: laat iemand met slechts basiskennis over het onderwerp, op onderzoek gaan in de wijnwereld. John doet dat in de Byron, Gainey, Foxen en Vogelzang wijngaarden vlakbij zijn eigen woonomgeving in Californië, naar eigen zeggen om de kosten van de opnames laag te houden. Erg diep gaat hij ook niet in op de materie; slechts zes druivenrassen komen aan bod. Na het bekijken van deze DVD zal iemand met SWEN2 kennis er niets bijgeleerd hebben, maar vermaakt heeft die zich wel. Leuk zijn vooral de scenes tussendoor, waar John in zijn eigen huis enkele genodigden blind wijnen laat proeven met zeer uiteenlopende uitkomsten. Bekijk vooral ook de extra's. Daarin staan deleted scenes van de gesprekken met de wijnboeren. Waarschijnlijk uit de hoofdfilm gelaten om deze luchtig te houden, maar des te interessanter voor iemand die wel geïnteresseerd is. Voor slechts 2 euro bij Bart Smit in de opruiming; daar kon ik hem niet voor laten liggen.

Domaine Mas de Lavail Ego 2006 VDP des Côtes Catalanes

Deze hadden jullie nog van me tegoed. De lekkerste uit de mini-grenache-proeverij. Gekocht voor dertien euro in Frankrijk op het domein Mas de Lavail zelf, maar ik heb ze ook wel eens bij de Makro gezien. Alcoholpercentage 15% maar liefst! Dieprode kleur in het glas. Hij heeft houtopvoeding gehad en dat is voor het walsen te ruiken. Hij heeft ook iets rokerigs. Ondanks de redelijk aanwezige tannines, glijdt hij fluwelig naar binnen met een heel zacht mondgevoel. Daar zit een zoetje bij en een bittertje. Zuren zijn nauwelijks merkbaar. Ik proef cacao of pure chocola. Een heel klein beetje drop ook. Hij blijft ook mooi constant, terwijl de fles op het moment van schrijven nu al drie dagen open is. Het is een heerlijke zwoele wijn, veel meer kan ik er niet van maken. Ik schenk nog een glas in. En nog één.

Domaine Fernand Engel Pinot Blanc Réserve 2008

#Twitterproeverij. Twee wijnen had ik voor vanavond geselecteerd. Nadat ik deze fles had gekocht ben ik de gegevens gaan googelen en kwam bij Domaine Engel zelf uit. Daar zag ik de verhoudingen van de gebruikte druivenrassen. Pardon, meervoud? Terwijl er pinot blanc op het etiket staat? Jawel, hij bestaat voor 95%(!) uit auxerrois en voor slechts 5% uit pinot blanc. Mag dat dan? Volgens Domaine Engel zouden deze twee druiven genetisch "hetzelfde" zijn. Of dat waar is durf ik niet te beweren. Het komt in mijn beleving wel vreemd over. Volgens een andere bron die ik vond mag een pinot blanc uit de Elzas zelfs voor 100% uit auxerrois bestaan! Ook Jancis Robinson heeft er iets over te melden. De tweets:

#Gele kleur met groen randje toch nog, ondanks dat deze wijn al wat ouder is. #Aparte geur, iets floraals, iets petrochemisch ook lijkt het. #In deze tweede wijn zit nu wel een zoetje gelijk al. #Minuscuul bittertje. #Het zoet komt van meloen, peer, beetje honing. En toch zit er ook voldoende zuur in. #Alcoholpercentage slechts 12%, toch ook weer branderig op m'n tandvlees. #Deze wijn blijft interessant, ook tijdens het opwarmen. Wordt niet mollig en dus vervelend. #Deze komt bij úw Topslijter vandaan voor €7,95. Duidelijk kwaliteitsverschil met de eerste wijn van vanavond. #Schenk nu al m'n vierde glas in van deze wijn. Afwisselend spugen en doorslikken. Hij blijft interessant. #Mooie finale, blijft ook weer lang hangen, maar nu wel in het keelgat. #Meer heb ik er niet over te melden. Hij was best complex en heel smakelijk. #Ik heb trouwens geen houtopvoeding kunnen waarnemen, ondanks dat er réserve op het etiket staat. #Twexit.

Alto Adige DOC Pinot Bianco 2009

#Twitterproeverij. Donderdag 25 augustus 20:00 uur. Live twitterverslag met als onderwerp dit keer de pinot blanc/weißburgunder.

#Ik heb gekozen voor een Italiaanse, oftewel een pinot bianco. Alto Adige DOC van de Sligro €6,84. #Alcoholpercentage 13,5%, uit 2009. Er komt een kunststof "kurk" uit. #Mooi strogeel in het glas. #Nog weinig aromatisch, misschien nog iets te koud. #Aroma lijkt nu nog het meest op citroenzuur. #Eerste slok, begint vrij dun. Even spoelen, even lucht aanzuigen. Hij komt los. Behoorlijk droog. #Behoorlijk branderig nog op m'n tandvlees, het zuur begint flink te trekken nu. Er zit iets noterigs in. #Neus blijft vrij dun. Smaak blijft wel redelijk lang hangen echter, maar in de mond, niet in de keelholte. #Glas wordt warmer. Er komen nu meer fruittonen opzetten, maar met mate. Beetje caramel ruik ik. #Hij wordt nu echt een stuk beter, behoorlijk filmend, gortdroog, bittertje. Nu een keertje doorslikken. #Ik ga ondertussen mijn tweede wijn van vanavond even openen. #Hij prikkelt nu ook heerlijk aan de zijkanten van m'n tong. #Hij begon vrij ingetogen, maar is nu lekker aan het loskomen. #Jammer, hij wordt te warm nu en daarmee iets te mollig. Deze moet je flink koud serveren en maar kort laten opwarmen. #Ik ga nu naar mijn tweede wijn. #Twexit voor de Alto Adige DOC Pinot Bianco 2009.

Viña Temprana Campo de Borja DO Garnacha Joven 2010

Deze wijn van de grenache druif is van 2010 en op het etiket staat "joven", wat Spaans is voor jong. Dat betekent dat je hem ook jong moet drinken, hij is niet bedoeld om te bewaren. In de kleur wordt dit ook gelijk duidelijk: magenta tot paars, de kleur van een jonge wijn. In het aroma is dit ook evident: fruitig, primair, de geur van gekneusde druiven dus. Maar hier ook weer een kruidigheid gelijkend op laurier. De eerste slok onthult een zacht mondgevoel, minizoetje in de aanzet, best nog wat tannines, maar mooi rond. Hij heeft ook iets rokerigs, iets van tabak. Het zoetje wordt prachtig in balans gehouden door een zuurtje en in de finale zit een aangenaam bittertje. Geen chocola of cacao in deze wijn. Gekocht bij de Gall & Gall voor slechts €2,79 alcoholpercentage 13%. Goed drinkbaar.

s'Incontru Cannonau di Sardegna DOC 2008

Wijnwagentje.nl €6,50 alcoholpercentage 13%. Cannonau is het Italiaanse synoniem voor de grenache. Vandaag heb ik vier verschillende wijnen opengetrokken gemaakt van deze druif. Naast de enorme verschillen tussen deze wijnen, waren er toch ook best wel wat overeenkomsten. Zo hadden ze allemaal iets kruidigs, er zat in drie van de vier een hint van cacao, soms iets meer dan een hint, en in allevier zat een bittertje. Deze cannonau onderscheidde zich van de rest door ten eerste al de piepkleine bubbeltjes die ontstonden gelijk bij het inschenken. Ook het tweede glas had dit. Pas nadat ik de fles enkele uren had laten staan waren ze verdwenen. In eerste instantie ruikt hij vrij primair, daarna komt er iets aards en vegetaals opzetten. De flora van dit bouquet kan ik niet helemaal thuisbrengen, daar ken ik dan weer net te weinig kruiden voor. Ik denk dat het nog het meest op laurier lijkt. Ook lijkt er iets van de geur van potgrond in te zitten. Van de vier die ik heb opengetrokken spreekt deze mij het minst aan. Grenache staat voor mij voor een bepaalde warmte en zwoelte die ik in deze wijn mis. Ik vind hem ook net iets te bitter.

Maison Rigal Gaston Phébus AOC Madiran 2004

Makro €4,70 alcoholpercentage 13%. Madiran is veelal een blend van meerdere druivenrassen, het exemplaar van vandaag bestaat voor 100% uit tannat. Het is een 2004 maar totaal geen ouderdomsverschijnselen, donkerrode kleur. Allereerst komt de geur van de houtrijping naar voren, na het walsen verandert die in een subtiele vanillegeur en -smaak. De tannines waar de tannat om bekend staat vallen reuze mee. Ze zijn er wel maar lang niet zo stroef als ik had verwacht. Er zit een lekker bittertje in. Enorm fris is de wijn ook nog, stophoest zit er weer eens in. Ik mis echter het fruit. Wat ik wel proef is roest, jodium en bloed! Alsof ik een gutsende wond bij mezelf zit uit te zuigen. Het zijn geen vieze smaken echter, ze blijven alleen erg lang in m'n keelholte hangen. Zou het misschien kunnen dat deze wijn een redelijk hoog ijzer-gehalte heeft? Op grond van deze wijn kan ik nog niet veel algemeens zeggen over de tannat. Misschien dat de wijn morgen beter is, misschien moet ik er gewoon nog wat meer proberen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Domaine des Souchons Cuvée Claude Pillet Morgon 2002

Wijnhandel van Ouwerkerk €5,- in de kelderrestantenopruiming, alcoholpercentage 13%. Druivenras gamay 100%, maar dat zet ik er in het vervolg niet meer bij, hoor. Rode wijnen uit de Beaujolais worden gemaakt van de gamay druif, onthou dat maar eens. En in de Beaujolais zijn er tien cru's, zeg maar de top van de Beaujolais. Beaujolais moet jong gedronken worden, denk aan de Beaujolais nouveau of primeur, maar de cru's, niet allemaal, kunnen langer bewaard worden. Van noord naar zuid heb je: Saint-Amour, Juliénas, Chénas, Moulin-à-Vent, Fleurie, Chiroubles, Morgon, Régnié, Brouilly en Côte de Brouilly. Vandaag dus best al een ouwetje, een 2002 Morgon. De kleur is nog steeds goed. De geur is ook nog steeds goed: framboos, de typische geur van gamay, komt naar voren. Ook nog een beetje aardbei komt daarbij. Op het etiket staat niet vermeld of deze houtopvoeding heeft gehad, het lijkt mij van wel, maar dan is dat in ieder geval goed geïntegreerd in de wijn. De eerste slok valt helemaal niet tegen. Hij heeft voor een Beaujolais nog behoorlijk wat tannines, maar niet storend. Er zit voldoende frisheid en zuur in. Zelfs de smaak van stophoest komt erin terug. Wat ik wel een beetje mis is het typerende kenmerk van de gamay: de smaak van framboos. Hij heeft op het gebied van fruitigheid in de smaak wel iets ingeleverd. Op een blindproeverij zou ik hem zelfs nog wel met een Bordeaux kunnen verwarren. Oei! Dat is vloeken in de kerk! Bourgogne en Bordeaux wijnen staan tegenover elkaar als Ajax en Feyenoord, als IJsselmeervogels en Spakenburg, als Prost en Senna. Dat maakt hem, in mijn beleving, dan ook gelijk geen typische afspiegeling van de cru Morgon. Op zich staat deze wijn als een huis en is er niks mis mee, maar als toonbeeld van de Beaujolais slaat hij de plank een beetje mis. Maar dat is waarschijnlijk aan zijn ouderdom toe te schrijven.

Cerbero DOC Aglianico del Vulture Riserva 2004

Deze wijn zat in de voordelige proefdoos rood van wijnwagentje.nl, omgerekend heb ik er €7,50 voor betaald. Alcoholpercentage 13,5%, druivenras: aglianico. Weer eentje om af te vinken. Het is een Italiaanse druif maar lang werd gedacht dat de oorsprong ervan lag in Griekenland. Laat ik nu net een Griekse wijnproefavond gehad hebben waar we een wijn proefden die naar rubber rook en smaakte. Dat bleek dus te komen door de lavabodem waar die druivenstokken op staan. Hetzelfde geldt voor deze Italiaanse wijn. Op de hellingen van de inmiddels uitgedoofde vulkaan Vulture groeien deze druivenstokken. Donkerrode kleur in het glas, in eerste instantie een soort vlezig aroma. Daarna komt er iets boers opzetten, stallucht, een beetje rokerigheid ook. En dan die rubbergeur. Die komt pas wanneer de wijn enkele uren heeft kunnen luchten. De eerste slok onthult een typisch Italiaans zuurtje. Of "riserva" in dit geval ook daadwerkelijk op houtopvoeding duidt durf ik niet te zeggen, maar als dat zo is, dan is dit zeer goed in de wijn geïntegreerd. De smaak van donkere aardbeienjam zit er ook in en later komt dus ook die van rubber nog opzetten. De tannines zijn mooi rond. Ik geloof dat ik het juiste moment heb gekozen om deze fles te openen want er zit een mooie balans in de wijn. Het is echter geen wijn voor een beginner. Daar is hij net weer te complex voor.

Panoramisch zicht op "il Vulture", de vulkaan in ruste.

Proeverij: Griekse wijnen

Vanavond kon door een select gezelschap, bestaande uit trouwe klanten, wijnliefhebbers en een aantal wijnbloggers, het topsegment uit het assortiment van Grieksewijnen.com geproefd worden. De locatie was Maasdam. Eigenaar Martin van der Heiden was onze gastheer. Nee, Retsina werd er niet geschonken. Wie denkt dat Griekenland qua wijnland nog onderontwikkeld is, heeft het goed mis. Ik heb vanavond wijnen geproefd die je tijdens een blindproeverij nooit als Grieks zou bestempelen. Daar doen de wijnmakers dan ook hun stinkende best voor. "Deze producent gaat voor de Condrieu stijl, deze producent gaat voor de Côte-Rôtie stijl, deze producent gaat voor de Madiran stijl". "Beetje jammer", denk ik dan, "ga eens gewoon voor de Hellas stijl!" Maar ja, zolang Frankrijk als wijnland nog steeds de benchmark is, en terecht, kun je het ze niet kwalijk nemen. Zeker wanneer Griekenland nog in ontwikkeling is als wijnland. Ik moet zeggen, de wijnen die ik vanavond heb geproefd kunnen zich best meten met die toppers uit Frankrijk. Het is alleen niet mijn stijl, en dat is puur persoonlijk.

Houtopvoeding en topwijn schijnen zonodig hand in hand te moeten gaan. Een beetje wijn van naam heeft houtopvoeding gehad. Logisch dat er daarom ook zoveel wordt geknoeid met houtsmaakjes wat niets met rijping op houten vaten te maken heeft. "Smaakt je wijn naar hout, dan zal het wel kwaliteit zijn", denken veel profiteurs die voor minder dan vier euro een wijn op de markt brengen die naar hout smaakt. De wijnen van vanavond begonnen vanaf €14,95. Laat dat nou net degene zijn zonder houtopvoeding en qua smaak nog het best vergelijkbaar met een Nieuw-Zeelandse sauvignon blanc. Kenmerkende sauvignon blanc geuren en smaken, met een uitstekende balans en strak trekkende zuren. Vervolgens een mooie viognier, waar ik persoonlijk het tropische fruit een beetje in mis. Hij is wel mooi filmend en blijft lang hangen. Volgt de Biblia Chora Ovilos 2010, een blend van 50% semillon en 50% assyrtiko, een echte Griekse druif. Een wijn met een stinkertje, zoals ik dat noem, een kaasluchtje. Filmend ook weer, je hele mondholte wordt erdoor ingepakt. In toprestaurant Ivy in Rotterdam kun je deze proeven in combinatie met gepocheerd ei en witte truffel. Twaalf wijnen stonden er vanavond op de tafel, en drie daarvan vond ik uitzonderlijk. Laten dat nu net drie cépage-wijnen zijn. Blijft voor mij persoonlijk nog altijd het meest interessant.

De uitgelezen kans ook om kenmerken te proeven die specifiek bij één bepaald druivenras horen. De Agyros Estate Barrel 2009 is van 100% assyrtiko gemaakt. In de neus iets petro-chemisch, velpon en rubber. Maar dat komt dan weer niet door die druif, maar door de lava-bodem waarop de stokken staan. Stokken niet hoger dan 50 centimeter vanwege de aanhoudende harde wind. Het hout in deze wijn is zelfs mooi geïntegreerd, absoluut niet storend. Verder met de Nostos Rousanne 2010. De enige wijn uit Griekenland waar deze druif, de rousanne, voor wordt gebruikt, ook weer voor 100%, nog biologisch ook en voor een witte wijn het behoorlijk hoge alcoholpercentage van 14,5%. Mooie caramel en vanille tonen. De eerste rode wijn van vanavond is de Nostos Grenache 2007. Alweer 14,5% alcohol en de vergelijking met de zwoele grenache wijnen uit de Rousillon is snel gemaakt. Een subtiel zoetje in de aanzet, gedroogde pruim, pure chocola, iets te korte afdronk echter. Hierna volgen nog vijf wijnen die me niet zo hebben kunnen bekoren. Een blend die iets te dun is, een wijn gemaakt van de xinomavro druif die verschrikkelijk tannineus is (wel apart), een wijn van 92% syrah, waarbij ik de typische kenmerken van de syrah niet herken, een 100% tannat die nog iets te jong is en wederom een blend, die nota bene 92 Parker punten heeft gekregen, maar mij niet aanspreekt.

Maar ja, Robert en ik hebben totaal verschillende smaken! Toch was dit voor mij een zeer geslaagde proeverij. Niet in de laatste plaats omdat ik nog onbekend ben met Griekse wijnen, ik heb er nog geen één beschreven op mijn wijn-blog, dus dat wordt een keer tijd! Maar dan het liefst van lokale druiven. Je kunt nog zo mooi een Franse wijn willen evenaren, maar dan koop ik die Fransoos wel! Typisch Griekse wijnen wil ik proeven, van arme boertjes die weten waar ze mee bezig zijn maar hun wijn voor veel te weinig moeten verkopen. Mensen die geen geld hebben voor roestvrijstaal of nieuw eikenhout. Mensen die nog nooit van Robert hebben gehoord en denken dat Parker een merk pen is. Eigenwijze wijnen van eigenzinnige wijnboeren, die heb ik vanavond gemist. Neemt niet weg dat de kwaliteit van de vanavond geproefde wijnen hoog is en daarmee ook de prijs. Maar ja, het was niet voor niets een topsegment proeverij. Kijk eens op de site, daar staan veel meer wijnen, ook in een voordeliger prijsklasse. Martin, een geslaagde avond, hartelijk dank dat ik hierbij aanwezig mocht zijn. Het heeft in mijn geval zeker bijgedragen tot een positievere kijk op Griekse wijnen.

Indómita Casablanca Valley Duette Pinot Noir 2008

#Pinotsmackdown. This one's in English. A pinot noir tasting on twitter initiated in Australia, hence my choice of language. Timedifference ten hours. Down under it's 19:30, here in Holland it's 09:30. This bottle I bought at a local supermarket called PLUS, costs €7,99. Alcohol, a whopping 14,5%! Here's what I had to tweet about it.

#Lots of oak in the nose. #I can hardly taste through the wood. It's dominant. Too bad. #Still cannot get past the wood. As if I'm tasting an oaky Rioja! #It received a silver medal from Decanter world wine awards in 2009. #Some bitterness is getting through. Similar to the German pinot's. #At 14,5% alcohol it's quite a burning sensation. #Although I can taste this is a very good and tasty pinot, no resemblance whatsoever with Burgundy pinot. #It's getting there. Pinot's characteristics are getting through everso slightly. (Here's where I got the advice, thanks Remy, to let it rest for an hour or more, which I did) #My Chilean pinot has been resting for one odd hour now. It makes a world of difference! #This looks more like it! Though far from resembling a Burgundy pinot, it resembles more a German Spätburgunder. #Strawberry is now apparent. A refreshing bitterness and acidity. A hint of tobacco. #This is how I like it! Credit to the producer. Excellent job! #That's it from me for now. The remaining sips I'm going to swallow. It has been fun to join this twittertasting. #Twexit.

Polder Port LBV 2005

AH €14,99 alcoholpercentage 20% druivenrassen: touriga nacional, touriga franca en tinta roriz, verhoudingen niet vermeld. Deze port staat niet bij elke Albert Heijn in het schap, je moet daarvoor naar de iets grotere winkels. Net nadat ik twee chocoladebonbons in m'n mik had gedouwd bedacht ik me dat ik vandaag ook nog een wijn moest beschrijven. Dan maar iets zoets en kwam op deze port uit. In de neus walnoot en rozijnen. In de smaak iets van chocola, komt dat even goed uit, maar ook rozijnen en heel veel gedroogd fruit, pruimen, tutti-frutti. Hij is niet eens extreem zoet maar nog redelijk droog. Tannines zitten er niet in, hij is wel behoorlijk branderig op de tong en het tandvlees. Hij heeft een lekker, subtiel bittertje. Qua smaak lijkt hij op een rode dessertwijn uit Maury, van bijvoorbeeld Mas Amiel of Mas de Lavail, maar is iets droger en vuriger. De Polder Port wordt geproduceerd door Niepoort. Heerlijk.

Le Bailli de Notre Dame Gaillac AOC 2010

Super-U €2,99 alcoholpercentage 12% druivenrassen: fer servadou 51%, syrah 30%, cabernet sauvignon 8%, duras 6% en merlot 5%. Maar liefst vijf verschillende druivenrassen, waarbij de duras en de fer servadou door mij nog nooit solo zijn geproefd. Een rode wijn uit 2010 kan op dit moment bijna alleen nog maar fruitig zijn lijkt mij. Helemaal als hij geen houtrijping heeft gehad natuurlijk. Hij heeft een mooie donkerpaarse kleur, het aroma is lekker primair maar wel wat dun. Hij ruikt een beetje jammig en naar zoete snoepjes. Ook in de smaak zit een zoetje, die mooi wordt gecompenseerd met een zuurtje. Overduidelijk zit er framboos in en ook nog een beetje kers. Verrassend genoeg zitten er best nog wat tannines in, maar zeker niet storend. Een lekker fris wijntje voor een zacht prijsje. Niets mis mee. Onduidelijk alleen is wat deze "deurwaarder van onze Lieve Vrouw" precies komt innen. Of zou het de broer van de klokkenluider zijn?

Château Roquefort Bordeaux AOC Cuvée Roq 2006

Carrefour €5,33 alcoholpercentage 13% druivenrassen: merlot en cabernet sauvignon, verhoudingen niet vermeld. Het enige leuke aan deze wijn is de naam die natuurlijk aan de gelijknamige kaas doet denken. Het aroma: hout, vanille en iets rokerigs of "smokey". Secundair aroma dus, geen fruit. De aroma's komen ook terug in de smaak welke best nog fris is. Er zijn redelijk wat tannines aanwezig, maar voor de rest is deze wijn weer eens totaal nietszeggend. Hij is niet vies, maar er zit ook niets lekkers aan. Moet mij weer eens overkomen en nog wel met een Bordeaux ook! Zo kom ik natuurlijk nooit van mijn vooroordeel af.

Themaproeverij: Oud #2

Vandaag het restant van mijn oudste wijnen opengetrokken. Al een stuk minder verwachtingsvol dan bij de vorige themaproeverij en terecht, want ook deze keer zaten er geen frisse, fruitige smaken in. Vandaar dat ik ze ook weer met z'n viertjes bespreek. Individueel besproken zou ik er te weinig woorden voor hebben, bovendien zijn ze absoluut niet representatief voor waar ik ze vandaan heb gehaald. Ook zijn ze absoluut geen afspiegeling van de overige wijnen die uit hetzelfde gebied komen. Waarom dan niet? Omdat ze óf te lang bewaard zijn, óf verkeerd bewaard zijn, verkeerd jaartal, óf er is iets anders met ze aan de hand als oxidatie of extreme temperatuurswisselingen.

Kressmann Margaux 1969
De oudste van allemaal. Zelf was ik toen twee jaar oud. Alcoholpercentage vermeld als 11-13%. Ze konden toen waarschijnlijk het percentage nog niet zo nauwkeurig berekenen. Druivenrassen niet vermeld, maar toegestaan zijn: cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc en petit verdot. Wat opvalt is dat de kurk ook daadwerkelijk KURKdroog is. Vaak bij deze oude wijnen zijn ze doorweekt tot bijna de top van de kurk. De heldere kleur is oranje, bijna geen rood meer in te bespeuren. Voor het walsen ruik ik duidelijk het hout, na flink walsen blijft er bijna geen aroma meer over. De smaak: ZUUR. Meer kan ik er niet van maken.

Clos St-Christophe Bourgogne 1988
Een flinke sprong in de tijd. Nu een pinot noir, alcoholpercentage 12,5%. De kurk bij deze fles is bijna geheel doorweekt, en het lijkt alsof zuurstof vrij spel heeft gehad. De kurk komt er iets te gemakkelijk uit namelijk. Hij glijdt bijna uit de flessenhals alsof de kurk te dun is. De kleur is oranje tot terracotta. Ik ruik ook hier het hout weer, maar dat is dan ook alles. Geen fruitigheid. Het zuur wat ik dit keer proef is heel erg hoog, bijna als citroenzuur.


Château Graves de Brouard 1989
Lalande-de-Pomerol AOC. Alcoholpercentage 12% toegestane druivenrassen: merlot, cabernet franc, cabernet sauvignon en malbec, waarbij de merlot in deze appellatie de hoofddruif is. Zachte kurk, bijna in z'n geheel doorweekt. De kleur ziet er voor zo'n oude wijn nog wonderbaarlijk goed uit: dieprood met een licht oranje kraagje. Dat ziet er in ieder geval hoopvol uit. Het aroma van de houtopvoeding is weer duidelijk, tevens een soort van oude-zolder-lucht en de geur van charcuterie. Er zijn nog redelijk wat tannines aanwezig, fruitsmaken zijn er niet meer. Hij is wat wrang en dun maar natuurlijk ook weer zuur.

Domaine de la Crillonne 2003
Cotes-du-Ventoux AOC. Alcoholpercentage 14,5% meerdere druivenrassen zijn toegestaan, meest gebruikt: grenache, syrah, cinsault, mourvèdre en carignan. De kleur is rood met een oranje randje. Hij heeft een in mijn ogen, of liever in mijn neus, een wat oxidatieve geur, ruikt een beetje zuur. Ook ruik ik weer de houtopvoeding. Voorts proef ik wat drop, rozijnen, een beetje sherry-achtige smaak. Er zijn nog redelijk wat tannines aanwezig. Er zit een bittertje in, maar ook hier weer niets fruitigs.

Ik ben er weer doorheen, mijn oude wijnen zijn op. Ze kwamen allemaal van een kelderrestanten-opruiming. Ik heb een risico genomen en m'n lesje geleerd. Wijn moet je drinken, niet bewaren.

Pedro Domecq Manzanilla Sherry very dry

Gall & Gall €4,99 alcoholpercentage 15% druivenrassen niet vermeld, tevens geen jaartal vermeld, maar dat is omdat het een blend is van meerdere oogstjaren. M'n eerste sherry die ik beschrijf, wat moeilijk is omdat ik nog geen referentiekader heb, behalve die paar slokjes die ik als kind stiekem wel eens uit het glas van m'n moeder nam. Die waren in mijn beleving erg warm, maar ja, als kind zonder ervaring met alcohol heb je dat al snel. De sherry van vandaag is goud/geel in het glas. Ik kan geen specifieke geuren benoemen, ondanks dat hij toch vrij aromatisch is, zowel op koude als warme temperatuur. Hij komt koud uit de koeling zoals het hoort. Ik proef een fris, hoog zuur, gelijkend op citroenzuur. De PX sherry die ik ken is dik en stroperig, maar vergelijkingen daarmee gaan mank en slaan volgens mij ook nergens op. Deze is vrij dun en waterig en zeker niet zo branderig als dat ik had verwacht. Hij is eerder verfrissend en ik vermoed dat hij bij hete tapas ook best tot zijn recht zal komen.

Château Ducla Bordeaux Supérieur 2006

De wijn van vandaag komt van de kelderrestantenopruiming van wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel voor slechts €5,- alcoholpercentage 13% druivenrassen: merlot 63%, cabernet sauvignon 32%, cabernet franc 4% en malbec 1%. Netjes vermeld op het etiket. Donkerrode kleur, primair aroma maar geen fruit te benoemen. Vervolgens proef ik een frisheid, weer eens à la stophoest, scherpte, later komen de smaken van kers (niet rijp) en rode bessen door. In de afdronk, die vrij lang blijft hangen, zit nog een bittertje. Nog steeds vind ik er weinig aan: Bordeaux wijnen. Maar ik kan moeilijk benoemen waarom dat is. En daar zit het hem nu juist in: er springt nooit iets uit, ik vind ze allemaal vrij log en plat zonder noemenswaardige smaken. Misschien ligt dat aan mijn keuzes in deze en heb ik gewoon nog nooit een kenmerkende Bordeaux op. Maar misschien heb ik dat wel en is dit het dan en zal het nooit meer worden, of je nu een fles van 5 of 50 euro proeft. Waarom drink ik dan toch deze fles helemaal leeg? Omdat er een bepaalde spanning in de wijn zit. De balans is in ieder geval goed, maar op de één of andere manier heb ik het gevoel dat er nog een dubbele bodem in zit, iets ongrijpbaars waardoor ik er toch van blijf drinken. Klinkt dit gek? Is dit een dubbele tong aan het woord? Of klinkt dit herkenbaar? Laat een reactie achter als je iets te melden hebt.

Rembert Freiherr von Schorlemer Rheinhessen Spätlese 2009

Niet lachen nou, ja, ik heb weer eens een wijn van de ALDI en ook kost hij nog geen 2 euro. Om precies te zijn €1,99 alcoholpercentage 8,5% druivenras(sen) niet vermeld, wel dat het hier om een late oogst (spätlese) gaat. Dat is te proeven. De associatie met de Coteaux du Layon, een wijn gemaakt van druiven aangetast door edele rot, is er. Hij ruikt een beetje noterig, ook ruik ik ananas en honing. Die smaken zitten er dan ook in alsmede die van citroen en grapefruit. Uiteraard is hij mierzoet wanneer hij je mond inglijdt, maar even daarna begint het hoge zuur langzaam te trekken. Ik vermoed dan ook dat er in ieder geval riesling in deze wijn zit, die ik voor het gemak maar even als blend heb aangemerkt. Over smaak valt te twisten, maar ik vind deze wijn helemaal niet verkeerd. Hij mag dan misschien heel erg goedkoop zijn, maar dat proef ik er niet aan af. Ik durf zelfs te zeggen dat het zoet met het zuur zeer goed in balans is. Geen complexe wijn, maar mede door zijn lage alcoholpercentage goed doordrinkbaar en ook nog eens lekker. Geen maaltijdwijn, maar lekker als aperitief of gewoon tussendoor. Goed koelen.

Henry de Grand Cep Faugères AOC

Geen vermelding van een jaartal op deze fles. Gekocht voor €2,60 in Frankrijk bij een lokale "winkel van Sinkel". Alcoholpercentage 13% druivenrassen niet vermeld op het etiket. Voor de rode Faugères AOC zijn de carignan, cinsault, grenache, syrah en mourvèdre toegestaan, waarbij de carignan de hoofddruif is. Het pepertje welke ik proef zou in deze blend kunnen duiden op syrah. Het is een zachte wijn, niet scheutig met fruitsmaken, maar ook een beetje dun. Weer zo één van het type NMMZNB: "niks mis mee, zeker niet bijzonder".

Joseph Castan Excellence Carignan VDP Aude 2010

Jumbo €3,99 alcoholpercentage 14%. Het mooiste is een wijn die én lekker ruikt, én lekker smaakt. Wanneer een wijn lekker ruikt maar niet lekker smaakt, valt hij tegen. Wanneer hij echter niet speciaal lekker ruikt, maar wél lekker smaakt, is dat al beter. Het aroma zou een verwachting moeten wekken die in de smaak wordt waargemaakt. De wijn die ik gisteren proefde, viel iets tegen omdat de geur lekkerder was dan de smaak. De wijn van vandaag heeft een donker magenta tot paarse kleur. De neus is ontzettend fruitig, gekneusde druiven voeren de boventoon, dan komt kers, framboos, wat kruiden en ook nog pruim. Ik verwacht de smaak van een doorsnee jonge, fruitige wijn te gaan proeven. Pakt dat even anders uit! Soepel glijdt de eerste slok mijn mond binnen welke gelijk wordt gevuld met warmte en een licht zoetje. Tannines zijn redelijk aanwezig, maar de stroefheid op je tanden valt mee. Ook bij het doorslikken één en al zachtheid, chocola- en tabaktonen komen door. Hij is wat branderig, bijna tintelend op je tong, maar voor zo'n jonge wijn heeft deze absoluut geen scherpe randjes. Hij mag trouwens licht gekoeld geserveerd worden, 14° à 15°. Deze wijn heeft een jeugdig uiterlijk met een volwassen innerlijk. Een prachtige balans waarbij het lijkt alsof er geen zuren in de wijn zitten, maar zoet kun je hem onmogelijk noemen. Ik zou bijna willen zeggen dat deze wijn pH-neutraal is. Ik schat in dat hij nog iets scherper zal worden bij enkele jaartjes opleg, niet te lang, twee, hooguit drie jaar. Dit is één van de weinige wijnen die ik heb geproefd waarvan ik er nog meer ga halen. Voor mij is het bijna een way of life geworden om nooit dezelfde wijn meer dan eens te drinken, maar deze wijn is nu al zo mooi dat hij gewoon vraagt om een experiment. Elk jaar zal ik er eentje opentrekken om te zien hoe hij zich ontwikkelt. En nu niet met z'n allen naar de Jumbo snellen om datzelfde te doen. Eventjes wachten totdat ik eerst ben geweest, dan mogen jullie. Probeer deze nou eens gewoon, zelfs wanneer je geen verstokte wijnfreak bent, zul je deze kunnen waarderen.

05.01.2013 Update: Vandaag weer een fles opengetrokken. Ik heb weinig toe te voegen of te wijzigen aan m'n proefnotitie hierboven. Hij is nog steeds absoluut lekker, en dat vond de rest van het gezelschap ook. Hij heeft een hoge smaakconcentratie, toch wel een mini-zoetje en de vergelijking met Chileense rode wijn in het algemeen gaat zeker op. Tikje ééndimensionaal maar zeer mooi gemaakt.

18.10.2014 Update: Nog twee flessen had ik liggen. De eerste die ik opentrek gaat na twee slokken door de gootsteen leeg. Hij is op. Letterlijk en figuurlijk. Hij is over de top. Flauw, laf, ietwat oxidatief, de pit is er uit. Ook de laatste fles open ik nog maar die verschilt niets ten opzichte van de vorige. Beetje dropperig geworden, zuren nog oké, smaakintensiteit nog oké maar de ééndimensionaliteit heeft de overhand. Dit was dus geen bewaarwijn. Leuk experiment echter en ik zat er met m'n voorspelling toch niet eens ver naast voor wat betreft de bewaartijd.

Château de l'Horte Carignan vieilles vignes 2009

PLUS €4,99 alcoholpercentage 12,5%. Ai caramba, wat een neus! In deze wijn komt de zwoelte je echt tegemoet. Garrigue is een vegetatievorm die veel in het zuiden van Frankrijk voorkomt en het schijnt dat de geur en smaak hiervan in sommige wijnen terugkomt. Ik zou wel eens willen weten in welke maand van het jaar ik deze plant het best eens een keertje kan gaan ervaren, laat een reactie achter als je het weet. Of hij in deze wijn terugkomt kan ik je dus nog niet vertellen. Wat ik wel weet is dat ik mijn neus bijna niet meer uit het glas wil halen, zo lekker ruikt de wijn. Iets teleurstellend is dan ook de smaak. Die komt helaas niet overeen met de verwachting die het aroma bij me had gewekt. De kleur is magenta, de neus vol, warm, zuidelijk en primair. Moeilijk om in de geur al een smaak van een bepaald fruit te ontdekken. Het is alsof je een boeket van heel veel verschillende bloemen door elkaar heen ruikt. De verschillende geuren vermengen zich tot een onbenoembaar geheel. De smaak is iets aan de zure kant, hij is wel "warm". Ik proef kers, een beetje vanille en ook nog een beetje drop. Hij heeft behoorlijk wat tannines. Er zit een bittertje in en hij heeft een iets te korte afdronk. Als deze wijn zo mooi had gesmaakt als dat hij ruikt was hij perfect geweest.

Marqués de Almonacid Cariñena DO 2008

Cariñena is het Spaanse woord voor carignan, de druif. In Spanje is het echter ook een DO, Denominación de Origen, gecontroleerd herkomstgebied dus. Maak dus niet, net als ik deed, de beginnersfout door te denken dat je hier een mono-cépagewijn van de carignan in handen hebt. Het is een blend van de druivenrassen grenache en tempranillo, alcohol is 13%. Deze Spanjaard was donkerrood tot magenta in het glas. Aroma's kwamen pas laat los en waren ook gematigd. De eerste slok brengt een vrij hoge zuurgraad aan het licht. Smaken van rode besjes en kers vallen in eerste instantie op, later komt daar wat kruidigheid en drop bij. Tannines zijn aanwezig maar vallen reuze mee. Hij is wat dun en heeft een korte afdronk. Door de hoge zuurgraad kan ik echter niet stellen dat er een mooie balans in de wijn zit. Ook het zwoele wat ik gewend ben van de grenache ontbreekt in deze wijn.

Louis Gévin Rosé d'Anjou AOC 2010

Deze rosé heb ik voor het gemak maar even op "blend" gezet. De AOC regels van Rosé d'Anjou laten meerdere druivenrassen toe, maar de hoofddruif is de grolleau, plaatselijk ook wel groslot genoemd. Aanvulling is toegestaan met de volgende druivenrassen: cabernet franc, cabernet sauvignon, gamay, malbec en pineau d'Aunis. Deze kwam bij de ALDI vandaan voor €3,49 alcoholpercentage 11%. Mooie bleke zalmkleur, zoals ik mijn rosé's het liefst zie. De geur echter staat me tegen: alsof je een oud, muf kasteel binnenloopt. Beetje nat karton-achtig ook. Het is wat anders als je daadwerkelijk een oud, muf kasteel binnenloopt. Je bent dan waarschijnlijk lekker op vakantie en vergaapt je aan het bouwwerk, de geur is van minder belang dan, maar in een rosé is het niet echt fris. Even door de zure appel heen bijten en een slok nemen. Die is beter. Ontzettend zoet wanneer je er niet op bedacht bent, maar de zuren beginnen al snel te trekken. Het zoet is dat van rijpe kersen en bramen. Je moet er even aan wennen, maar dan merk je dat er best een goede balans in deze wijn zit tussen het zoet en de zuren. Toch blijft er nog iets van een muf smaakje in je mond hangen waardoor ik hem niet bij mijn favorieten kan scharen.

Coteaux du Languedoc AOC "Art" Picpoul de Pinet 2010

Frankrijk, Carrefour €4,80 alcoholpercentage 13%. Beetje zuur aroma, voor zover het mogelijk is om de basissmaken te kunnen ruiken. Na een slok presenteert zich een licht tinteltje op de tong. Hij lijkt in eerste instantie een beetje mollig te zijn, maar het duurt niet lang voordat het zuur langzaam door begint te trekken. De smaak van groene appel komt door en in de finale zit een licht bittertje. Geen complexe wijn, met een gemiddeld lange afdronk en een goede balans.

Gros Plant du Pays Nantais VDQS blanc

Voor slechts €1,79 gekocht bij de Super-U in Frankrijk. Gek genoeg geen jaartal vermeld op het etiket. Alcoholpercentage 10,5% druivenras: folle blanche, ook wel gros plant genoemd en soms zelfs picpoul maar is niet verwant met de picpoul (du Languedoc). Je wil niet weten hoeveel synoniemen er in omloop zijn voor alle verschillende druivenrassen. Het is een studie op zich. Het aroma lijkt een hoop te voorspellen, maar dat valt uiteindelijk een beetje tegen. Ik meen wat zoete aroma's te ruiken maar kom van een kouwe kermis thuis. Niet eens een klein beetje in de aanzet. Gelijk komt het zuur je tegemoet en het blijft. Het smaakt nog het meest naar citroenwater. Zo dun en waterig blijkt hij dan ook nog eens te zijn. Hele korte afdronk ook. Ach ja, voor die prijs kan dit natuurlijk ook nauwelijks iets zijn.

Domaine des Enfants l'Enfant Perdu 2008

Deze fles heb ik in Frankrijk op vakantie gekocht in het plaatsje Maury voor €20,-. Vond ik destijds een hele bak geld voor een wijn, maar ik had hem van tevoren mogen proeven en vond het toen het geld waard. Alcoholpercentage 14,5% druivenrassen: grenache, carignan, lladoner pelut en syrah, verhoudingen niet vermeld, ook niet op hun site. Voordat ik wals ruik ik het secundair aroma van de malolactische gisting, na het walsen krijg ik eerst niet meer door dan karton. Later blijkt dat deze wijn flink in een karaf moet worden geklotst voordat de aroma's zich prijsgeven. De eerste slok onthult een branderigheid en de redelijk aanwezige tannines, maar op de tanden vallen ze weer mee. Stallucht en de geur van de houtopvoeding komt nu ook door. De smaken van drop, tutti-frutti en zelfs de associatie met zwarte inkt komt bij me op, maar hij is toch best nog wel fris. De afdronk had wel iets langer gemogen. Een jaar geleden had ik deze gekocht en hij was in mijn beleving toen toch iets lekkerder.

Brunel de la Gardine Lirac AOC 2007

En ja hoor, alweer een GSM wijn. Dat maakt twee op een rij. Ik vind ze dan ook nog steeds heel erg lekker, blendwijnen gemaakt van de druiven grenache, syrah en mourvèdre. Deze wijn is wel een vreemde eend in de bijt. Allereerst de vorm van de fles is asymmetrisch. Dat zien we wel vaker, onder meer bij JP Chenet flessen, maar deze heeft geen kromme hals maar een soort van dik buikje. Maar ook qua smaak is deze heel anders. Toch pas uit 2007, maar het lijkt alsof deze al wat oxidatie-verschijnselen vertoont, of ze hebben deze wijn bewust zo gemaakt. Zodra je je neus in het glas steekt komt de geur van drop je tegemoet. Trekdrop, salmiak. Een beetje walsen en wachten levert ook nog krenten en rumrozijnen op. Iets zoeter ook dan "normale" rode wijnen, maar om hem als zoete wijn te bestempelen gaat net weer te ver. Hij sluit af met een mooi bittertje. Alcoholpercentage 14,5%, best hoog dus. Gekocht voor €6,92 bij de E.LeClerc in Frankrijk op vakantie. Ik vind ook deze weer lekker, maar hij is wel apart in zijn soort. Vergelijkingen met een Vacqueyras of een Gigondas gaan mank. Hij lijkt meer naar de kant van een VDN (Vin Doux Naturel), port of een PX-sherry te gaan.