Vanavond kon door een select gezelschap, bestaande uit trouwe klanten, wijnliefhebbers en een aantal wijnbloggers, het topsegment uit het assortiment van
Grieksewijnen.com geproefd worden. De locatie was Maasdam. Eigenaar Martin van der Heiden was onze gastheer. Nee, Retsina werd er niet geschonken. Wie denkt dat Griekenland qua wijnland nog onderontwikkeld is, heeft het goed mis. Ik heb vanavond wijnen geproefd die je tijdens een blindproeverij nooit als Grieks zou bestempelen. Daar doen de wijnmakers dan ook hun stinkende best voor. "Deze producent gaat voor de Condrieu stijl, deze producent gaat voor de Côte-Rôtie stijl, deze producent gaat voor de Madiran stijl". "Beetje jammer", denk ik dan, "ga eens gewoon voor de Hellas stijl!" Maar ja, zolang Frankrijk als wijnland nog steeds de benchmark is, en terecht, kun je het ze niet kwalijk nemen. Zeker wanneer Griekenland nog in ontwikkeling is als wijnland. Ik moet zeggen, de wijnen die ik vanavond heb geproefd kunnen zich best meten met die toppers uit Frankrijk. Het is alleen niet mijn stijl, en dat is puur persoonlijk.
Houtopvoeding en topwijn schijnen zonodig hand in hand te moeten gaan. Een beetje wijn van naam heeft houtopvoeding gehad. Logisch dat er daarom ook zoveel wordt geknoeid met houtsmaakjes wat niets met rijping op houten vaten te maken heeft. "Smaakt je wijn naar hout, dan zal het wel kwaliteit zijn", denken veel profiteurs die voor minder dan vier euro een wijn op de markt brengen die naar hout smaakt. De wijnen van vanavond begonnen vanaf €14,95. Laat dat nou net degene zijn zonder houtopvoeding en qua smaak nog het best vergelijkbaar met een Nieuw-Zeelandse sauvignon blanc. Kenmerkende sauvignon blanc geuren en smaken, met een uitstekende balans en strak trekkende zuren. Vervolgens een mooie viognier, waar ik persoonlijk het tropische fruit een beetje in mis. Hij is wel mooi filmend en blijft lang hangen. Volgt de Biblia Chora Ovilos 2010, een blend van 50% semillon en 50% assyrtiko, een echte Griekse druif. Een wijn met een stinkertje, zoals ik dat noem, een kaasluchtje. Filmend ook weer, je hele mondholte wordt erdoor ingepakt. In toprestaurant Ivy in Rotterdam kun je deze proeven in combinatie met gepocheerd ei en witte truffel. Twaalf wijnen stonden er vanavond op de tafel, en drie daarvan vond ik uitzonderlijk. Laten dat nu net drie cépage-wijnen zijn. Blijft voor mij persoonlijk nog altijd het meest interessant.
De uitgelezen kans ook om kenmerken te proeven die specifiek bij één bepaald druivenras horen. De Agyros Estate Barrel 2009 is van 100% assyrtiko gemaakt. In de neus iets petro-chemisch, velpon en rubber. Maar dat komt dan weer niet door die druif, maar door de lava-bodem waarop de stokken staan. Stokken niet hoger dan 50 centimeter vanwege de aanhoudende harde wind. Het hout in deze wijn is zelfs mooi geïntegreerd, absoluut niet storend. Verder met de Nostos Rousanne 2010. De enige wijn uit Griekenland waar deze druif, de rousanne, voor wordt gebruikt, ook weer voor 100%, nog biologisch ook en voor een witte wijn het behoorlijk hoge alcoholpercentage van 14,5%. Mooie caramel en vanille tonen. De eerste rode wijn van vanavond is de Nostos Grenache 2007. Alweer 14,5% alcohol en de vergelijking met de zwoele grenache wijnen uit de Rousillon is snel gemaakt. Een subtiel zoetje in de aanzet, gedroogde pruim, pure chocola, iets te korte afdronk echter. Hierna volgen nog vijf wijnen die me niet zo hebben kunnen bekoren. Een blend die iets te dun is, een wijn gemaakt van de xinomavro druif die verschrikkelijk tannineus is (wel apart), een wijn van 92% syrah, waarbij ik de typische kenmerken van de syrah niet herken, een 100% tannat die nog iets te jong is en wederom een blend, die nota bene 92 Parker punten heeft gekregen, maar mij niet aanspreekt.
Maar ja, Robert en ik hebben totaal verschillende smaken! Toch was dit voor mij een zeer geslaagde proeverij. Niet in de laatste plaats omdat ik nog onbekend ben met Griekse wijnen, ik heb er nog geen één beschreven op mijn wijn-blog, dus dat wordt een keer tijd! Maar dan het liefst van lokale druiven. Je kunt nog zo mooi een Franse wijn willen evenaren, maar dan koop ik die Fransoos wel! Typisch Griekse wijnen wil ik proeven, van arme boertjes die weten waar ze mee bezig zijn maar hun wijn voor veel te weinig moeten verkopen. Mensen die geen geld hebben voor roestvrijstaal of nieuw eikenhout. Mensen die nog nooit van Robert hebben gehoord en denken dat Parker een merk pen is. Eigenwijze wijnen van eigenzinnige wijnboeren, die heb ik vanavond gemist. Neemt niet weg dat de kwaliteit van de vanavond geproefde wijnen hoog is en daarmee ook de prijs. Maar ja, het was niet voor niets een topsegment proeverij. Kijk eens op de site, daar staan veel meer wijnen, ook in een voordeliger prijsklasse. Martin, een geslaagde avond, hartelijk dank dat ik hierbij aanwezig mocht zijn. Het heeft in mijn geval zeker bijgedragen tot een positievere kijk op Griekse wijnen.
Houtopvoeding en topwijn schijnen zonodig hand in hand te moeten gaan. Een beetje wijn van naam heeft houtopvoeding gehad. Logisch dat er daarom ook zoveel wordt geknoeid met houtsmaakjes wat niets met rijping op houten vaten te maken heeft. "Smaakt je wijn naar hout, dan zal het wel kwaliteit zijn", denken veel profiteurs die voor minder dan vier euro een wijn op de markt brengen die naar hout smaakt. De wijnen van vanavond begonnen vanaf €14,95. Laat dat nou net degene zijn zonder houtopvoeding en qua smaak nog het best vergelijkbaar met een Nieuw-Zeelandse sauvignon blanc. Kenmerkende sauvignon blanc geuren en smaken, met een uitstekende balans en strak trekkende zuren. Vervolgens een mooie viognier, waar ik persoonlijk het tropische fruit een beetje in mis. Hij is wel mooi filmend en blijft lang hangen. Volgt de Biblia Chora Ovilos 2010, een blend van 50% semillon en 50% assyrtiko, een echte Griekse druif. Een wijn met een stinkertje, zoals ik dat noem, een kaasluchtje. Filmend ook weer, je hele mondholte wordt erdoor ingepakt. In toprestaurant Ivy in Rotterdam kun je deze proeven in combinatie met gepocheerd ei en witte truffel. Twaalf wijnen stonden er vanavond op de tafel, en drie daarvan vond ik uitzonderlijk. Laten dat nu net drie cépage-wijnen zijn. Blijft voor mij persoonlijk nog altijd het meest interessant.
Maar ja, Robert en ik hebben totaal verschillende smaken! Toch was dit voor mij een zeer geslaagde proeverij. Niet in de laatste plaats omdat ik nog onbekend ben met Griekse wijnen, ik heb er nog geen één beschreven op mijn wijn-blog, dus dat wordt een keer tijd! Maar dan het liefst van lokale druiven. Je kunt nog zo mooi een Franse wijn willen evenaren, maar dan koop ik die Fransoos wel! Typisch Griekse wijnen wil ik proeven, van arme boertjes die weten waar ze mee bezig zijn maar hun wijn voor veel te weinig moeten verkopen. Mensen die geen geld hebben voor roestvrijstaal of nieuw eikenhout. Mensen die nog nooit van Robert hebben gehoord en denken dat Parker een merk pen is. Eigenwijze wijnen van eigenzinnige wijnboeren, die heb ik vanavond gemist. Neemt niet weg dat de kwaliteit van de vanavond geproefde wijnen hoog is en daarmee ook de prijs. Maar ja, het was niet voor niets een topsegment proeverij. Kijk eens op de site, daar staan veel meer wijnen, ook in een voordeliger prijsklasse. Martin, een geslaagde avond, hartelijk dank dat ik hierbij aanwezig mocht zijn. Het heeft in mijn geval zeker bijgedragen tot een positievere kijk op Griekse wijnen.
