Domaine Masson-Blondelet AOC Pouilly-Fumé 'Les Angelots' 2014

Sauvignon Blanc uit het Loire-gebied associeer ik met kattenpis, groenheid en extreem hoge zuren. Nieuw Zeelandse Sauvignon Blanc vind ik doorgaans beter te pruimen. Veel expressiever, tropisch fruit, ronder, minder hoog in de zuren en toegankelijker. Dat is wanneer je de wereld even zwart-wit bekijkt. Tijdens het kerstdiner bij m'n ouders proefde ik een witte wijn. Dat moet haast wel Chardonnay zijn dacht ik, ik kreeg het etiket te zien. Hoe zat dat ook alweer? De immer terugkerende instinker tijdens de opleiding aan de Wijnacademie: Pouilly-Fuissé en Pouilly-Fumé. De één is Bourgogne en Chardonnay, de ander Loire en Sauvignon Blanc. Fumé is gerookt, de geur van vuursteentjes die tegen elkaar ketsen, silex. De kenmerkende bodem van het Loire-dal. Oké, daar was ik uit. Maar dan heeft-ie zeker houtopvoeding gehad? Nee, wel acht maanden sur lie. Atypisch voor mijn referentiekader. Dat is met deze wijn gelijk weer even vergroot. Een expressieve neus, tropisch fruit, venkel, anijs, munt, wat een heerlijkheid! En dan een slok. Rond met precieze zuren, filmend en strak tegelijk, tropisch fruit, droog, 'lichtgroen', mineralig. Wat een finesse! Alcohol slechts 12,5%, uitstekende balans, gemiddelde lengte in de afdronk. Een prachtige Sauvignon Blanc en breed inzetbaar bij verschillende gerechten.

Mas du Salagou IGP Pays d'Oc 'La Ruffe' 2011

Vijf jaar oud en enorm fris en fruitig in de neus, rode bessen, hint zwart fruit, beetje boers. Licht in de mond, hoge zuren, nauwelijks tannines, zacht, laag in de alcohol (12%), geen houtopvoeding, vers rood bessenfruit, floraal. Beetje dunnetjes, geen hoge smaakintensiteit, licht aards in de korte afdronk. Biodynamisch geteelde druiven op een rijk ijzerhoudende bodem van rode leisteen, handmatige oogst, carignan 40%, cinsault 20%, syrah 20% en merlot 20%, korte schilinweking. Mooie spanning en loepzuiver. Lichte, verfrissende wijn, zomers, elegantie ten top.

Andreas Hiss Baden Spätburgunder Kabinett Trocken 2012

Een tripje door het Ahrtal en menig Duitse Pinot Noir verder weet ik inmiddels dat vergelijkingen tussen Spätburgunder en rode Bourgogne mank gaan. Duitse Pinot Noir, Spätburgunder, heeft een eigen karakter, een heel ander karakter en zeker niet minder mooi. Het drinken van de wijn in het gebied van oorsprong in combinatie met het maken van nieuwe en mooie herinneringen zorgt voor een snellere adaptatie van een Pinot Noir die 'afwijkt' van de rode Bourgogne waar ik zo vertrouwd mee ben. Wanneer ik deze Hiss uit Baden openschroef, de wijn inschenk en m'n neus in het glas steek, komt mij gelijk het heerlijke en eigen aroma tegemoet. Onmiskenbaar Spätburgunder. Fris, wilde aardbeitjes, kers, bloedsinaasappel, rode grapefruit. In de aanzet een mini-zoetje, mooie hoge zuren, een heerlijk verfijnd bittertje, speekselopwekkend, sappig, elegant, rank, verfrissend, aardbei, rode grapefruit, kers, bloemig. Geen hoge smaakintensiteit, geen logheid, typisch Duitse Pinot Noir. Dit is zoals die hoort te smaken. Wanneer je dat eenmaal weet, kan het nooit meer tegenvallen. Alcohol is 13%, geen hout. Deze wijn is verkrijgbaar bij De Proeftafel.

Château Desmirail AOC Margaux 2005 'Grand Cru Classé en 1855'

Dieprode kleur, baksteen in de rand. Typische Bordeaux-neus uit een topjaar, hout, licht kruidig, tijm, jammy zondoorstoofd zwart fruit, frisheid, salmiak, stophoest, droppig, rozenbottel. Tijdens m'n vooropleiding naar de Wijnacademie had ik het geluk een docent te hebben met een voorliefde voor Bourgogne, Nicholas Hartley van het Wijninstituut. Daardoor liep dat gedeelte van Frankrijk voor op de rest en dan met name op Bordeaux. Het schijnt dat Bourgogne moeilijker te 'begrijpen' is dan Bordeaux maar bij mij was dat lange tijd andersom. Het heeft even geduurd maar ook Bordeaux 'begrijp' ik inmiddels. En ik zie nu in dat het inderdaad makkelijker is dan Bourgogne. Daarvoor moet je wel wegblijven van de exemplaren die minder kosten dan pakweg zo'n twintig euro. Bordeaux uit de supermarkt onder de tien euro? Lekker laten staan. Nu hoef je niet meteen alleen maar Grand Cru Classé's in te gaan slaan maar begin bijvoorbeeld eens met een Cru Bourgeois uit een goed jaar. Recente topjaren uit de Bordeaux zijn 2005, 2009, 2010 en 2015. Vooral de 2010 is in mijn ogen het meest geschikt voor vele jaren opleg mocht je dat geduld kunnen opbrengen. Terug naar de Margaux. Voldoende zuren, aangenaam bitter, zoetje in de aanzet, rijp zwart fruit, koffie, leer, redelijk tannineus (3 uit 5), tikje drogend, droppig, middellange afdronk. Tot een jaar in Frans eiken waarvan 30% nieuw, 61% cabernet sauvignon en 39% merlot, alcohol is 13%. Klassiek, typisch Bordeaux.

Domaine du Tariquet IGP Côtes de Gascogne Dernières Grives 2012

Jeeej! Eindelijk weer eens een nieuwe monocépage. De druif petit manseng bevat zowel veel suikers als zuren. De concentratie aan suikers neemt toe naarmate men langer wacht met oogsten. November en soms zelfs december zijn de maanden waarin de pluk plaatsvindt voor deze wijn van Tariquet. De fles is enorm zwaar, alcohol is 11,5%, geen houtopvoeding. Hij is verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak tegen een prijs die parallel loopt met de bewerkelijkheid van de wijn. Handmatige pluk van de deels ingedroogde druiven, nog net niet 'aangetast' met Botrytis, 'edele rot', omdat de druif daar dankzij z'n dikke schil goed tegen bestand is. De vergisting wordt voortijdig gestopt om restsuikers te behouden. Een zoete wijn dus. Voor de hand liggende gerechten erbij zijn foie gras, tarte tatin, fruitsalade, pittige blauwschimmelkazen, zoete desserts. Ik drink zoete wijnen geregeld bij spicy Aziatische gerechten, afhankelijk van de gebruikte ingrediënten als contrast of als aanvulling. Vandaag trok ik deze fles open bij een kruidige kip-kerrieschotel met sperziebonen, paprika en rijst. Een intens oranje kleur in het glas. Eveneens intens is het aroma. Abrikoos, mandarijn, floraal, ananas, rijpe mango, licht kruidig. In de mond vechten zoet en zuur met elkaar, beter nog: ze zijn in harmonie. Hoge smaakintensiteit, perzik, abrikoos, mandarijn, rijpe mango, ananas, dik, vol, rond maar niet stroperig. Een heerlijke wijn en een mooie aanvulling op het gerecht.

Barón De Ley DOCa Rioja Reserva 2012

Nee, geen "Baron de L" maar Barón De Ley. Een Rioja Reserva, twintig maanden houtopvoeding in nieuw Amerikaans eiken, daarna nog eens vierentwintig maanden rijping op fles voordat hij op de markt komt, alcohol is 13,5%, de blend bestaat uit voornamelijk tempranillo, geen verdere specificatie maar ongetwijfeld zit er nog wat graciano en/of garnacha in. Op de stille spiegel vrij neutraal in de neus, na walsen met het glas vooral rood fruit, licht aards, walnoot, mooi. In de mond hoge zuren, rood fruit, hout, vanille, koffie, cacao, leer, een bittertje, licht aards in de middellange afdronk, mooie balans. Typisch Rioja. Is op dronk wanneer je van fris en fruitig houdt maar is in feite nog piepjong. Tot een jaar of vijf bewaren in je kelder is zeker een optie. Verkrijgbaar bij Bovino.

Marqués de la Concordia Vino de la Tierra de Castilla y León Durius Tempranillo 2012

Een vrij 'droge' neus, walnoot, na flink walsen met het glas komt het rode en zwarte fruit opzetten. Kers, braam, een verdwaalde pruim, nog een likje vanille. Een zacht mondgevoel, hoge zuren, fris, houtgebruik zeer fraai geïntegreerd, knisperend vers rood fruit, bessen, kers, hint zwart fruit, braam, pruim, bittertje in de finale. Gemiddelde smaakintensiteit, dito lengte van de afdronk, goed in balans. Alcohol is 14%, twaalf maanden houtopvoeding in een mix van Frans en Amerikaans eiken. Deze wijn is onder meer te bestellen in Restaurant Concours te Utrecht, chef-kok Alex Zeelenberg zal er een heerlijke maaltijd bij bereiden.

Emiliana Organic Vineyards DO Colchagua Valley Coyam 2012

Een van m'n favoriete wijnen. Ik had een 'verticaaltje' bij elkaar gespaard van 2008 tot en met 2012. De 2008 is inmiddels op en van de 2012 had ik er twee dus vandaag kan ik deze openen zonder m'n reeks nog verder op te breken. Intens diep purperen kleur. In de neus hout, klassiek, lijkt een beetje op een Grand Cru Classé uit de Bordeaux, zondoorstoofd zwart fruit, fris, rozenbotteljam, kers, pruim. In de aanzet een zoetje, zacht mondgevoel, rijpe tannines (2 uit 5), enorm sappig, speekselopwekkend, cassis, kers, pruim, koffie, mooie zuren, lekker bitter, hout goed geïntegreerd, lange afdronk. Net als de 2008 komt ook deze 2012 weer bij m'n aanraders. Dit is 'mijn' wijn, met deze wijn kun je me altijd blij maken. De aparte blend bestaat dit jaar uit de druivenrassen syrah 39%, carmenère 32%, merlot 17%, cabernet sauvignon 9%, mourvèdre 2% en malbec 1%, alcohol is 14,9%, dertien maanden houtrust waarvan 80% in Frans, de rest in Amerikaans eiken. Topwijn. Verkrijgbaar bij de Albert Heijn XL.

Château Prieuré-les-Tours AOC Graves 2010

Ik ga nog even door met deze streak van 2010 wijnen. Niet dat ik nu alles van die jaargang ga openen, sommige van de exemplaren in m'n voorraad zijn toch echt bedoeld om lang(er) te bewaren. Alle andere moeten er echter aan geloven. Zo ook deze Graves. Blend onbekend, ongetwijfeld de usual suspects cabernet sauvignon, merlot en wellicht wat cabernet franc daarbij, alcohol is 12,5%, geen vermelding van houtopvoeding, dat moeten we dan maar even gaan proeven. Beetje aards in de neus, absoluut geen vervelende geur, lekker zelfs. In de mond ook aards, niet verkeerd, mooie zuren, milde tannines. Vers rood fruit, grapefruit, smaakintensiteit is wat dunnetjes, licht gekoeld zou dit geen slechte wijn voor in de zomer zijn. Hout heb ik niet kunnen bespeuren.

Château Margès AOC Graves 2010

Oogstjaar 2010 was een topper in Bordeaux. Nu zijn de betere Bordeauxwijnen zeer geschikt om op te leggen maar daar heb ik voor wat betreft dit exemplaar m'n bedenkingen bij. Hij valt zeker niet in de categorie betere Bordeaux en gezien de prijs vermoed ik dat-ie voor de snelle consumptie bedoeld is. Hij is wel nog fris in de neus, veel rood fruit, beetje rozenbottel. In de mond hoge zuren, bitters, rijpe en afgebouwde tannines (1 uit 5), knisperend vers rood bessenfruit, beetje grapefruit, bloedsinaasappel, sappig. Houtgebruik kan ik bij het proeven niet ontdekken, alcohol is 13%, de druivenmix staat niet op het etiket vermeld, ik ga uit van het gebruikelijke trio merlot, cabernet sauvignon en cabernet franc.

Tangled Tree WO Robertson 'Chocolate' Cabernet Sauvignon 2015

In de neus rokerig, cederhout, rood fruit, bessen, klein beetje snoeperig. In de mond hoge zuren, petieterig klein zoetje, cederhout, rokerig, rode bessen. Vooral het 'hout'-gedeelte komt een beetje synthetisch over. Ik heb de indruk dat er wat is gedaan met houtsnippers of wellicht zelfs houtpoeder. Het ligt er te dik bovenop en lijkt in de verste verte niet op het 'echte' hout van klassieke Bordeaux of Rioja. Misschien dat de gebruikte gistsoort ook nog een rol speelt. Dit heeft deze wijn echt niet nodig. Ik dacht dat producenten uit de Nieuwe Wereld juist zo snel konden inspringen op de behoefte van de consument, ook al verandert deze voortdurend. Dan hadden ze toch moeten weten dat deze consument tegenwoordig iets minder hout in z'n wijn wil. En dat terwijl de producent wel goed en eigentijds bezig is door de wijn in een recyclebare en lichtgewicht 'petfles' te stoppen. Tussen het 'hout' door lijkt deze wijn eigenlijk best fruitig en smakelijk maar dat is niet genoeg. De balans is zoek. Overigens komt het 'chocolate'-gedeelte niet goed naar voren. De wijn is nog vrij jong, wellicht dat die chocoladetonen wat evidenter worden met wat jaartjes opleg. Gelukkig is op dag twee het 'hout' iets naar de achtergrond verdrongen ten faveure van het fruit. Alcohol is 13,5%, exclusief verkrijgbaar bij de webshop van Gall & Gall.

Mama Nature Biologische Witte Wijn Verdejo Sauvignon Blanc 2016

De eerste snuif is fris en fruitig, appel, meloen, even later komt er de geur van jodium en pleister bij. In de mond hetzelfde. Eerst een fruitig zoetje, appel, meloen, vervolgens de smaak van jodium en pleister. Overheersend en lang na-etterend in de afdronk. Geen fijne smaak. Is het wellicht brett? Op de eerste dag dacht ik nog dat het misschien een wat reductief aroma kon zijn maar op dag drie sinds het openschroeven van de fles is het er nog steeds. Een blend van de druivenrassen verdejo en sauvignon blanc, alcohol is 11,5%, geen hout. Helaas geen plezier om te drinken.

Mas Amiel AOC Côtes du Roussillon Villages 'Autres Terres' 2010

De vierde en tevens laatste op rij van oogstjaar 2010 uit de Languedoc-Roussillon, hierna volgt 2011 en/of 'oude' wijnen uit andere wijnstreken. Een blend van grenache noir, syrah en carignan noir, alcohol is maar liefst 15%, twaalf maanden houtopvoeding in barriques. Vrij gesloten in de neus, flink walsen en het rood fruit komt opzetten, fris. Een zacht mondgevoel, klein zoetje, hoge zuren, bitters, drogende tannines (4 uit 5). Gelukkig heel veel aanwezig fruit, vooral rode bessen, verder nog wat pruim en kersen, droppig, het hout mooi geïntegreerd, het relatief hoge alcoholpercentage is niet storend aanwezig, de wijn is goed in balans.

Domaine Sainte Cécile du Parc AOC Coteaux du Languedoc 'Notes d'Orphée' 2010

Oef, gelukkig! De derde wijn van 2010 uit de regio Languedoc-Roussillon op rij en deze heeft gelukkig geen oxidatieve toon. Je ruikt wel dat-ie ontwikkeld is maar op een positieve manier. De houtopvoeding van achttien maanden is evident. Een uurtje wachten en krachtig walsen met het glas opent de weg voor fruittonen. Fris, anijs, munt, rood fruit. In de mond hoge zuren, behoorlijk aanwezige en drogende tannines, een flink bitter, zondoorstoofd zwart fruit, jammy, drop, leer, koffie, tabak, vooral tertiaire tonen. Alcohol is 14,5%, een blend van 85% syrah en 15% cinsault. Helaas maakt het overheersende bitter hem niet lekker. Op naar de volgende.

Domaine de Lacroix VdP des Côtes Catalanes Carignan vieilles vignes 'Tango' 2010

De eerste snuif doet me aan Maggi denken, een bouillonblokje. Ook bij deze een licht oxidatieve toon. Na het walsen wat droppig, wederom wat Port-achtig. In de mond oxidatief, bitter, sappig, droppig, drogende tannines, alcoholisch. Een kwart van de wijn heeft een half jaar in nieuw Frans eikenhout vertoefd, alcohol is 14%. Was 2010 een minder jaar in de Languedoc-Roussillon of bewaar ik wijnen (te lang) die daar niet voor bedoeld zijn? Ik ga maar gewoon nog even door met het openen van deze jaargang uit dit gebied totdat ik een lekkere tegenkom.

Les Vignerons de Caramany AOP Côtes du Roussillon Villages Caramany Édition Limitée 2010

Een wolk van bessenfruit hangt in het glas. Behalve bessen ook ander rood fruit, na flink walsen zondoorstoofd zwart fruit, wat vijgen, kruidig, laurier, droppig. Het doet me een beetje aan een ruby Port denken. In de mond een behoorlijk aanwezig bitter, wat stroeve tannines, hoge zuren, enorm sappig, droppig, laurier, zwart fruit. Alcohol is 14%, druivenrassen 60% syrah, 30% carignan noir en 10% grenache noir, slechts 15% van de wijn heeft in totaal maar liefst twee jaar houtlagering gehad maar je proeft het nauwelijks terug in de wijn. Het bitter is overheersend en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hij oxidatief is. Wellicht te lang in m'n voorraad gelegen. Dit noopt me tot het werpen van (wederom) een kritische blik op m'n voorraad. Wijnen die niet bedoeld zijn om lang te bewaren moeten gedronken worden. Laat dat dan m'n goede voornemen voor 2017 zijn.