Casillero del Diablo Chardonnay Reserva 2008

AH €5,99, alcoholpercentage 13,5%. De fles had ik voor het openen in de koelkast gezet. Bij het openen ontsnapte er een pffft. Ook was er een heel licht tinteltje te proeven. De eerste dag was het een frisse wijn en er was geen vettigheid te bespeuren. Op dag twee kwam er een typisch rokerige smaak door, sigarettenas; weer niet negatief bedoeld. Ik vermoed dat de binnenkant van het vat, goed getoast is geweest. Geen overheersende houttonen echter. Wat wel opviel, is dat deze wijn goed bleef gedurende zes dagen in de koeling. De smaak leek zelfs bij iedere dag nog iets toe te nemen.

Bouchard Aîné & Fils Rully 2007

Gebotteld in Beaune, Côte d'Or, grand vin de Bourgogne. Bestaand uit 100% pinot noir druiven. In de nieuwe wereld zou er dan "Pinot Noir" op het etiket prijken. In Frankrijk echter, is deze "appellation Rully contrôlée" aan bepaalde regels en privileges gebonden. Zo mag er Rully op het etiket staan, omdat de druiven van wijngaarden komen uit dit gebied. Zo mag rode wijn uit dit gebied, dan ook nooit van een ander druivenras gemaakt zijn. Oftewel, een rode "Rully", zal altijd uit 100% pinot noir bestaan. Weer wat geleerd.

Ik heb een klein notitieboekje, waarin ik geuren, smaken en indrukken opschrijf van de wijnen die ik proef. Later werk ik die dan uit op dit blog. Vaak zijn het korte regeltjes waar ik het mee moet doen, dus hoe eerder ik ze uitwerk, hoe beter, want dan zit er ook nog één en ander in mijn geheugen. Bij deze wijn heb ik één pagina vol geschreven. Dat doe ik alleen, wanneer de wijn mij bevalt. En dat deed deze. Ik heb spijt dat ik slechts één fles hiervan heb meegenomen uit Frankrijk, want het is een aanrader. Dat hij ook goed "op te leggen" is, oftewel: langer te bewaren, bleek al een klein beetje uit de kurk. Deze was langer dan gemiddeld, en was origineel. Wat ik daarmee bedoel is, dat het geen "spaanplaat" kurk was. Let maar eens op: sommige kurken zijn gemaakt van oude samengeraapte, verpulverde kurken. Deze kwam van de kurkeik. De lengte van de kurk is ook een indicatie of we hier met een bewaarwijn te maken hebben. Hoe langer, hoe beter. Een andere indicatie zijn de tannines, daar kom ik later op terug. Bij het inschenken was de typische bleke, maar wel heldere, kleur van de pinot noir zichtbaar. Het eerste glas schonk ik rechtstreeks vanuit de fles, de rest ging in de karaf. Wat me dan ook als eerste opviel was de geur van de malolactische gisting. De malolactische of melkzuurgisting is een bacteriologisch proces dat harde appelzuren omzet in zachtere melkzuren. Wanneer je melk of yoghurt ruikt of proeft in een wijn, ervaar je eigenlijk dit gistingsproces. Het is wat ze noemen: een secundair aroma. Dit is het aroma dat je waarneemt van de vinificatiemethode, de wijnbereiding. Primair aroma is afkomstig van de druiven zelf. Dan hebben we nog het tertiair aroma, welke niets meer is dan het samengaan van primair en secundair aroma. Er worden geen bloemen in de wijn gedaan, of frambozen bijvoorbeeld, maar dit wordt wel gebruikt bij het omschrijven van het tertiair aroma.

Het eerste glas was voor mij van minder belang, omdat ik deze bewust rechtstreeks vanuit de fles had ingeschonken. De wijn die ik gekaraffeerd had, deed er pas toe. Hier was ook de geurintensiteit van de malolactische gisting verminderd. Al snel was duidelijk dat het hier een krachtige, intense wijn betrof. Na de eerste slok werd mijn vermoeden bevestigd, dat deze wijn langer bewaard kan worden. Hoog in de tannines. Hoe hoger de tannines, hoe langer de wijn bewaard kan worden. Tannines ontstaan onder andere door contact tussen het sap en de restproducten van het persen. Takjes, bladeren, pitjes en de schillen van de druiven zelf. Aan het stroeve gevoel op je tanden, wanneer je een slok rode wijn hebt genomen, proef je de aanwezigheid van tannines. In witte wijn komt dit vrijwel niet voor. Bij langer bewaren van deze wijn, zal de intensiteit van de tannines ook afnemen. Er waren ook voldoende frisse zuren aanwezig. En na even intensief proeven, kwam daarna overduidelijk de tutti-frutti smaak naar voren. Zwarte pruimen en toch ook weer die ondefinieerbare, pinot-noire smaak. Na het openen van de fles binnen twee dagen consumeren. De derde dag waren de geuren en smaken vrijwel op. Carrefour Pamiers €8,50, alcoholpercentage 12,5%. Mocht je hem tegenkomen: inslaan en zeker 5 jaar bewaren onder goede condities natuurlijk.

Navarra Beamonte Chardonnay 2008

Van deze 2008 versie heb ik twee verschillende uitvoeringen gedronken, dat wil zeggen: het etiket en de sluiting van de fles waren verschillend. Maar dat niet alleen, ook de smaken verschilden. Bij de "oude" versie had ik heel kort "apart, lekker" opgeschreven, zonder verder uit te weiden. Bij de laatste, in een wat moderner jasje, heb ik inmiddels de "bagage" van iets meer wijnkennis. Gedronken op keldertemperatuur, niet te koud en niet te warm dus, kon ik er toch niet meer van maken dan: dun, schraal en een korte afdronk. Deze heeft zeker geen houtbehandeling ondergaan, in welke vorm dan ook. Heb ik dan nu misschien de essentie van de chardonnay druif geproefd? Destijds ben ik ervoor gevallen als een baksteen, maar bij nader inzien, was het de houtsmaak waar ik op viel. Ik ben daar nu gelukkig van aan het terugkomen en hoop op meer natuurlijke smaken in een wijn. Bij deze heb ik echter geen overtuigende smaak kunnen terugvinden. Ik zoek verder! Alcoholpercentage 12,5%, AH €3,99.

Cellier des Samsons Beaujolais Villages 2007

Wederom een wijn gemaakt van 100% gamay druiven. Mitra €6,79, alcoholpercentage 12,5%. Ik laat mij niet kisten door een eerste
"slechte" ervaring met deze druif. Juist dan word ik nog fanatieker in het vinden van die wijn van deze druif, die anders is dan de doorsnee wijn die van 100% gamay is gemaakt. Heb ik dat gevonden in deze wijn? Niet echt, maar de opwaartse lijn is er wel. Naast de typische "metallic" smaak waar je volgens mij niet onderuit komt, heeft deze in ieder geval al een diepere en intensere geur. Gedronken op keldertemperatuur, 14° à 15°, proef ik in deze wijn duidelijk kersen. Hij heeft weinig tannines, normaal voor een jonge wijn die eigenlijk al "op dronk" gebotteld wordt. Hij is milder dan de Touraine, mijn eerste ervaring met gamay. Hij is gelukkig wel wat hij moet zijn: fris en fruitig.

Rustenberg Brampton Sauvignon Blanc 2009

Kattenpis, nat gras, buxus en asperges. Dat zijn woorden die soms worden gebruikt wanneer er een sauvignon blanc wordt beschreven. Ik ben helaas geen van deze geuren/smaken in deze wijn tegengekomen. In mijn quest naar de single cépage proeverij, kon ik de sauvignon blanc natuurlijk niet overslaan. Eigenlijk had ik deze wijn gekocht als aperitief bij een zout vishapje. Zonder ooit een sauvignon blanc te hebben geproefd, voelde ik dat deze daarbij zou passen. Bij het opendraaien van de schroefdop, ontsnapte er een bescheiden pffft. Geen waarneembare bubbels echter, wel een lichte tinteling op de tong. Kleur had deze wijn nauwelijks, bijna zo helder als water. Als aperitief was hij geslaagd: zuren, waarvan je speeksel gaat vloeien en je eetlust wordt opgewekt. De tapas paste er ook goed bij. Met een alcoholpercentage van 13,5% vrij hoog voor een witte wijn. Bij de AH gekocht voor €6,99. Er was geen uitgesproken smaak te bespeuren, jammer genoeg, de zuren overheersten.

Domaine St.Roch Fitou 2006

Deze had ik tijdens de vakantie gedronken. Afkomstig van de "wijnfabriek" van Mont Tauch. "Élevée en fûts de chêne", oftewel letterlijk: opgegroeid in eikenhouten vaten. Dat ruik je overduidelijk, maar gek genoeg kwam de smaak ervan pas bij het derde glas door, en was ook niet hinderlijk aanwezig. Ik had geen decanteerkaraf bij de hand, en karafferen was wel gewenst, merkte ik nadat ik het eerste glas rechtstreeks vanuit de fles had ingeschonken. Dan maar even in een grote pitcher, bedoeld voor water, overgeschonken. Behalve de subtiele smaak van de houtopvoeding, kon ik geen echte overduidelijke andere smaken waarnemen. Over het algemeen vond ik hem schraal en zurig. De gebruikte druivenrassen waren carignan, grenache en syrah, verhoudingen niet vermeld op het etiket. Intermarché in Laroque d'Olmes voor €4,50, alcoholpercentage 13,5%.

De Bortoli Sacred Hill Chardonnay 2008

Wederom een witte waarvan ik bang was dat hij misschien te lang zou hebben gelegen, maar dat viel gelukkig heel erg mee. Een fris zurige geur en smaak van groene appel. In de afdronk de ietwat rokerige smaak van potloodslijpsel. En nee, dat is zeker niet negatief bedoeld. De typische smaak van een Nieuwe Wereld Chardonnay heeft deze (gelukkig) niet. Geen merkbare houtsmaak toevoeging en niet zo boterachtig vet. Een verassend eigen karakter heeft deze. Verkrijgbaar bij de C1000 voor € 4,69, alcoholpercentage 12,5%, enne dat-ie uit 100% chardonnay druiven bestaat, hoef ik er toch niet elke keer meer bij te zetten, hè?

Aujoux Beaujolais Villages 2007

Ook een Beaujolais moet je drinken wanneer hij jong is. Tevens komt hij gekoeld beter tot zijn recht. Én hij is gemaakt van de gamay druif. Tot zover de wijnweetjes. Volgens mij moet ik nog steeds aan die gamay druif wennen. Ook in de Touraine die ik had besproken op 14 juli 2010 zit deze druif, en de karakteristieken zijn ook in deze wijn dezelfde. In eerste instantie een scherpe, metaalachtige smaak. Na opwarming kwamen de smaken toch beter naar voren in mijn beleving; frambozen en kersen. Deze fles kwam van de C1000, €4,99, alcoholpercentage 12,5%. "It takes an acquired taste" zouden de Engelsen zeggen.

Arauco Reserva Chardonnay 2007

Wederom wat achterstallig onderhoud. Een witte wijn uit 2007 had natuurlijk allang geconsumeerd moeten worden. Afkomstig van de MITRA voor €6,99. Alcoholpercentage 13,5%. Een Chileense chardonnay uit de Maule Valley. Al eerder had ik deze geproefd en gelukkig toen al een zeer beknopte proefnotitie genoteerd, want hij wijkt toch enigszins af van mijn huidige proefnotitie. Destijds had ik hem op zo'n 18° gedronken, nu heb ik hem echter gekoeld. Toen had ik "vol en romig" genoteerd; zacht, weeïg en rokerig (sigarettenas) zijn mijn huidige woorden. De typische chardonnay smaak is er, maar er is een zwak zuurtje te bespeuren. Zeker geen houtsmaak aanwezig en lang niet zo vet, boterachtig als een Amerikaans geëikte chardonnay. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om wijnen te drinken wanneer ze "op dronk" zijn.

Bonne Nouvelle Merlot sans alcool

Mijn vrouw drinkt geen alcohol. Bij het kleinste slokje trekt ze al een zuur gezicht en geeft ze me snel mijn glas weer terug. Ze kan niet voorbij de smaak van de alcohol komen. Voor mij gunstig, want zo heb ik altijd mijn persoonlijke BOB. Datzelfde heb ik met geurtjes. Je hoeft bij mij niet aan te komen met parfum, want daar ruik ik dus alleen maar de alcohol in. Omdat ze toch eens datgene wilde proeven, waar ik de laatste tijd zo enthousiast over aan het vertellen en bloggen ben, kochten we in Frankrijk een Merlot zonder alcohol. E.LeClerc te Carcassonne voor €2,95. In feite is het produktieproces hiervan hetzelfde als die van een "gewone" wijn, met als extra handeling dat deze achteraf in vier fasen gedéalcoholiseerd wordt. Op deze SITE kun je hierover lezen en een filmpje bekijken. Ter vergelijking kocht ik bij de AH een fles vers geperst druivensap, tevens van merlot druiven gemaakt. Het verschil was enorm. De gedéalcoholiseerde versie was erg droog, je tong en je gehemelte werden er ruw van. Ook waren er nauwelijks suikers te proeven. Het aantal Kcal per 100 ml bedraagt slechts 21. Bij het druivensap was dit wel anders. Gelijk was duidelijk dat deze vele malen zoeter was. Alle hier aanwezige koolhydraten bestaan dan ook uit suikers, 18 gram per 100 ml. Waarmee het aantal Kcal per 100 ml dan ook op 72 komt. Ik had gehoopt met de gedéalcoholiseerde wijn tot de essentie van de merlot druif te kunnen doordringen, maar er is toch echt het gemis van de alcohol en het terroir. Het is alsof deze drank letterlijk hol is. Je proeft wel dat hij natuurlijker is dan het druivensap. Maar de smaak van wijn proef je echt niet terug.

Wijnhandel van Ouwerkerk 150 jaar

Vandaag ben ik naar een proeverij geweest. De locatie: Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel. De gelegenheid: het 150-jarig bestaan van deze zaak. De motivatie: er konden in totaal 67(!) verschillende wijnen geproefd worden, waaronder bijvoorbeeld een 2007 Petit Mouton Rothschild MdC Pauillac AC. Heb ik ook eens een wijn van €90,- kunnen proeven zonder dat er zelf voor te hoeven uitgeven. In het gezelschap van mijn zwager, ik zal zijn naam niet noemen omdat mensen als hij en ik grAAg anoniem willen blijven, togen we er naartoe. Ik reed, dus ik moest ze uitspugen en hij mocht ze doorslikken. Nee hoor, hij heeft ze, op de ports op het eind na, ook allemaal uitgespuugd. Maar dat moet ook wel wanneer je een 50-tal wijnen proeft. Zonder dollen, ik heb het even nageteld, ik heb er in totaal 53 geproefd, en dat allemaal in drie uur tijd. Uiteindelijk wilde ik nog een paar flesjes kopen die ik erg lekker vond, maar die kreeg ik ook nog eens kado, bij wijze van verlaat (of was het nu vervroegd?) verjaardagskado. Schone broer, die zwager van mij!

Enfin, bij het verlaten van dit feestje, kregen we ook nog een fles Kopke port mee, met een voor deze speciale gelegenheid aangepast handbeschilderd 'etiket'. Mocht u eens in de gelegenheid zijn om langs te gaan bij Wijnhandel van Ouwerkerk, zeker doen! Voor hun website klik HIER. Ikzelf was, bij gebrek aan een passende Nederlandse vertaling, 'flabbergasted' toen ik daar binnen liep. Zó wil je dat iedere wijnhandel er uitziet. Wát een oog voor detail in de aankleding. Ik had er niet aan gedacht om mijn eigen videocamera mee te nemen, maar bekijk zeker even het filmpje op hun site, je krijgt een goede indruk van de sfeer.

La Marouette Chardonnay Sauvignon 2008

Ik ben inmiddels zo ver dat ik het niet alleen meer heb over "lekker", "niet lekker" of zelfs "vies", wanneer ik een wijn wil beschrijven. Tenzij eentje er op positieve, dan wel negatieve manier uitspringt. Ik heb inmiddels mijn tweede avond erop zitten van een wijnproef-cursus. Deze wordt gegeven door vinoloog Nico Lekkerkerker. Bij het beschrijven van een bepaalde wijn, had ik het over de smaak van sigarettenas en potloodslijpsel. Nico nam aan dat ik dat negatief bedoelde, maar zo redeneer ik niet. In mijn beleving liggen die smaken niet ver af van houtsmaken, welke toch door velen worden geassocieerd met klassewijnen. Mijn eerste "wow"-ervaring bij een wijn, was bij de op Amerikaans eiken gerijpte Napa Cellars Chardonnay. Sindsdien was ik een fan van houtsmaak. Daar ben ik nu een beetje van aan het terugkomen, zie ook mijn betoog op 20 september 2010.

De wijn die ik nu beschrijf is een biologische. Ik voorzie dat steeds meer producenten gedeeltelijk of geheel zullen overstappen naar deze vorm van wijn produceren. Deze wijn heb ik bij de C1000 vandaan, voor de prijs van €4,39. Alcoholpercentage is 13% en de verhoudingen van de twee gebruikte druivenrassen, chardonnay en sauvignon blanc, zijn niet vermeld op het etiket. Het Franse "Agriculture Biologique" label, afgekort AB, alsmede het ECOCERT keurmerk staan er wel op. Volgens sommelier Stéphane Loubatières is het ECOCERT keurmerk momenteel de strengste maatstaf voor biologische wijnen. Meer over deze wijn op internet vind je HIER. Ik had hem in de koelkast gezet en eerst koud gedronken. Ondanks dat, had hij een sterke neus, waarbij de chardonnay duidelijk aanwezig was. Hij was droog, ietwat zurig en er kwam iets van vanille en groene appel door. De afdronk was kort. Naarmate hij opwarmde kwamen er niet meer smaken bij, maar wel meer smaak aan. Dus tijdig uit de koeling halen voor het serveren.