Max Cochut Champagne Premier Cru Millésime 2012 Brut

"Vroeger" dacht ik altijd dat je alle wijnen met een "bubbel" kakelvers moest drinken. Niets is minder waar. Met name Champagne met een jaartal is gebaat bij wat lagering, vooral wanneer het een groots oogstjaar betreft. Oogstjaar 2012 is er zo eentje, daarvóór heb je nog 2008 en 2002 maar vandaag zit er 2012 in m'n glas. Het valt me op dat het voornamelijk de even oogstjaren zijn. Sinds lange tijd vallen de feestdagen in december weer eens supergunstig voor "the working man". Een verlenging van je weekend, extra vrije dagen waarvoor je niets hoeft op te nemen. Kerst viel op maandag en dinsdag, nieuwjaarsdag valt op maandag. Niet direct voor iedereen een "issue" maar wanneer je nog gewoon in loondienst bent dan is dat toch weer zo'n mooi meegenomen geluksmomentje. Het lijkt net alsof de overgang van 2023 naar 2024 extra gevierd dient te worden. Een lang weekend waarin er uiteraard weer meer Champagne gedronken gaat worden dan in de rest van het jaar. Geloof het of niet maar Champagne gaat uitstekend bij een "vette hap", frites, gefrituurde snacks. Wanneer je op oudjaarsavond aan de oliebollen en appelflappen gaat zou ik kiezen voor een iets zoetere demi-sec. Bij een brut moet je iets minder zoete happen serveren. Denk dan aan sushi, vis, garnalen, kreeft... in ieder geval hartig. De Champagne van vandaag komt van een klein huis, Max Cochut. In Nederland is Brederode Wijnkopers de importeur daarvan. Jaargang 2012 is er mede dankzij een hele mooie prijsstelling al helemaal uitverkocht. Het wachten is op een nieuw top oogstjaar want alleen dan wordt deze Champagne vervaardigd. De blend bestaat uit 75% pinot noir en 25% chardonnay, het alcoholpercentage bedraagt 12%. Bij het inschenken een fijne mousse, kleine bubbels en lang aanhoudende kettingen. Aangename neus van brioche, zoete witte broodjes, citroen. "Brut" betekent niet noodzakelijk droog, er zal altijd een zoetje aanwezig zijn. Ook in dit geval, meteen gevolgd door verfijnde hoge en strakke zuren, speekselopwekkend. De afdronk is mega-lang, de smaak is intens en de concentratie hoog. Hij is nu al superlekker maar nog tien jaar in de kelder kan hij makkelijk hebben. Smaken van brioche, citroen, grapefruit, ananas, mango. Ik pleit voor het hele jaar door Champagne, niet alleen bij feestelijke aangelegenheden, zeker niet alleen bij oud en nieuw. Iedereen een mooi 2024 gewenst!

Grapebox Niederösterreich Sparkling Grüner Veltliner 2020

Wanneer ik de website van Grapebox invoer krijg ik een foutmelding. Wanneer ik het Google vind ik een verwijzing naar een Facebook-pagina. Daar is als laatste iets in 2018 gepost. Ik heb zo het vermoeden dat Grapebox ter ziele is gegaan. Via-via kreeg ik dit sprankelende exemplaar van de grüner veltliner, geen hout, alcohol is 12,5%. Op het etiket staat nog wel een handtekening, waarschijnlijk van de wijnmaker maar ik kan 'm niet ontcijferen. Precieze herkomst dus onbekend. Laat ik deze "bubbel" uit 2020 maar eens gewoon openen en proeven. D'r stond in ieder geval nog voldoende druk op want met een harde "plop" ging de kurk eraf. Bij het inschenken een langdurig aanhoudende mousse, grof schuim, grote bubbels, permanente bubbelkettingen. Helder in het glas, heel licht strogeel met een groene gloed. Licht aromatisch, iets grassig. Tintelend op de tong, klein zoetje, de zuren blijven achter, meer filmend dan strak, mini-bittertje, middellange afdronk. Lage smaakintensiteit, zoete gele appel, rijpe witte peer. Hele eenvoudige bubbel, wellicht was hij twee jaar geleden iets frisser. Het zoetje maakt 'm heel makkelijk weg te klokken.

Weingut Müller DAC Kremstal Göttweiger Berg Grüner Veltliner 2019

Ik drink te weinig Grüner Veltliners, dat wil zeggen: ik bespreek ze hier op Wijn-Blog te weinig. De laatste was in september 2020. Da's maar liefst drie jaar geleden! Wanneer hij op de wijnkaart staat laat ik 'm in een restaurant graag bij me inschenken. Laatst dronk ik er eentje bij m'n zwager die uit het assortiment van de Plus kwam. Die was erg lekker dus ligt-ie inmiddels in m'n keldertje. In de winkels staan of liggen verse exemplaren uit oogstjaar 2022, vandaag echter ga ik er eentje uit 2019 opentrekken, of liever: openschroeven. Bewust wat langer laten rijpen. Alcohol is 12%, geen hout. In het glas licht pétillant, helder, goud-geel met een licht groene gloed. Redelijk aromatisch, rijpingstonen, honing, ananas, citroen, grassig, gistcellen. In de mond nagenoeg beendroog, precieze hoge zuren, licht tintelend rond de tong, speekselopwekkend, strak, klein bittertje in de afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, citroen, mineralig, zonnebloemolie, wit pepertje. Een aantal jaren bewaard geweest in m'n klimaatkast en mede daarom eigenlijk nog heel jong en vief. Verse exemplaren zijn te koop bij Brederode Wijnkopers.

Donatien Bahuaud AOC Muscadet Sèvre & Maine Le Master 2016

Een witte wijn uit het oogstjaar 2016. Ik zag 'm staan op de webwinkel van Gall & Gall en dacht bij mezelf dat ze vast de site nog moesten aanpassen en wanneer ik deze zou bestellen ik ongetwijfeld een vers oogstjaar toegestuurd zou krijgen. Op hetzelfde moment dacht ik ook dat oogstjaar 2016 een topjaar was, Muscadet doorgaans strak staat van de zuren en de wijn meestal nog sur lies gaat, in dit geval maar liefst twaalf maanden met regelmatige bâttonage. Allemaal ingrediënten voor een fraaie oudering. Ik nam de gok, hoe die ook zou uitpakken, oud of jong, het moet mogelijk zijn om een goed exemplaar te krijgen in beide gevallen. Ik was blij verrast toen het uiteindelijk toch echt om oogstjaar 2016 bleek te gaan. Recentelijk proefde ik al twee witte Châteauneuf's-du-Pape uit datzelfde jaar die uitstekend waren en was eigenlijk weer op zoek naar een klasse-Muscadet. Ooit mocht ik er eentje uit oogstjaar 2008 proeven van Clos les Montys, excellent exemplaar, maar die heb ik nooit meer kunnen vinden. Terug naar het exemplaar van vandaag: 12% alcohol, geen hout, 100% melon de Bourgogne. Daags voordat een restaurant, ik noem verder geen namen, een Michelin-ster zou krijgen, genoot ik daar van een lunch waarbij een Muscadet werd ingeschonken. Ze wist me te vertellen dat de wijn gemaakt was van de druif muscat. Lijkt heel erg op Muscadet, geef ik toe, maar als ze nou gezegd zou hebben dat de wijn gemaakt zou zijn van de druif muscadet dan had ik dat minder erg gevonden. Zo wordt de druif melon de Bourgogne in bepaalde streken namelijk ook wel genoemd. Uiteraard heb ik haar gecorrigeerd maar dat zou niet nodig moeten zijn in zo'n uitstekend restaurant. Terug naar de wijn. In het glas helder, mooi intens strogeel, bijna oranje. Ingetogen neus, ziltigheid, zonnebloemolie, gistcellen. In de aanzet een heel klein fruitig zoetje, verder droog, strakke zuren, heel licht pétillant mondgevoel, iets drogend op de tanden, hele lange afdronk. Lage smaakintensiteit, eigenlijk iets aan de dunne kant zelfs maar wel in balans, een fraaie ziltigheid, citroen, zonnebloemolie. Ik vind 'm prachtig! Toegegeven, qua smaak is 't geen hoogvlieger en dan met name de intensiteit ervan maar wat ik proef stemt me uiterst tevreden. Niet te koud drinken, iets laten opwarmen in je glas. In combinatie met oesters of mossels is dit werelds!

Bricco dei Guazzi DOC Piemonte Albarossa 2017

Albarossa... het is weer eens tijd voor een monocépage van een voor mij tot nu toe onbekende druif. Een zogenaamd "vergeten druivenras" dat recentelijk pas weer opnieuw is aangeplant in Piemonte. Het zou gaan om een kruising tussen twee druivenrassen die wel degelijk bekend zijn: de nebbiolo en de barbera. Het doel was om de kwaliteiten en eigenschappen van deze twee te combineren in de albarossa. DNA-onderzoek heeft echter aangetoond dat het niet om de nebbiolo zelf ging maar om de nebbiolo di Dronero, een synoniem voor het druivenras "chatus". Albarossa is daarom een kruising tussen chatus en barbera en is officieel tot het Italiaanse druivenregister toegetreden in 1977 (bron: Wine Grapes). Pas in 2006 werd er de eerste monocépage van geproduceerd. Ruim een decennium later kwam dit exemplaar van Bricco dei Guazzi op de markt. Een behoorlijk hoog percentage alcohol van maar liefst 15,5% (inmiddels heb ik dit percentage ook al gezien bij een Nederlandse wijn uit Limburg). Een rijpingstraject van twaalf maanden in barriques, twaalf maanden in vaten van 20.000 liter en twaalf maanden op fles. Ik ben heel benieuwd. Diep paars van kleur, intensiteit 3 uit 5, licht nevelig. Veel fruit in het aroma, framboos, zure rode kers, rode bessen, rozenbottel. In de mond droog, hoge zuren, sappig, speekselopwekkend, klein bittertje, balancerend tussen strak en filmend, hele lange afdronk. Hoge smaakintensiteit maar door de zuren goed doordrinkbaar, rijpe kersen, zowel rode als zwarte, bramen, pruim. Het is een biodynamische fruitdag op het moment dat ik deze fles open, wellicht is dat de reden voor de fruitigheid in de wijn want het hout is goed verborgen en ook tertiaire tonen blijven op de achtergrond. Een "dikke" wijn zonder logheid. Te koop bij Andere Wijn.