G.H. Mumm Champagne Brut Le Rosé

Het aantal sprankelwijnen in mijn voorraad loopt behoorlijk op. Een aantal 'vintages' zijn nog goed te bewaren maar als ik niet voor onaangename verrassingen wil komen te staan dan moet ik op korte termijn toch wel van de 'non-vintages' af. Dan begin ik ook maar gelijk goed met een rosé exemplaar van G.H. Mumm. Max Verstappen heeft dit jaar tijdens de Formule 1 Grand Prix van Japan de punten voor het constructeurskampioenschap veilig weten te stellen. Op het hoogste treetje van het podium mocht hij spuiten met de "Champagne" die geen Champagne mag heten. De Ferrari-bubbel komt namelijk niet uit Frankrijk, laat staan uit de streek Champagne. Het is een Italiaanse bubbel. Zoveel mensen die iets met de autosport te maken hebben zeggen het helaas verkeerd. Maar ja, dat komt omdat Champagne en Formule 1 onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Vanaf 1966 tot en met 1999 was Moët & Chandon de "hofleverancier" van de Formule 1, daarna was het G.H. Mumm die vijftien jaar lang de Champagne mocht leveren. Het merk Carbon mocht het vervolgens drie jaar doen en na nog één tussenjaartje Moët & Chandon werd er voor de Italiaanse Trentodoc gekozen. Ongetwijfeld heeft de naam van die sprankelwijn daar ook iets mee te maken gehad. Maar voorlopig kan Ferrari aan de bak want een ander koolzuurhoudend drankje domineert momenteel de Formule 1: Red Bull. Dat drink ik alleen om wakker te blijven wanneer ik naar mijn vakantiebestemming of terug rijd. Qua kleur lijkt het zelfs wel een beetje op de rosé Champagne van vandaag, oranje. Helder, veel koolzuur, fijne mousse. Gemiddeld aromatisch, brioche, autolyse, toast. Droog, hoge zuren, strak, klein bittertje, speekselopwekkend, afdronk middellang. Smaakintensiteit medium, brioche, toast, rode grapefruit, citroen, aardbei. Zeer fraai exemplaar, geen moment te laat geopend hooguit een jaar of twee tot vijf te vroeg. Maar liever te vroeg dan te laat. Alcohol is 12%, vier jaar flesrijping, een blend van 60% pinot noir, 22% chardonnay en 18% pinot meunier, 12% tot 14% toevoeging van rode wijn om de rosékleur te verkrijgen. Te koop bij de wijnspeciaalzaak. De Champagne dan hè, niet de Red Bull...

Domaine des Côteaux d'Engraviès IGP Ariège Nuits d'Été Syrah Rosé 2022

De herfst heeft alweer zijn intrede gedaan maar ik blijf met rosé nog even in vakantiesfeer. Van het biologische wijnhuis Domaine des Côteaux d'Engraviès had ik hier al drie van hun rode wijnen besproken, wit maken ze niet. Dit jaar zaten we op ons vakantieadres in Frankrijk op een steenworp afstand van deze wijngaard. Hun rosé is een monocépage van syrah, alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas iets pétillant, redelijk intens zalmroze gekleurd, helder. Gematigd aromatisch, vlezig, spek, kruidig, citrusfruit, specerijen. In de mond een lichte tongtinteling, droog, iets op de tanden drogende tannines, mooie zuren, meer filmend dan strak, klein bittertje, middellange afdronk. De smaak is vol, breed, enorm geconcentreerd en heel apart. In mijn persoonlijke woordenboek betekent dat altijd iets goeds. Deze rosé is gastronomisch, een hartig tussengerecht in vloeibare vorm. Het fruit dat er in zit is van het type citrus maar zeer verfijnd en subtiel. Wat overheerst is vlezig, kruidig, droppig, ziltig. Een rosé als deze heb ik werkelijk nog nooit geproefd, bizar. Dit is een rosé met rode wijn aspiraties, een rosé met cojones.

Jean Claude Mas IGP Pays d'Oc 'Arrogant Frog' Rosé Ribet Pink 2022

Al zou ik het willen, dan nog kan ik eerlijk gezegd niets negatiefs over deze wijn vertellen. Of het zou moeten zijn dat hij commercieel enorm gelikt is. Maar ja, dat betekent eigenlijk dat je je zaakjes gewoon goed voor elkaar hebt. Aansprekend etiket, een naam doorspekt met zelfspot en met de inhoud van de fles is helemaal niets mis. In het glas een prachtige licht zalmroze kleur, helder. Een redelijk aromatische neus vol citrusfruit en rood fruit, geen snoepwinkel. Hij begint met een heel klein en aangenaam fruitig zoetje gevolgd door hoge zuren en eindigend met wat bitters. Speekselopwekkend, strak, droog, zelfs wat drogende tannines op m'n tanden, volle smaak, lange afdronk. De smaakintensiteit is hoog, rode appel, limoen, citroen, lychee, aardbei... écht een bek vol! Hij lijkt wat alcoholisch over te komen maar zit toch op een heel acceptabele 12,5%. Geen houtgebruik. Wat ik erg leuk vind is de mix van gebruikte druivenrassen: grenache gris, grenache noir, pinot gris, caladoc en cinsault. Van die obscure caladoc zoek ik naarstig naar een rode monocépage-wijn maar die zijn schaars. Je zal 'm eerder als rosé aantreffen. Intussen drinkt het exemplaar van de arrogante Fransoos makkelijk weg. Een kreeft op m'n bord zou er nu heel goed bij smaken. De wijnen van Arrogant Frog zijn verkrijgbaar bij de Gall & Gall.

Cantine Birgi IGT Terre Siciliane Pinot Grigio Blush Rosato 2022

In mijn vriendenkring wordt van alles gedronken; bier, sterke drank, witte wijn, rode wijn, rosé. Overigens ook gewoon fris natuurlijk. Zoals de vaste lezer wel weet ben ik geen fan van grote voorraden aanleggen van dezelfde wijn, ik ben een avontuurlijke wijndrinker en na elke onbekende fles ga ik vrolijk door naar de volgende onbekende. Toch heb ik van de verschillende wijnsoorten een aantal flessen meer dan normaal ingeslagen al is het maar om niet altijd analyserend met wijnproeven bezig te hoeven zijn. Zeker wanneer je gewoon een "wijntje" voor je plezier wilt. In mijn omgeving zijn er redelijk veel die een voorkeur voor rosé hebben. Gelukkig ben ik daar zelf ook niet vies van. Hiervan heb ik een aantal exemplaren geproefd waar ik graag naar terug mag grijpen omdat ze mij, toen ik ze voor de eerste keer proefde, goed bevielen. En toch, nieuwsgierig als ik ben, blijf ik altijd weer op zoek naar de volgende. Met een Aldi bij mij om de hoek voor de noodzakelijke boodschappen kijk ik altijd impulsief naar hun wijnassortiment. Het drukke en vrolijke etiket van het exemplaar van vandaag sprak me aan. Voor net geen vier euro een zacht prijsje bovendien. Pinot grigio, oftewel pinot gris. De druif met de rossige schil. Vaker als wit te zien dan rosé maar de kleur zit er in dus waarom niet? "Blush" staat er dan regelmatig op het etiket. Alsof je er een blos van op je wangen krijgt. Alcohol is 12%, geen hout. Behoorlijk intens van kleur, het oranjerood van wilde zalm, helder. Gematigd aromatisch, winegums, venkel, limoen. Redelijk zoet, voldoende zuren, klein bittertje, lange afdronk. Volle smaak, helaas overheerst de smaak van winegums, ook nog wat aardbeienjam, limoen, honingmeloen. Bij het tweede glas wordt-ie echter vervelend, vlak. Dit is er zo eentje die ik even geprobeerd moest hebben maar die het zeker niet tot mijn standaard en veilige "go-to" voorraad gaat halen.

Wijngaard De Frysling BGA Friesland Frysante 2021

De naam van Wijngaard de Frysling is een kruisbestuiving of zoals ze dat zo mooi in het Engels zeggen: een "play on words" tussen de woorden Fryslân (Friesland) en riesling. Op de slechts anderhalve hectare Friese wijngaard staat echter geen riesling aangeplant. De druiven die in de blend van deze Frysante zitten zijn de souvignier gris, johanniter en solaris. Frysante is dan weer afgeleid van het woord frizzante. Voor het verkrijgen van de bubbel in de wijn is niet gebruik gemaakt van de méthode champenoise maar van de méthode charmat net zoals bij Prosecco Frizzante. Ik begin alvast met te concluderen dat deze Frysante veel meer diepgang, scherpte en smaak in z'n donder heeft dan menigeen Prosecco Frizzante. Afgezien van het oogstjaar en de geografische ligging van de wijngaard zijn het wat mij betreft vooral de gebruikte druivenrassen die mij tot deze conclusie brengen. Druiven die op advies van Stan Beurskens op deze locatie zijn aangeplant. Need I say more? In mijn optiek de meest briljante wijnmaker die er op dit moment in Nederland, wellicht ook ver daarbuiten, te vinden is. Zijn wijngaard Sint Martinus is voor mij de top van Nederland. Natuurlijk zijn daar ook nog Hoeve Nekum en de Apostelhoeve maar die waren er al voordat Stan zich met de wijnbouw in heel Nederland ging bemoeien. En wat mij betreft mag hij daarmee "vooral doorgaan", zou Barry Stevens zeggen. Maar nu zeg ik het. Alcohol is slechts elf procent, geen houtgebruik. Een fijne mousse bij het inschenken, de "schuimkraag" snel verdwenen, de parelende bubbelkettingen houden lang aan, de kleur is licht goudgeel met een groene zweem. Fris in de neus, citroen, mineralig, mango. In de aanzet een licht zoetje gevolgd door delicate hoge zuren, strak, lange afdronk. Redelijk intense smaak, citroen, mango, mineralig. Zeer fraai uitgebalanceerde wijn met een enorm hoge doordrinkfactor. Dit is mijn eerste wijn van deze Friese wijngaard maar het smaakt naar meer.