Vinovalie AOP Fronton Comte de Negret Cuvée Grande Réserve 2018

Wijnen die nog jong zijn en "gemaakt op het fruit" kunnen zeer gebaat zijn met wat lucht. Vandaag zit er één in m'n glas uit 2018. Je zou denken dat die twee à drie jaar flesrijping voldoende moeten zijn maar op de eerste dag proef ik zoveel aardbeitjes, framboosjes en perendrups dat ik denk een Beaujolais Nouveau in het glas te hebben. Daarop besluit ik de geopende fles een etmaal te laten staan. Dat scheelt enorm. Sterker nog: pas na twee etmalen vind ik 'm zoals-ie zou moeten zijn. In de neus rode bessen, zure kersen, leer, beetje koffie. In de mond droog, hoge zuren, iets ruwe en drogende tannines (2 uit 5), speekselopwekkend, sappig, klein bittertje, warme en lange afdronk. Redelijk intense smaken, "true to the nose" oftewel: hij smaakt zoals hij ruikt. Rode bessen, zuren kersen, leer, beetje koffie, als toevoeging is-ie ook nog licht aards in de finale. Een stuk beter naar mijn smaak dan vlak na het openen van de fles. Alcohol is 12,5%, druivenrassen négrette (minimaal 50% volgens de regels van de AOC Fronton), cabernet franc en syrah, geen hout. Ook deze staat bij de Super-U op de schappen.

Vinovalie Les Virtuoses de Raimbault AOP Gaillac Premières Côtes Mauzac 2015

Het is altijd goed om je opgedane kennis te toetsen, bij te schaven, te herzien soms. Ik dacht dat ik het druivenras mauzac blanc al minstens twee keer als monocépage had geproefd, in een Blanquette de Limoux wel te verstaan. Ergens was er in mijn hoofd geslopen dat deze sprankelwijn altijd voor de volle 100% van deze druif gemaakt moest zijn. Blijkt dat dit alleen geldt voor de AOC Blanquette de Limoux Méthode Ancestrale. Die toevoeging maakt het verschil. De "gewone" Blanquette de Limoux moet voor 90% uit de mauzac blanc bestaan aangevuld met 10% van de combinatie chardonnay en chenin blanc. Op vakantie in Frankrijk zag ik dit exemplaar van de wijncoöperatie Vinovalie staan, even googelen leert me dat deze wél voor de volle 100% uit mauzac of mauzac blanc bestaat. In de regel heeft men het over mauzac blanc wanneer alleen mauzac wordt genoemd. Er is ook nog mauzac rosé, een kleurmutatie van de mauzac blanc, en de mauzac noir die heel zeldzaam is en alleen nog in de Gaillac staat aangeplant. Het exemplaar van vandaag komt uit 2015, niet al te jong meer dus. Laat ik maar eens gaan proeven of het allemaal nog oké is. In het glas een lichte maar felle kleur citroengeel, helder. In de neus wat katoen, gistcellen, minerale tonen, hooi, ananas, citroen, gedroogde honing. Veel verschillende indrukken maar wel een mooi geheel. In de mond droog, hoge zuren, sappig, speekselopwekkend, klein kruidig bittertje, lange afdronk. Hoge smaakconcentratie, gemiddelde intensiteit, licht ziltig, hooi, mineraal, ananas, citroen. Heel fris, ik denk dat voornamelijk dankzij de hoge zuren deze wijn de tand des tijds goed heeft doorstaan. Het lijkt wel een beetje op chenin blanc meets riesling. Alcohol is 12,5%, geen hout, drie jaar flesrijping alvorens hij op de markt verschijnt, deze komt bij de Super-U vandaan.

Vinovalie IGP Comté Tolosan Terreo Rosé

Via de social media werd de vraag gesteld of er in Nederland degelijke dan wel goede rosé per Bag-in-Box van vijf liter te verkrijgen is. Ik volgde de reacties met interesse. De vraag werd gesteld door iemand die zijn sporen in de wijnwereld inmiddels wel heeft verdiend maar sommige reacties waren een beetje denigrerend en vooral grappig bedoeld. Gelukkig waren er ook serieuze reacties en kwamen er zelfs goede suggesties. Het "fenomeen" Bag-in-Box is echter in Nederland verre van ingeburgerd, in tegenstelling tot in Frankrijk (waar ik mij op dit moment bevind). Enerzijds zal dat liggen aan het beperkte aanbod in onze supermarkten, anderzijds is waarschijnlijk de algemene verwachting dat de inhoud wel "niet veel soeps" zal zijn. Smaken verschillen uiteraard maar uit mijn ervaring met de Terreo rosé van de Franse coöperatie Vinovalie durf ik te stellen dat het voor wat dat exemplaar betreft met de kwaliteit meer dan goed zit. De rosé wordt vervaardigd via een mix van directe persing en de méthode saignée, het laten "bloeden" van de druiven. Voor wat betreft de samenstelling van de gebruikte druivenrassen ben ik op internet niets wijzer geworden. De IGP Comté Tolosan bestrijkt een zeer groot gebied waarin een diversiteit aan druiven groeit. In principe behoren merlot, gamay, malbec, négrette, cabernet franc, cabernet sauvignon en duras tot de toegestane druiven voor rosé (en rood) uit de IGP. Het percentage alcohol is 11,5%, geen houtopvoeding en omgerekend zou je voor een fles slechts €2,22 betalen. Eenmaal geopend blijft de rosé nog zeker minimaal vier weken goed houdbaar in de koeling. Voor de regelmatige drinker dus geen probleem. Elke keer dat je "uit het vaatje tapt" trekt de geplastificeerde aluminium zak binnenin de doos vacuüm. Als nadeel van een vijf liter bag in box zou ik kunnen aanvoeren dat hij een redelijk grote plek in je koelkast inneemt. Ook een beetje nadruppelen vanuit het kraantje zou een mogelijk minpuntje kunnen vormen. Een kwestie van even goed "afslaan" kan een man als argument hier tegenin brengen. Tot zover het praktische gedeelte, uiteraard draait het om de inhoud. Deze rosé had ik al eerder gedronken bij vrienden die in Frankrijk wonen maar nog voor mijn ervaringen met verschillende toprosé's die ik in de tussentijd heb mogen proeven. Kortom, het wordt nu eens tijd voor een analyse. Heel licht pastel zalmroze van kleur. Het aroma een combinatie van rood fruit, citrusfruit, honingmeloen, sappige peer. Een heel klein fruitig zoetje, speekselopwekkende fraaie hoge zuren, meer strak dan filmend, elegante stijl, middellange afdronk, klein bittertje in de finale. Subtiele aardbeitjes, grapefruit, citroen, peer, watermeloen, heel sappig, licht kruidig. Ik kan eigenlijk maar weinig verschillen ontdekken met mijn benchmark, de "Whispering Angel". Alleen het droppige mis ik hier een beetje. Ik denk dat ik wat van die doosjes weer mee terug naar Nederland neem.

Lyrarakis Wines PGI Crete Kotsifali 2018

De druif kotsifali (nee, geen vies gezicht trekken nu) komt oorspronkelijk van Kreta. Het Griekse wijnhuis Lyrarakis gebruikt veelal lokale druiven en zorgt mede daardoor dat deze unieke rassen blijven bestaan. In het glas helder, lichtrood tot magenta, intensiteit 2 uit 5. Gemiddeld aromatisch, framboos, rozenbottel, leer, zwarte bessen, vanille, kruidig. In de mond droog, hoge zuren, tannines 1 uit 5, iets alcoholisch, lange afdronk. Volle smaak, heel geconcentreerd, rode bessen, zwarte bessen, rozenbottel, aards, leer. Het is geen zware wijn, strak qua mondgevoel maar wel vol van smaak. Mag best een beetje lucht hebben, bleef in ieder geval drie dagen in de fles vrijwel stabiel, op de derde dag komt hij nog hetzelfde over als vlak na het openen van de fles. Een paar jaar extra kelderen kan ook nog best. Alcohol is 13%, geen hout. Verkrijgbaar bij de gespecialiseerde wijnwinkel.