Puklavec & Friends Sparkling Muscat Ottonel Demi Sec

Monocépage nummer 130 in mijn quest, de muscat ottonel. De wijnen van deze druif zijn zeer aromatisch tenzij ze vroeg in het jaar geplukt zijn. Deze Sloveense sprankelwijn is te verkrijgen bij de Jumbo. Alcohol is 11%. Bij het inschenken een enorm bruisende mousse die nog lang aanhoudt. Bij het verdwijnen hiervan blijven enkele sierlijk dansende sliertjes bubbels over. Een licht strogele kleur met een groene zweem. Een frisse neus, fruitig, muscat (uiteraard) maar ook iets van aardbei en een hoop munt. Het aroma is niet zo heel stuivend wat mij doet vermoeden dat de druiven inderdaad vrij vroeg zijn geplukt. Hij heeft behoorlijk wat restzoet, is gemiddeld in de zuren en een klein bittertje manifesteert zich in de finale. Smaken van de muscatdruif, klein hintje aardbei, Venco zwart-witjes en onmiskenbaar munt. Erg lekker fris en fruitig, paste goed bij de Paasbrunch.

Domaines Barons de Rothschild [Lafite] Los Vascos Chardonnay 2011

Een beroemde naam nu ook in Chili te vinden, nou ja, al sinds 1988. Ongetwijfeld zijn de uitstekende condities voor het verbouwen van wijndruiven hier mede debet aan. Zoals vaker in de nieuwe wereld schuwt men ook in Chili het houtgebruik niet, echter deze Los Vascos Chardonnay uit de DO Colchagua Valley heeft geen hout gezien. Alcohol is 14%. In het glas licht strogeel met kleine bubbeltjes. In de neus zoete maïs, zonnebloemolie, mango. In de mond een lichte tongtinteling, een zoetje, mooie zuren, kruidig, een bittertje. Het verwachte botertje zit erin, een hintje tropisch fruit en die zoete maïs komt ook terug. Hij is niet zo vet als de doorsnee Chileense Chardonnay, hij is wat eleganter en subtieler, maar ja, dat zijn ze ook wel een beetje aan hun stand verplicht.

Saint-Émilion Grand Cru AOC 2009

Saint-Émilion valt onder de "rechteroever van Bordeaux". Niet dat Bordeaux zelf een rivier is, nee, Bordeaux is een stad en een wijnstreek. We hebben het over de oevers van de Gironde. Een enorm brede en lange riviermonding waarin de rivieren Garonne en Dordogne uitkomen. Ten zuiden van de Gironde en de Garonne noemt men de linkeroever en ten noorden van de Gironde en de Dordogne de rechteroever. Het gebied tussen deze twee rivieren heet dan weer "Entre-Deux-Mers", letterlijk: "tussen twee zeeën". De linkeroever is het domein van de cabernet sauvignon, de rechteroever van de merlot. In beide gevallen meest aangevuld met andere toegestane druivenrassen in Bordeaux, monocépages zijn hier een uitzondering. Veruit de beroemdste wijn van de rechteroever is Château Pétrus van de appellatie Pomerol. Daaraan grenzend ligt dus de appellatie Saint-Émilion. Op het exemplaar van vandaag staat geen naam van een Château, wijnhuis, wijnmaker of wijngaard. Het is het product van een coöperatie. Alcohol is 13,5%. In het glas een heldere fel scharlakenrode kleur met een licht magenta randje, kleurintensiteit 2 uit 5. Het verse rode fruit stuift het glas uit, gevolgd door wat kruidigheid en iets dropperigs. In de mond een zoetje, lekkere zuren, een klein bittertje, tannines 2 uit 5. De dropsmaak valt me als eerste op, hij is vol, hij is rond, hij is rijp. Barstensvol fruit lopend van rood naar zondoorstoofd zwart, kers, braam, pruim. Een lekker glas wijn.

Alhoewel ik niet weet hoe een authentieke Saint-Émilion en de typiciteit van bijbehorend terroir zou moeten smaken, kan ik me echter niet onttrekken aan m'n gevoel dat ik die hier mis. Het is een goedgemaakte wijn, maar hij zou uit meerdere windstreken van Frankrijk kunnen komen, sterker nog, hij zou zelfs uit meerdere werelddelen kunnen komen. Desondanks is het een smakelijke wijn gemaakt voor de snelle consumptie, niet voor opleg en daarin verschilt hij wellicht al met typische Saint-Émilions die doorgaans wat harder en onrijper overkomen in hun jonge jaren.

Moulin de La Lagune AOC Haut-Médoc 1998

Kelderrestanten kopen is voor eigen risico. Je kunt niet van tevoren proeven en er geldt geen garantie. Als je hem gewoon niet lekker vindt of er is iets mis mee: pindakaas! Zo ook met dit exemplaar. Alcohol is 13%, houtopvoeding van twaalf maanden waarvan 30% tot 40% nieuw Frans eiken, linkeroever bordeaux-blend dus cabernet sauvignon gedomineerd, aangevuld met merlot en petit verdot. En tot zover ga ik met het beschrijven ervan want hij had 'kurk'. In de neus nog niet zo overduidelijk, in de mond ook nog subtiel. Iemand met minder proefervaring zou hem waarschijnlijk nog gedronken hebben maar ik kon er niet omheen. De bacterie of schimmel verantwoordelijk voor wat we in de volksmond 'kurk' noemen, zorgde voor een muffe smaak, natte krant, oud kasteel, zwembroek in twee weken vergeten sporttas in de hoek van je kamer. Jammer maar helaas.

Château Maucaillou AOC Moulis 2001

Toevallig vorige week 'in de bonusaanbieding' ...mwâh... aanbieding. Moet dan nog steeds 25 euro kosten en het was jaargang 2008. Deze 2001 was voor mij iets goedkoper en hij kwam ook niet van de supermarkt maar bij Wijnhandel Van Ouwerkerk te Arkel vandaan. Bij de laatste kelderrestantenopruiming aldaar heb ik redelijk wat Bordeauxwijnen 'op de kop getikt'. Lekker belegen, want zo heb ik mijn Bordeaux' het liefst. Alcohol is 13%, een klassieke vinificatie dus ja, houtopvoeding hoort daarbij. In het glas een beetje droesem, dieprood van kleur van een gemiddelde intensiteit. Op de stille spiegel is het hout direct waarneembaar, ook het ietwat belegen karakter. Na het walsen is er een bepaalde frisheid, stophoest, verder veel zondoorstoofd zwart fruit, wat rozenbottel en bleekselderij. In de mond is hij ook weer fris, licht prikkelend rond de tong, peperig, kruidig, gemiddelde tannines, wel drogend, hoge zuren. Ik proef het hout, rode en zwarte bessen, zondoorstoofde pruim en iets dropperigs. Niet alles tegelijk, het volgt elkaar op, ontwikkeling in het glas dus, complexiteit. Ik zei toch dat het wel goed zou komen tussen mij en Bordeaux? Met dit exemplaar is dat maar weer bewezen.

Cantine Due Palme 'Serre' IGP Salento Rosso 2010

De "Druifbijbel" Wine Grapes schrijft dat monocépagewijnen van de susumaniello zeldzaam zijn. Ben ik even blij dat Jurgen Retra van In Vino Momentum met dit exemplaar kwam aanzetten. Een loeizware fles met een ziel die eerder iets van een grot wegheeft. Je hebt er een mijnwerkershelm voor nodig om je weg terug weer te kunnen vinden. De susumaniello is druif nummer 129 in mijn 'quest' en is eigenlijk alleen maar aangeplant in Apulië. Alcohol is 13,5% en een houtopvoeding van zes maanden vond plaats op Frans eiken. Dieprood gekleurd in het glas, intensiteit 4 uit 5. Het houtgebruik is in de neus nauwelijks waarneembaar, op de stille spiegel ruik ik roest en jodium, na het walsen wordt hij wat voller. Ik ruik beschuit, da's nieuw voor me, dan opeens spat het rood fruit het glas uit gevolgd door de geur van charcuterie. In de mond is hij fris, kruidig, jammy, gemiddelde tannines, hoge zuren, het hout is hier evidenter dan in de neus maar goed in balans. Hij heeft een vurig karakter, een hoge smaakintensiteit, veel zondoorstoofd fruit van voornamelijk kersen. Enkele jaren opleg zal 'm goed doen maar is nu al een genot om te drinken.

Château Les Tonnelles AOC Fronsac Prestige 2001

De appellatie Fronsac staat een beetje in de schaduw van de veel beroemdere Saint-Émilion en Pomerol die oostelijk ervan liggen. Ook in Fronsac is de merlot dominant, in dit geval aangevuld met cabernet sauvignon en cabernet franc. Alcohol is 12,5%. Wanneer je de fles voorzichtig karaffeert, er is een behoorlijke hoeveelheid droesem aanwezig, blijkt de kleur helder licht scharlakenrood met een oranje randje. In de neus in eerste instantie de houtopvoeding, daarna bessen en een boel ander rood en zwart fruit. In de mond fris, een minizoetje, straffe tannines, 4 uit 5, drogend ook, flinke hoge zuren nog voor zo'n 'ouwetje', het houtgebruik duidelijk te proeven. De smaak komt weer eens overeen met de neus, voornamelijk bessen en zwarte pruim. Lekkere krachtige wijn met een correcte dosis finesse.

Domaines Astruc IGP Pays d'Oc Marsanne 2011

Monocépage nummer 128, de marsanne. Eén van de zes toegestane druiven in witte Rhône-wijnen met uitzondering van Châteauneuf-du-Pape. Verwant met de roussanne, broer of zus. Dit exemplaar komt echter uit de Languedoc, vlakbij Limoux. Alcohol is 12,5%, gedeeltelijke houtopvoeding genoten. In het glas helder, licht strogeel met een groene schijn. Hij ruikt licht vettig, naar zonnebloemolie, ziltig ook, naar zoute popcorn. Verder nog floraal, citroen, limoen en groene appel. Een zacht mondgevoel, minizoetje, een beetje vettig van structuur, zuren zijn aanwezig maar niet dominant, er zit een lekker bittertje in en ook dat ziltige komt weer terug, alles mooi in balans. Het is een volle rijke wijn die lang in de mond blijft hangen.

Don David Michel Torino Late Harvest Torrontes 2009

De nieuwe Paus komt uit Argentinië, ik trek iets Argentijns open. De druiven voor deze zoete wijn zijn zeer laat geplukt, bijna ingedroogd waren ze, hij heeft 12 maanden nieuw Amerikaans eiken achter de kiezen, alcohol is 13,5%. In het glas diep zonnebloemoliegeel gekleurd. In de neus honing, abrikozenjam, een klein beetje velpon en een geur die aan de horizon iets weg heeft van goût-de-pétrole. Wanneer de druiven aangetast zouden zijn door edele rot tijdens de pluk zou ik me dat nog wel kunnen voorstellen maar dat is hier niet het geval. In de mond niet dik stroperig, ook de mate van zoetheid valt erg mee. Wel zitten er lekker strakke hoge zuren in en zelfs een klein bittertje. Qua structuur heeft hij iets vettigs, iets olie-achtigs. Het lijkt ook alsof ik iets licht oxidatiefs proef. Verder nog de smaken van honing, abrikozenjam, citrusvruchtschil. Erg lekker, goed in balans, past uitstekend bij een abrikozen tarte tatin.

Zondagmiddaglezing: Harold Hamersma

De wijnschrijver heeft een zwaar leven. Zevenduizend wijnen per jaar heeft hij in bruikleen, doorslikken kan niet, hij retourneert in de spuugbak. Thuis is hij zelden, de vele wijnreizen naar het buitenland maken dat hij leeft vanuit de koffer. Wanneer hij in het vaderland is, ziet hij zijn tandarts vaker dan zijn eigen vrouw. Elk kwartaal moet hij zijn schoenen laten verzolen vanwege de vele loopjes naar de glasbak. En dan al die handtekeningenjagers en fans die met hem op de foto willen, hij moet ze van zich afslaan... maar genoeg over mezelf, ik zou het over Harold Hamersma hebben. Die gaf dus vandaag een lezing in het Okura hotel te Amsterdam. Eén van de zes lezingen georganiseerd door Onno Kleyn en Juliette Tocila van de Culinaire Schrijfacademie. Een klein kijkje in de keuken van 'Haroldje Dwarreltje'. De middag is gevuld met een beknopte biografie en een bloemlezing uit eigen werk. Voor mij opmerkelijk is dat Harold pas op 47-jarige leeftijd over wijn begint te schrijven. Ook dat hij louter over 'lekkere' wijnen schrijft. Daar waar ikzelf nog wel eens een wijn in een blog neig af te branden, kiest hij ervoor om er gewoonweg niet over te schrijven. Tips en advies ontvangen we. "Doe wat je leuk vindt" is wat Harold zelf naleeft en verkondigt. De mooiste quote komt van de El Bulli chef-kok Ferran Adrià: "Créer, ce n'est pas copier". Vrij vertaald en gecombineerd maakt dat: probeer je eigen stijl te vinden waar je je het prettigst bij voelt. Voor wie dezelfde ambities heeft; 8 april start er een nieuwe ronde in Utrecht van de cursus wijnschrijven/culinair schrijven van Onno Kleyn.

Mr. Merlot IGP Pays d'Oc 2011

Dit keer geen foto van de complete fles maar van een gedeelte van het etiket. Het was ook het etiket dat m'n aandacht naar de fles trok. De vaste lezer weet dat ik niet zo'n grote fan van merlot ben maar wie weet kan Mr. Merlot dit enigszins nuanceren. Alcohol is 13%. In het glas helder scharlakenrood gekleurd met een magenta schijn. Licht kruidig, kersen, zondoorstoofde zwarte pruim; niet verkeerd in de neus. In de mond laag in de tannines, voldoende zuren, lekker bittertje. Kruidig, een leertoon, die zwarte pruim komt erin voor, bramen; zowaar de smaak valt me niet tegen. Ik heb bij deze supermarkt in dit prijssegment wel eens dunnere Merlot's geproefd. En tussen u en mij gezwegen: die kwamen uit dezelfde stal. Ik noem geen namen maar er schijnt een Nederlandse rebel in Frankrijk te opereren die met deze Mr. Merlot in mijn ogen beter boert dan met z'n vorige editie. Fijne prijs-pret verhouding.

Weingut Anselmann Heroldrebe trocken 2012

Ik heb het wel eens over 'spanning' in een wijn. Een wijn moet niet alleen maar lekker zijn maar ook spanning hebben. Soms kan alleen maar lekker heel erg vermoeiend zijn. Een 'patatje mèt' is heerlijk zo eens per maand maar zou je het iedere dag eten dan zou het je neusgaten uitkomen. Spanning in een wijn zorgt ervoor dat je binnen 'no time' al vier glazen achter je kiezen hebt zonder dat je precies kan vertellen waarom. Hij verveelt niet, hij is goed in balans, hij is uitnodigend. Hij nodigt je uit om nogmaals in te schenken. Ik heb de laatste tijd al enkele wijnen van Weingut Anselmann geproefd en veel daarvan hadden macération carbonique of in ieder geval semi-carbonique ondergaan. Toen ik zag dat deze Heroldrebe van het oogstjaar 2012 was, vreesde ik wederom een hoog 'primeurwijn-gehalte', maar dat viel reuze mee. Alcohol is 13,5%. In het glas een hele heldere fel magenta kleur. In de neus zowaar een klein stalletje, een beetje framboos, veel kers, wat aardbei, een licht kruidje. Ik kan bijna niet geloven dat dit het aroma van een 2012 wijn is, zo mooi, volledig en in balans. En dan heb ik het alleen nog maar over de geur. De apotheose is compleet wanneer geur en smaak totaal overeen blijken te komen. Dat is als gelijktijdig klaarkomen met je partner! Elegant, mooie zuren, piepklein zoetje, kruidig, nauwelijks tannines, stampvol vers rood fruit en het ministalletje zit er ook weer in. Ik hoef niet eens te weten wat deze godendrank zou gaan doen met enkele jaren ontwikkeling, ik vind hem prima zoals hij nu is. Wat een zaligheid! Doe nog maar een glas. Dit exemplaar kwam tot mij via Cavatappi Wijnen.

Weingut Sonnenhof Gündelbacher Wachtkopf Muskattrollinger trocken 2010

Nog voordat ik deze wijn open zijn er een aantal controverses. Is het rood of is het rosé? Is muskattrollinger een apart druivenras of is het dezelfde als de muscat d'Hamburg? Is het wel een lid van de vitis vinifera familie of is het een tafeldruif? Eén ding is zeker: onder zijn eigen naam heeft hij geen vermelding in de Druifbijbel. Ik vermoed dat het auteurstrio onder leiding van Jancis Robinson deze druif dan toch heeft gemist. Volgens Italiaans DNA-onderzoek zou het een kruising zijn tussen de schiava grossa (ook wel trollinger genoemd) en de muscat d'Alexandrië. Als tafeldruif zou hij dan weer onder de naam muscat d'Hamburg bekend staan. Ik wijk even af van het pad van de Druifbijbel en rubriceer hem als apart ras onder de naam muskattrollinger. Soms zie je op het etiket nog wel eens een streepje staan tussen muskat en trollinger om maar duidelijk aan te geven dat het hier om de kruising tussen die twee gaat. Alcohol is 12,5%. In het glas de kleur van hetzij een donkere Spaanse rosado, dan wel zeer lang getrokken rooibos thee. Ook zijn er minuscule bubbeltjes zichtbaar. In de neus enorm expressief, muskaat, aardbei, rozenbottel, roosvicee. In de mond een licht tinteltje, een flink bitter, hoge zuren maar ook nog een significante dosis restzoet, goed in balans allemaal. Smaken van grapefruit, bloedsinaasappel, citrusvruchtschil. Dan nu de vraag: is het rood of rosé? Ik heb hem in beide categorieën ingedeeld. Weingut Sonnenhof zelf verkoopt hem als rode wijn. Alle smaakkenmerken echter maken hem in mijn ogen een rosé. Eentje die, heel lichtjes gekoeld, lekker doordrinkt. Deze aparte wijn mocht ik ontvangen via Jurgen Retra van In Vino Momentum.

Planets de Prior Pons DOQ Priorat 2009

Het bezoek nam een fles wijn mee. Die werd dezelfde avond nog geopend. Had ik er zojuist nog ingestampt dat, samen met Rioja, de Priorat de enige DOCa van Spanje is, staat er DOQ op het etiket. Even Googelen leert me dat dat de afkorting is van dezelfde term in het Catalaans. Een blend van grenache 40%, carignan 40%, cabernet sauvignon 10%, merlot 5% en syrah 5%. Een houtopvoeding van totaal 12 maanden in zowel Frans als Amerikaans eiken, alcohol is 14,5%. In het glas een diep donkerrode kleur, intensiteit 4 uit 5. In de neus het hout, kruidig, kersenjam, veel zwart fruit. In de mond een licht zoetje, licht kruidig, dropperig, stevige tannines, 4 uit 5. Zuren blijven wat achter, voornamelijk de smaak van zoete kersen, cassis, behoorlijk hoge smaakintensiteit. Hij komt haast Chileens op me over, ook nogal eendimensionaal. Drinkt heel makkelijk weg maar is al snel vermoeiend. Wat meer spanning en diepgang had hem interessant gemaakt. Tja, gewoon mijn eerlijke mening, zonder nou een gegeven paard in de bek te willen kijken. Moet kunnen toch? Evengoed ging de fles helemaal leeg hoor en kon ik er echt nog wel van genieten.

Torres Floralis Moscatel Oro

Deze trok ik open bij het dessert van biologisch vanille-ijs, boerenyoghurt naturel met verse blauwe bessen, frambozen en bramen. Alcohol is 15%. Gekoeld geserveerd. In het glas helder amber gekleurd. De geur van perzik- en abrikozenconfiture. In de mond behoorlijk stroperig en zoet, lage zuren, niet zo alcoholisch als je zou verwachten. Hij smaakt licht noterig en overduidelijk naar abrikozenconfiture. Tja, de vaste lezers weten het al: ik ben een zoetekauw. Ik kan niet anders dan dit lekker vinden ondanks dat hij wel iets subtieler en minder stroperig had gemogen.

Château Fongaban AOC Côtes de Castillon 2005

Het hoofdgerecht bestaat uit lamskoteletten, even Googelen leert me dat daarbij een Bordeauxwijn past. Een blik in mijn Excel-bestand van mijn wijnvoorraad leert me dat ik de keuze heb uit 18 verschillende exemplaren. Aangezien we dinergasten hebben is het bij uitstek een gelegenheid om eens van een fles van magnumformaat 'af te komen'. In je eentje doe je al gauw een hele week met zo'n fles. Ik won deze met een Twitter-prijsvraag bij Henri Bloem in Amstelveen. Alcohol is 14%, gebruikte druivenrassen 90% merlot en 10% cabernet franc. Hij heeft houtopvoeding genoten, hoelang is onbekend. In het glas dieprood van een gemiddelde intensiteit. Op de stille spiegel is de houttoon evident, na het walsen integreert deze in de wijn. Zondoorstoofd zwart fruit ruik ik, voornamelijk pruim. Daarnaast nog wat kers, iets kruidigs, stophoest, jammig ingekookt fruit. In de mond vanille van het hout, stevige tannines, 4 uit 5, een klein zoetje, voldoende zuren, licht drogend. Hier ook weer dat zondoorstoofde zwarte fruit maar ook rode bessen. Ontzettend sappig en nog beter in combinatie met het vlees. Eetwijn. Een prachtige Bordeaux uit een topjaar. Niet te lang meer bewaren, hij is nu op dronk.