Viñas del Vero 2007 Garnacha Syrah

Deze blend heeft slechts drie maanden in vaten van Frans eiken gerijpt. Zelfs dat proef ik. En volgens mij is het nieuw eiken geweest, of goed getoast, want het valt me op hoe groot toch nog de invloed ervan is op deze wijn. Gelukkig niet overheersend, maar ik gok dat twee maanden al genoeg zou zijn geweest. Voordat ik de wijn in het glas laat walsen, ruik ik walnoten en zoute popcorn; grappige ervaring. Na het walsen zijn deze geuren echter verdwenen. Nu komt er een diepe, intense geur naar voren. Qua smaak zijn het rijpe kersen die de boventoon voeren. Ook zijn de tannines talrijk. Toch is deze wijn redelijk tot goed in balans. Hij verrast me echter niet. Verkrijgbaar bij Gall & Gall voor €4,49, alcoholpercentage 13,5%, verhoudingen van de gebruikte druivenrassen, grenache en syrah, niet vermeld.

Lavergne Bordeaux 2008

Over smaak valt niet te twisten. Dat blijft de strekking van wijnproeven. Het is iets persoonlijks. De één bespeurt een bittertje en een kruidje, en de ander proeft gewoon geplette druiven. En zo moet het blijven. Waar valt dan wèl over te twisten? Over géén smaak of het ontbreken van smaak? Technisch gezien is géén smaak, ook smaak. Het ontbreken van smaak. Dat is de essentie van bovengenoemde wijn. Verkrijgbaar bij de AH voor €4,49, alcoholpercentage 12,5%, druivenrassen, na googelen, cabernet sauvignon, merlot en cabernet franc, verhoudingen onbekend. En die verhoudingen zijn juist zo belangrijk. Eerder op dit blog, 2 november 2010, had ik een wijn gevonden met dezelfde gebruikte druivenrassen. Over die was ik zeer te spreken. Deze Lavergne echter, is er weer zo eentje zonder smaak. In de neus leek er even een zoetje en een kruidje te zitten, maar na de eerste slok, kon ik geen primaire, geen secundaire en dus ook geen tertiaire smaken ervaren. Gekaraffeerd, flink walsen, een dag wachten. Het maakte allemaal niets uit. Op dag twee waren de redelijk aanwezige tannines iets milder geworden, maar dat was dan ook alles.

Château Tapie 2008 Coteaux du Languedoc Quatourze

Voor de verhoudingen van de gebruikte druivenrassen in deze wijn, heb ik weer moeten googelen. Grenache 40%, mourvèdre 30% en nog eens 30% cinsault. Destijds bij de Albert Heijn voor €4,69, alcoholpercentage 13%. De neus bestaat uit drie "ef-erren": fris, fruitig, framboos. Vol, intens en kruidig is mijn volgende indruk. Na de eerste slok had ik even het gevoel met de gamay druif te maken te hebben. De droge mond die ik kreeg van de redelijk aanwezige tannines, en de iets metallic-achtige smaak, die ik zo typerend vind voor de gamay druif. Maar deze druif maakt geen onderdeel uit van deze blend. De frisse fruitigheid doet me ook aan een jonge wijn denken, alhoewel deze oogst al van 2008 is. Ik denk dat deze gerust nog één tot twee jaar kan blijven liggen. Waarschijnlijk zal hij dan iets milder zijn geworden. Dag twee bracht geen verbetering, zoals ik de laatste tijd wel meer ervaar. Soms doet een dagje wachten wonderen, of krijg je meer smaak-indrukken, maar niet in dit geval.

Restaurant: Zott

Een restaurant review op een wijn-site? Jazeker, wanneer de wijn/spijs combinatie dusdanig goed is, dan spendeer ik hier graag ruimte aan. En de combinatie was érg goed. We kozen voor het 5-gangen verrassingsmenu. Voor mij uiteraard in combinatie met het bijbehorende wijnarrangement. Ik had me eerst al zitten vergapen aan de wijnkaart en bijbehorende prijzen per fles. Er stonden, in mijn ogen, juweeltjes tussen, maar ik vind het altijd zonde om te kiezen voor één fles, wanneer er verschillende gangen zijn. En om drie verschillende flessen te kiezen, gaat mijn budget écht te boven. De wijnen die per glas gingen, spraken niet echt tot me. Bovendien heb ik het volledige vertrouwen in de keuze die men maakt, wanneer men een "bijbehorend wijnarrangement" aanbiedt.

Ik moet bekennen dat de spijzen voor mij eigenlijk bijzaak waren, en ik heb ook niet onthouden wat ik precies allemaal op mijn bordje kreeg. Maar dat het lekker was, staat buiten kijf. De term "culinair orgasme" kwam in me op. Mijn vrouw geneerde zich van tijd tot tijd, omdat ik bij verschillende gerechten de ogen sloot en zachtjes kreunde van genot. Ook bij de wijnen was dit het geval, en zeker in combinatie met het eten. Ik heb geen namen van de wijnen genoteerd, ik was er immers om te genieten. Als aperitief genoot ik van een sekt. Bij de voorgerechten een weißer burgunder en een grüner veltliner. Mijn eerste Oostenrijkse wijn overigens. Bij het tussengerecht een Librandi Aglianico Rosato uit het gebied Calabria. Dit was de enige wijn waarvan ik wèl om de naam heb gevraagd, omdat deze echt fantástisch was. Bij het hoofdgerecht een spätburgunder, welke geheel aan mijn verwachting voldeed. Ik ben wat dat betreft wel een beetje verwend, en reken deze soort tot mijn favoriet van dit moment, met als gevolg dat ik er al niet meer opgewonden van raak. Dat word ik alleen nog wanneer ik iets verassends, iets origineels proef. In de rosé had ik dat dus wel gevonden. Hopelijk kan ik die ergens anders ook nog vinden, want hiervan zou ik graag één of meerdere flessen in mijn wijnkast willen. Niet te lang natuurlijk, rosé's zijn er om gedronken te worden, niet opgelegd. Tenslotte nog een zoete dessertwijn bij het nagerecht en ik kon behoorlijk kacheltje weer naast de BOB, mijn vrouw, plaatsnemen om huiswaarts te keren.

De naam van het restaurant: Zott, te Vreeswijk. Klik HIER voor hun website en ga er gerust eens eten, of meerdere keren natuurlijk.

Corbières 2008

Hij ruikt krachtiger en kruidiger dan dat hij smaakt. Ik proef paprika, een pepertje, een bittertje en een heel licht zoetje op het puntje van mijn tong. Heel even doet hij me aan een port denken. De eerste dag overheersen stroeve tannines, op dag twee echter, zijn deze wat soepeler geworden. Verkrijgbaar bij de LIDL voor €1,95, alcoholpercentage 12,5%, druivenrassen niet vermeld. De AOC regulering van Corbières is vrij complex, maar duidelijk is, dat het altijd een blend is van tenminste twee druivenrassen. Spijtig dat de informatie over de verhoudingen van de gebruikte druivenrassen niet altijd op het etiket staat. Ik denk dat openheid in deze niet alleen in het belang is van de consument, maar dat ook de wijnproducent zelf hier baat bij heeft. Stel dat ik, als consument, een bepaalde verhouding waardeer, dan kan ik hiernaar bewust op zoek gaan, aan de hand van de informatie op het etiket. Nu moet ik het maar gokken.

Fault Line Marlborough Pinot Noir 2008

Leuk verhaal op het achter-etiket: "Op 16 oktober 1848 deed een aardbeving met een kracht van 7,5 op de schaal van Richter, de grondvesten schudden in het Marlborough gebied. Land werd maar liefst 8 meter horizontaal verplaatst, waardoor er een breuklijn van tenminste 105 kilometer werd gevormd." Tegenwoordig zijn de Fault Line (breuklijn) wijngaarden daar gesitueerd. En blij toe, want tot nu toe heb ik alleen nog maar goeie dingen geproefd uit Nieuw Zeeland. Ook in dit geval. Verkrijgbaar bij de C1000 voor €6,49. Alcoholpercentage 13%. Bij het inschenken viel uiteraard gelijk weer de karakteristieke bleke, beetje troebele, doch heldere kleur op. Tegen het licht gehouden, kwam "Ferrari-rood" bij me op. De eerste neus deed me aan de spätburgunders denken uit het Ahrtal, die ik al eerder had geproefd. En gelukkig, ook de smaak was identiek. Kleine hint van frambozen, frisse zuren, nauwelijks tot geen tannines, en het bekende bittertje in de afdronk. Niet te zwaar, niet te licht, zeer goed in balans. Bij een professionele proeverij zouden de twee naast elkaar voor genoeg verwarring kunnen zorgen. Iets duurder dan mijn gebruikelijke prijsklasse (tot 5 euro), maar de prijs meer dan waard. Op dag twee was de frisheid echter wel al afgenomen, dus openen en genieten op dezelfde dag is gewenst.

Help, mijn man heeft een hobby!

Mijn wijnen lagen tot voor kort her en der verspreid in het huis. In onze combo-kast Ivar stonden serviesgoed, boeken, mandjes met losse spullen, decoratieve spullen en wijnflessen door elkaar. Voor de wijnflessen had ik beugels aan de bovenste plank geschroefd waar de flessen in hangen, en dwarslatjes op de legplank getimmerd om de flessen tussen te leggen zodat deze niet wegrollen. Mijn vrouw is een kou-kleum, dus de verwarming brandt er lustig op los, en
's ochtends staat de volle zon op deze kast. Niet de meest ideale omstandigheden om wijn in te bewaren dus. Daarnaast nam het volume aan flessen explosief toe, waardoor ik genoodzaakt was deze in doosjes op te moeten slaan in bijvoorbeeld de gangkast en de meterkast. Daar waren qua vochtigheid en temperatuur wel goeie omstandigheden. Maar ook daar moest ik de ruimte delen met onder andere vazen, de stofzuiger, kattegrid, een koffiezetapparaat, kaarsen, paraplu's en meer. Bij IKEA kocht ik een metalen wijnrek, geschikt voor 24 flessen. In eerste instantie werd deze ook in de huiskamer geplaatst. Op vakantie in Frankrijk zag ik wijnflesblokken van piepschuim bij de Mr.Bricolage. Ik besloot daarvan twee stuks mee te nemen naar Nederland. Maar ja, zonder wijn uit Frankrijk vertrekken kan natuurlijk ook niet, dus er moest ook nog een fles of 40 mee in de auto. Terug thuis moesten we dan toch maar even een nieuw ruimte-plan maken.
De gangkast zou leeg gemaakt worden. Het is er donker, de temperatuur is er constant en niet te hoog, en de vochtvreters werden verwijderd zodat het er goed vochtig kan blijven. Eén concessie moest ik doen: de stofzuiger moest er ook nog bij kunnen. In de betonnen vloer zat een groot gat van ongeveer 10 bij 15 centimeter. Dit kwam uit op de kruipruimte. Dit gat had ik dichtgestopt met piepschuim en ik had een houten vloertje aangebracht om de hoogteverschillen in de niet egale vloer op te vangen. Op het vloertje had ik nog wat tapijttegels gelegd voor het oog en misschien dat het ook nog enige vorm van isolatiewerking met zich mee zou brengen. Nadat ik de blokken en het wijnrek er in had geplaatst, begon het opbergen van de flessen.

De situatie voordat de flessen in de kast zouden gaan:

De situatie na het opbergen van alle flessen in de kast:

Mmm, toch nog veel losse doosjes, en de plek voor de stofzuiger zie ik nog niet echt. Ik kon nog de hoogte in, maar waarmee? Eigenlijk zou ik nog een aantal van die blokken erbij moeten hebben. Wachten tot de vakantie van volgend jaar gaat te lang duren met als bijkomend risico, dat ze uitverkocht zijn. Gegoogled waar de dichtstbijzijnde Mr.Bricolage zat: Armentières, vlakbij Lille. Tja, je hebt een hobby of niet! Dus ik op een middag daar naartoe getogen, extra blokken gekocht, en weer terug naar huis. Een halve benzinetank, zes uur en 30 euro armer voor een paar blokken piepschuim. Maar ja, ik kon in ieder geval door met m'n wijnkast.

Uiteindelijk zit alles er nu in, ook de stofzuiger. En ach, ook nog een klein hangrekje voor sjaals. Maar nog steeds staan er losse flessen en dozen in. Ik heb mezelf voorgenomen om wat meer te consumeren en een koopstop in te gelasten. Consumeren is het probleem niet, alleen de koopstop wil nog niet echt vlotten. Elke wijnliefhebber zal dat wel kennen. Zie je toch weer een interessante wijn staan, of een aanbieding waar je niet omheen kunt, of je bezoekt weer een proeverij waar tussen veel van hetzelfde, nèt weer dat ene wijntje staat die je mee móet nemen. Mijn eigen probleem is dan ook nog, dat ik van elke fles er twee koop op dit moment. Waarom? Omdat ik van elke fles ook nog eens een foto wil maken voor dit blog. Het liefst een ongeopende fles en in een zomers zonnetje of met een zomerse achtergrond. Beetje lastig in de herfst, winter en wat in Nederland voor lente moet doorgaan. Dus eentje koop ik er om alvast te kunnen consumeren en de andere om op een later tijdstip te fotograferen. Gelukkig heb ik het merendeel al gefotografeerd in de zomer, ik moet alleen nog even doordrinken.

Pacific Ridge California 2008 Dry Red

Ik wil even kwijt, dat ik blij ben onafhankelijk te zijn van wijnleveranciers. Ik heb al eerder een vinoloog zijn bedenkingen horen uiten, jegens de schrijvers van wijngidsen, die al deze wijnen kosteloos aangedragen krijgen. Zouden ze kritische commentaren durven schrijven, met het risico dat het jaar erop, de leverancier niet meer meewerkt? Ondanks dat ikzelf een beperkt budget heb, en me om die reden voornamelijk beperk tot wijnen in het goedkope segment, spendeer ik op jaarbasis toch een behoorlijke som aan wijnen. Maar dat stelt mij wel in staat om ongezouten mijn mening te kunnen geven, net als bij deze "wijn".

AH €2,69, alcoholpercentage 13%, druivenrassen niet vermeld. Wel vermeld staat "partial oak fermentation". Dat kan niets anders zijn dan dat er houtchips of houtpoeder is toegevoegd. Mijn vermoeden wordt compleet bevestigd na de eerste slok. Ik heb "wijn" tussen aanhalingstekens staan. Het voelt en proeft niet als normale wijn. Er is ten eerste al geen primair aroma, wel een hint vanille. Het eerste voorzichtige slokje heeft iets zoets en iets synthetisch. Ik heb het gevoel alsof ik oploswijn of aanmaakwijn zit te drinken. Misschien een ideetje voor Senseo: de wijnpad. Ideaal voor in de winter, instant glühwein op de juiste temperatuur.

Zelfs een bierdrinker die zou willen overstappen naar wijn raad ik deze af. En Albert Heijn raad ik aan deze flessen uit de schappen te halen. Dit is echt een aanfluiting en dit zet je zelfs je beste vijanden nog niet voor. Dit heeft absoluut niets met wijn te maken.
's Ochtends stonk mijn urine naar hout. Kan niet goed zijn, toch? Ook bij de C1000 heb ik een vergelijkbare wijn gezien. Of hij dezelfde smaakeigenschappen heeft weet ik niet, maar er zijn duidelijk overeenkomsten. De naam: Pacific Heights. De kleur van het etiket: paars. Herkomst: Californië. Gebruikte druivenrassen: niet vermeld. Ik heb hem niet gekocht en ga dat niet doen ook.

Bodegas Barbadillo Gibalbin 2006

ALDI €2,79, alcoholpercentage 13%, druivenrassen: tempranillo, cabernet sauvignon, syrah, merlot en tintilla de rota. De verhoudingen van de 5(!) verschillende druiven staan niet vermeld. Zoals ik het bekijk staan er enkele krachtige, kruidige rassen, tegenover enkele mildere rassen. De neus is er één van zuur fruit, onrijpe bessen. Ook bij het proeven overheerst de zuurgraad en komt de kracht van sommige druiven niet door. Vooral de syrah en de tintilla de rota zouden hun kruidigheid moeten tonen. In deze mix echter, komen ze niet uit de verf. Is dit misschien een kwestie van overdaad? Zijn de verhoudingen verkeerd? Op dag twee is de zurigheid iets verminderd en komt er een bittertje door. Over het algemeen heb ik toch de indruk alsof men teveel heeft gekunsteld met het aantal druiven en de verhoudingen. Alsof ze te geforceerd balans proberen aan te brengen, door tegenpolen in druiven te mengen.

Castillo de Moral Gran Reserva 2001

PLUS €5,99, alcoholpercentage 13%, tempranillo 100%. De kurk was iets langer dan normaal. Ondanks dat er nog redelijk wat tannines aanwezig waren, had ik wel het gevoel alsof deze wijn redelijk op dronk was. Misschien ietsje over de top. De smaak was zacht, met een overwegende vanille toon. In de afdronk was een klein bittertje. Wat wel ontbrak echter, was een evident primair aroma, en een zuurtje. Hij was zeer goed drinkbaar, maar miste een bepaalde frisheid.

Fontagnac Madiran 2002

Dreuilhe ALDI €2,25 alcoholpercentage 12,5% druivenrassen: tannat, cabernet franc en cabernet sauvignon. Begin oktober heb ik twee zaterdagen meegeholpen met het druiven oogsten en sorteren bij wijndomein Oude Waalstroom. Klik HIER voor hun website. Ik had me opgegeven hiervoor omdat ik graag het complete proces van druif tot wijn wil bestuderen. Bij het sorteren moesten we de gekneusde, overrijpe en beschimmelde druiven er tussenuit halen. Dat je handen daarbij niet schoon bleven was een gegeven. Benieuwd naar de geur, stak ik af en toe mijn neus in de druiven. Dát is pas wat je noemt primair aroma. Meer primair dan dat, is er gewoonweg niet.

Waarom deze introductie voor een wijn die gekocht is in Frankrijk en ogenschijnlijk niets met deze Nederlandse wijngaard van doen heeft? Omdat ik in geur en smaak eigenlijk geen andere omschrijving kon bedenken dan "gekneusde druiven". In dat licht bekeken moet ik denken aan een optreden van de stand-up comedian Danny Bhoy; klik HIER voor een filmpje over zijn visie op wijnproeven. En datzelfde heb ik met deze wijn. Naast het feit dat er nog redelijk wat tannines aanwezig waren, voor een 2002 (mind you), en hij iets rokerigs had, proefde ik voornamelijk "crushed grapes". En om te weten hoe die precies ruiken, zou je eigenlijk zelf eens een keer met je handen en neus in de druiven moeten zitten.

Jean Dumont Pouilly-Fumé La Grande Pièce 2009

Carrefour Pamiers €9,35, alcoholpercentage 13%, sauvignon blanc 100%. Helaas, weer geen kattenpis, nat gras, buxus of asperges in het aroma. Hij rook wel "zwaar" en krachtig. Bij het proeven echter overheersten wederom de zuren. Rechtstreeks vanuit de koeling viel dat nog wel mee, maar dan kwam er toch ook weer geen andere smaak door. Bedoeld als aperitief was hij redelijk geslaagd, je kreeg er wel trek van, maar als maaltijdwijn ongeschikt.

La Croix du Pin Cabernet Sauvignon

Intermarché Laroque d'Olmes 5-liter pak €10,20 (omgerekend €2,04 per liter, €1,53 per fles van 750ml), alcoholpercentage 12,5%, geen jaartal vermeld. "When in France, do as the French do", oftewel: pas je aan naar de gebruiken van de streek waarin je bent. Fransen gaan met een lege jerrycan naar de markt om deze met wijn te laten vullen. Ik heb het hier niet over de elite, maar over jan en alleman die financieel gezien de eindjes aan elkaar moeten zien te knopen. Als dat ergens geldt, dan is dat zeker zo in het uiterste zuiden van Frankrijk. Eerlijke, hardwerkende mensen die zoveel als mogelijk, van het leven proberen te genieten. Ook in de supermarkt hebben ze daar oplossingen voor: het pak wijn. Als je pretentieloos elke dag van je wijntje wilt genieten zonder daar een vermogen voor te moeten neertellen, dan koop je hier een pak wijn. Van één ding kun je dan alvast zeker zijn: er zit geen houtsmaak aan! Joepieee!

Het lijkt wel alsof ik meer en meer een "crusader" aan het worden ben, tegen deze manier van wijnrijping of soms: wijnverkrachting. Het ironische is, dat ik mede dankzij houtrijping, zo enthousiast voor wijn ben geworden. Wanneer je van bier overstapt op wijn, maken de houttonen de vaak schrale wijn, wat milder. Je kan het vergelijken met de wat zwaardere, zoetachtige bieren, die qua smaak iets toegankelijker zijn dan het bittere pils. Wanneer je echter dieper op de materie in wilt gaan; ik heb het hier weer over wijnproeven, dan bedoel ik dat ook letterlijk: WIJN proeven! Wijn is gemaakt van druiven. En daarvan heb je al zo ontzettend veel verschillende soorten, dat je voorlopig nog wel even bezig bent om daartussen de verschillende smaak -en karaktereigenschappen te kunnen onderscheiden. Laat staan dat er dan nog secundaire smaaktoevoegingen bijkomen, die het alleen maar moeilijker maken.

Terug naar dit pak: mijn eerste notitie was: fruitig. Daar kan niemand iets mee. Appel, peer of pruim? Ik had iets specifieker moeten zijn, maar dit is alles wat ik had opgeschreven. Het is in ieder geval beter dan vanille, potloodschaafsel, sigarettenas of toast. Want dat zijn notities voor een secundair aroma, en dat is bij dit pak zeker niet terug te vinden, gelukkig! Op de tweede dag had ik genoteerd dat de smaak aan je gehemelte blijft plakken. Op de derde dag schreef ik dat er een caramelsmaak leek door te komen. Al met al een wat gecompliceerde omschrijving voor een wijn waar je gewoon dagelijks van kunt en moet genieten. Eerlijk, helder druivensap! Misschien een ideetje voor een Heineken slogan...

Réserve Fitou 2007 vieilles vignes

Lavelanet LIDL €2,49, druivenrassen carignan, grenache en syrah, alcoholpercentage 13,5%. Ik stel me doorgaans gereserveerd op, wanneer het woord "reserve" op het etiket prijkt. Komt de wijn uit de Nieuwe Wereld, dan heeft het sowieso geen betekenis, komt deze uit de Oude Wereld, wil dat nog niet altijd zeggen dat het hier een houtgelagerde klassewijn betreft. In Spanje betekent het dat de (rode) wijn minstens 12 maanden in eikenhouten vaten heeft geouderd. Maar Spanje is dan ook het enige land waar deze term wettelijk beschermd is. Voor wat betreft de rest: geen woorden, maar daden. Laat de wijn maar tot mij spreken in plaats van het etiket. Deze fles heb ik tijdens onze vakantie in Frankrijk gedronken en de proefnotities in mijn boekje hebben zich beperkt tot twee woorden: hout en plankensap. Ik weet niet meer hoeveel moeite ik bij deze wijn heb gedaan om er meer uit te halen, maar als ik zo summier ben in mijn bevindingen, dan zal ik daar wel een reden voor gehad hebben. Om kort te gaan: lekker laten staan, tenzij je van hout houdt.

Château La Croix Saint-Paul Bordeaux 2007

Deze wijn "vond" ik bij de C1000 voor €3,99. Alcoholpercentage 12%, druivenrassen merlot, cabernet franc en cabernet sauvignon, verhoudingen niet vermeld. Waar ik hem echter niet in kon vinden was de wijnalmanak van 2009, 2010 en de superwijngids 2010. Misschien dat hij al in eerdere edities is besproken, en zo niet, dan hebben ze deze totaal gemist. Dít is nou één van die wijntjes waar ik het allemaal voor doe. Al die supermarkten leegkopen op zoek naar dat ene juweeltje binnen het goedkope segment. Alleen jammer dat ik hem recentelijk niet meer kon vinden, misschien al uitverkocht. Hij heeft een krachtige, kruidige neus. Pruimen, mijn favoriete smaak van het moment, en een klein bittertje in de afdronk. Er waren nog wel tannines aanwezig, maar rond, en langer bewaren is niet gewenst. In mijn beleving is hij nu écht goed op dronk, en zeer goed in balans. Jammer dat de verhoudingen van de verschillende druivenrassen niet zijn vermeld, want misschien zit het hem daarin. Uiteraard dan altijd nog in combinatie met het klimaat van het oogstjaar en het terroir, maar in mijn ogen is het een geslaagde combo.