Château Suduiraut AOC Sauternes 1999 'Premier Cru Classé en 1855'

De uitsmijter van de maand oktober, zeg maar het toetje. En het lekkerste toetje heeft een zoetje. Bij de kelderrestanten van Wijnhandel Van Ouwerkerk te Arkel vandaan voor ongeveer een derde van de gangbare internetprijzen. Alcohol is 14%, druivenrassen sauvignon blanc en sémillon, opvoeding op hout. In het glas een fonkelende oranje, amber kleur, intensiteit 4 uit 5 voor wit, wijnsteenkristallen op de bodem van de fles. Intense geur van mandarijn, sinaasappelschil, perzik, abrikoos. Licht prikkelend op de tong, hoge zuren, zoet, stroperig, klein bittertje. Smaken van mandarijn, perzik, sinaasappelschil, abrikoos. Niet echt overtuigd waarom deze Premier Cru Classé nou zoveel meer moet kosten dan een niet geklasseerde Sauternes uit de supermarkt. Misschien dat ik het verschil beter zou kunnen proeven wanneer ik er een aantal naast elkaar vergelijk maar vooralsnog is deze even lekker, want dat is-ie gewoon.

Perswijn Najaarsproeverij 2014

Het was lekker druk op deze zondag in Kasteel de Wittenburg te Wassenaar. Professionals en consumenten door elkaar heen, gezellig. Het liefst sta ik dan op een afstandje te observeren hoe 'de consument' proeft, beleeft, reageert. Net als dat ik in de supermarkt moeite moet doen om mezelf tegen te houden om aan klanten te vragen waarom ze nou juist díe fles van het schap pakken. Ik durf toe te geven dat in mijn geval het etiket, ook nu nog, best de doorslag kan geven. Wijnen zoals op de foto hieronder zouden dan zeker in m'n boodschappenmandje verdwijnen, ware het niet dat deze niet verkrijgbaar zijn bij de grootgrutter. Wel bij Brederode Wijnkopers. En "jeeej!", alsof de duvel d'rmee speelt; sprak ik laatst hier op Wijn-Blog nog m'n teleurstelling uit over het feit dat de wijnen van Hacienda Zorita niet allemaal in Nederland zijn te verkrijgen, die gaan binnenkort dus ook onderdeel uitmaken van het assortiment van Brederode. Win-win-situatie voor mij en de rest van Nederland kan natuurlijk ook meegenieten.

Over winnaars gesproken: daar waren er ook een aantal van in het Perswijn Wijnconcours. Twee categorieën daarvan spraken me zeer aan: pinot noir en zoet/versterkt. De Macvin du Jura van Domaine Labet behaalde een gouden plak, geheel terecht. Altijd interessant gebied, de Jura. Deze Macvin komt van De Geluksdruif. In de categorie 'rood boven de 25 euro' behaalde Château Brown 2009 de eerste plaats, ik heb hem hier niet geproefd maar heb de 2004 HIER besproken en de 2005 ligt nog geduldig in de wijnklimaatkast op me te wachten. De zilveren plak ging naar de Fowles Wine 'The Exception' Shiraz 2004 van "hé, daar hebben we ze weer": Brederode Wijnkopers. Een enorme intensiteit, winterwijn bij uitstek. Mag ook best een stevig prijskaartje aan hangen. Lovende woorden van de jury.

Verder zag ik mijn kans schoon nog wat onbekende mono-cépages te proeven van onder meer roter veltliner, roter traminer (savagnin rose), bouvier, rotgipfler, tintilia, ruchè en de Japanse koshu. Bij Thiessen Wijnkoopers kreeg ik VLA voor m'n kiezen: Vol de Nuit, Légende en Alt 433m, allemaal van Mas Amiel. Mooie producten, goeie producent, was er in september nog op bezoek. Ik kreeg ze ingeschonken door Master of Wine Frank Smulders, adviseur bij Thiessen. Hij gaf ook nog een masterclass die dag, witte wijnen uit de DO Rueda, met name van de verdejo. Ik had er al eerder eentje mogen meemaken, toen koos Frank zelf alle wijnen uit. Hij 'moest het nu doen' met het aanbod van diverse leveranciers. Wisselende kwaliteiten en weinig opbouw in de reeks. Hij kon er zelf helaas weinig aan veranderen. Positieve uitschieter was toch wel die van Palacio de Bornos van Wijnkoperij Okhuysen. Verrassend aan het eind was de zoete Verdejo Apasionado van José Pariente, geïmporteerd door Abbema Wines.

Ik eindigde de dag met nog een begeleide proeverij 'Bordeaux op z'n best'. De begeleiding was in handen van Edwin Raben, onderhand een bekende Nederlander aan het worden. Nog even en hij gaat stand-up comedy doen. Zo leuk en luchtig hield hij het in ieder geval wel. Rap van tong en to the point. De strekking van het verhaal was dat lekkere Bordeaux niet persé grand cru classé hoeft te zijn. Er zijn genoeg betaalbare alternatieven die je de 'Bordeaux-beleving' kunnen geven. Van de geproefde exemplaren bleef mij de Château Clos Chaumont 2010 het best bij. Een krachtpatser met maar liefst 15,5% alcohol, waar gaat dat heen. Door de uitstekende balans viel het niet eens op. De wijnen kwamen van Wijnkoperij Okhuysen. Geslaagd evenement Petri, bedankt Perswijn. Klik HIER voor nog wat meer foto's.

Megavino 2014

Voor mij alweer het vierde jaar op rij dat ik de Megavino in de EXPO te Brussel bezoek. Elke keer weer een dilemma: wie zal ik gaan bezoeken, wat ga ik proeven? Vaste prik is de Petite Sirah van Francis Ford Coppola bij Rouseu, welk oogstjaar brengen ze dit jaar weer mee en hoe smaakt-ie? Het is de 2011 geworden en ik moet zeggen nog steeds een smaakbommetje maar veel eleganter dan voorgaande jaren, minder van dat ingekookte jammige fruit, mooiere zuren. Ook bij Château Bon Baron weer mooie wijnen met als prettige verrassing de Divo Nanto, een blend van de cabernet jura en de dornfelder. Bij Gopic BVBA proef ik het complete gamma aan Libanese wijnen, van instap- tot bewaarwijnen. Vooral de Château Qanafar 2011 is er één van hoog niveau, een blend van cabernet sauvignon, merlot en syrah. Bij Jiri Peijffers van Savino krijg ik diverse Roemeense schoonheden in m'n glas. Druiven onder meer: fetească albă, fetească regală en fetească neagră, bepaald geen fiasco's. Vooral de witte Solo Quinta verrast me. Een paar stands verder zag ik nog de Marqués de Riscal 2009, een Rioja die ook bij de Makro ligt en die ik daar eigenlijk altijd links heb laten liggen maar nu zag ik dan toch de kans schoon hem even te proeven. Dat viel niet tegen, enorm veel cacaotonen, misschien toch maar een keer apart bespreken op Wijn-Blog. Bij Sayang trok een bubbel m'n aandacht vanwege de aparte naam: "Mmuahh". Het etiket lijkt op dat van twee getuite lippen. De naam slaat dan ook op het geluid dat je maakt wanneer je iemand een zoen geeft. Ook heerlijk was weer de Block 9 Syrah Premium 2010. Uit Frankrijk de Cru du Beaujolais Juliénas van Domaine Ferraud "Les Ravinets" die me enorm beviel. Klassieke opvoeding, heel geconcentreerd, strak, elegant, mijlenver verwijderd van het Nouveau-geweld dat er binnenkort weer aan staat te komen. Bij Weingut Robert Wagner dacht ik even een 'nieuw' druivenras geproefd te hebben maar achteraf blijkt de 'findling' één en dezelfde te zijn als de müller-thurgau. De 1999 Riesling Beerenauslese Merler Adler is nog een zoet feestje in de mond. Net als even verderop de Coteaux du Layon Cuvée Privilège 2011 van Domaine de la Bougrie, uiteraard uitstekend in balans gehouden door de hoge zuren. Ik eindig de dag met een serie Chileense wijnen van de Garage Wine Company die ik alleen al vanwege de uitmonstering in m'n collectie zou willen hebben. Een klein beetje de stijl à la Niepoort, qua fles dan, niet qua inhoud. Mono-cépages van cabernet sauvignon, cabernet franc en carignan. De wijnmaker stond er zelf ook bij om de complimenten voor zijn wijnen in ontvangst te kunnen nemen. Ondanks de massaliteit, ongeveer 10.000 te proeven wijnen, toch weer een geslaagde beurs. Klik HIER voor meer foto's.

Bodegas Palacio Viña Perdiz DOCa Rioja Crianza 2010

Ik geloof dat ik mijn oktober gerust Spanje-maand mag noemen, vandaag alweer een Spanjaard in m'n glas. Alcohol is 13,5%, twaalf maanden in Amerikaans eiken. Diep donkerrood, intensiteit 3 uit 5. Licht aromatisch in de neus, een klein stalletje, kruidig. Zacht in de mond, klein zoetje in de aanzet, hoge zuren, rood fruit, kers, kruidig, hout mooi geïntegreerd, sappig. Niet complex, simpel. Verkrijgbaar bij Wine In Black.

Berberana DO Catalunya Dragon Reserva Chardonnay Macabeo 2011

Witte wijnen op een proeverij smaken me altijd veel beter dan wanneer ik ze thuis proef. Ik heb de neiging ze iets te lang te bewaren, voor sommige geen probleem, het merendeel moet echter zo jong mogelijk geconsumeerd worden. Deze witte Berberana van chardonnay en macabeo, alcohol 12%, proef ik slechts twee dagen na aanschaf. Ondanks dat het oogstjaar 2011 betreft ruikt en smaakt hij ontzettend fris, precies zoals ik het dus op proeverijen ervaar. In het glas licht strogeel. In de neus fris, groene appel, citrusfruit, klein beetje buxus. Ook in de mond één en al frisheid, citrusfruit, groene appel, grassig, licht ziltig, mooie zuren. Klokt erg lekker weg. Verkrijgbaar bij de AH en regelmatig in de bonus. Niet vergeten, met de wijnen van Berberana kunt u punten sparen voor een overnachting in het Hacienda Zorita Wijnhotel.

Utrechtse Jaarbeurs: De Tasty 2014

Even was ik bang aan te moeten sluiten in een rij van zo'n 400 meter lang. Het bleek echter de rij voor een gaming-beurs, veelal dudes met backpacks, baggy trousers en facial hair. Voor De Tasty was er geen rij, ik kon zo doorlopen. Dat was niet te zeggen dat het er rustig was, verre van. Voor een eerste editie was het gewoon beredruk en dat terwijl daar vooraf nog twijfel over was. Ongegrond zo bleek, Nederland is geïnteresseerd in culinairiteit. Ik was er zelf heen gegaan vanwege de wijn uiteraard, met name de 'masterclass' van Harold Hamersma. Vier wijnen onder de loep, twee van Bacchus Wijnkoperij, twee van de Biowijnclub. Zonder meer mooie wijnen. Harold was grappig en onderhoudend, zoals altijd. Klik HIER voor een impressie.

Hacienda Zorita Single Vineyard Magister Barreltasting

Nou snap ik best dat het een ritueel is dat bijna dagelijks plaatsvindt voor gasten van Hacienda Zorita maar voor mij zou dit m'n eerste 'barreltasting' worden, wijn proeven rechtstreeks vanuit het vat. Na de rondleiding in de kapel gaat Jaime Boville Garcia de Vinuesa me voor naar de Bodega waar zo'n 1500 vaten liggen te rusten. Helemaal vooraan zijn er 32 afgezonderd van de rest. Hierin zit oogstjaar 2012 van het paradepaardje 'Magister'. Vanaf mei 2013 was deze op vat gegaan en het zal nog 2 maanden duren voordat de wijn van nog een laatste jaar flesrust mag genieten alvorens op de markt te verschijnen. Ook in dit enorme gebouw heerst er weer zo'n serene rust die me gelijk doet denken aan het betreden van een imposante kerk of kathedraal. Het logo van de Hacienda Company heeft ook al zoiets religieus. Overal waar je kijkt vind je het terug. Nauwelijks durf ik adem te halen terwijl ik maar op de ontspanknop van m'n camera blijf drukken. Weinig aanwezig licht en een niet al te lichtsterke lens zijn helaas beperkende factoren maar de beleving is er niet minder om.

Het voelt alsof ik gedoopt ga worden maar in plaats van het hoofd worden m'n lippen, mond en keel bevochtigd. Er is geen sprake van water bij de wijn, geen wijwater maar wijn krijg ik te proeven. Nog niet helemaal 'af', ik krijg een 'sneak preview' van de toekomst, wijn in wording. In 2005 werd de eerste editie van deze wijn uitgegeven die gelijk maar even 93 punten kreeg van José Peñin, zeg maar de Spaanse Robert Parker. Toen begon men met 12 hectare, inmiddels is dat opgelopen tot 70 hectare wijngaard. Het aantal vaten van 32 stuks blijft echter ieder jaar hetzelfde. Dat betekent dus dat ze steeds strenger kunnen zijn in de selectie van de beste druiven voor deze wijn. In slechte oogstjaren wordt de Magister dan ook niet gemaakt. Dan is daar het moment: een beetje droesem in het glas, diep donkerpaars van kleur, fel magenta in de rand. Geuren van vooral vanille en kers, een beetje zwoel. In de mond een fluwelen aanzet, zachte tannines, hoge zuren, vanillemerg, kers, jammy, sappig, jong nog. Moeilijk in te schatten waar dit naar toe zal gaan, ik heb geen enkel referentiekader.

Even later krijg ik de 2010 te proeven. Die heeft al veel meer tertiaire tonen; koffie, leer, cacao maar nog steeds jeugdig. Naar eigen zeggen een bewaarwijn, ik zou het graag willen uittesten. Ik ben echter met het vliegtuig en flesjes van 100ml (maximum toegestane hoeveelheid vloeistof per verpakking in je handbagage) zijn er niet. Het geluk blijkt weer eens aan mijn zijde: in de tax-free shopping-zone na het inchecken op het vliegveld van Madrid staat het complete gamma aan wijnen van Marqués de la Concordia te koop. Dan slaat de twijfel toe; ik moet kiezen. De Hacienda Zorita de Súsar, de Abascal Vineyard HZ0 of de Magister MMX? Ik kies toch voor de Magister en zal hem eerst een paar jaar extra rust gunnen om hem op een later moment te openen, proeven en beschrijven op Wijn-Blog.

The Haciendas Company: Hacienda Zorita Organic Farm

Slechts zes jaar geleden zijn ze hier begonnen met het maken van kaas en gelijk al behoorde die tot de beste van de wereld. In een kleine semi-blinde proeverij krijg ik drie vergelijkbare kazen te proeven die elk het neusje van de zalm van Spanje zouden moeten zijn; die van Hacienda Zorita torent er inderdaad mijlenver bovenuit, volgens mijn bescheiden mening dan. Ik hou van kaas, ik doe niets anders op m'n bammetjes voor de lunch. Soms met een likje mosterd erop of een schijfje komkommer, af en toe een extra plakje salami, maar die plak kaas is een vaste waarde. Ook gewoon tussendoor, op een toastje of als borrelhapje mag ik graag van de kaas snoepen. Ik heb er verder geen verstand van, ik vind het gewoon lekker. Pas wanneer je weet waar je allemaal op moet letten kun je het verschil proeven tussen de ene en de andere kaas.

Jaime Boville Garcia de Vinuesa, president van de lokale Slow Food Association van de Duero Vallei, steekt z'n trots over 'zijn' product niet onder stoelen of banken. Wel grappig en een beetje in contrast: waar ieder ander het zou hebben over de 'kaasmakerij', noemt hij het gewoon de 'cheese-factory', kaasfabriek dus. Wellicht ook wel een correcte benaming gezien de 'state of the art' apparatuur die er staat, "één van de geheimen om goede kaas te maken", zo verklapt hij. Zo zijn daar ook nog de selectie van de beste melk, hygiënisch werken (de werkvloer is 'off-limits' voor bezoekers), de salmuera (het pekelbad) en het rijpingsproces. Het pekelbad van zeezout en kruiden wordt nooit in z'n geheel vernieuwd, alleen maar bijgevuld. Deze is nu dus ook zes jaar oud, de toekomstige kazen gaan hierdoor alleen nog maar intenser smaken. Uiteraard staat dit bad onder constante controle en wordt er elke dag gefilterd. De wettelijke minimale rijpingsperiode voor dit soort kazen bedraagt vijf maanden, bij Hacienda Zorita blijven ze maar liefst twaalf maanden rijpen onder een constante temperatuur van 8°C en een luchtvochtigheid van zo'n 80 tot 85%.

De bloem van de distel Cynara Cardunculus wordt onder andere gebruikt als stremsel voor de zachte kaas. Tevens is er nog een harde kaas die acht dagen in Syrah heeft gelegen en een harde kaas gemaakt met tijm. De verlegen en bescheiden Gemma Cambero is de getalenteerde kaasmaakster. Kaas en wijn gaan prima samen. Normaal gesproken slik je de kaas eerst door voordat je een slok wijn neemt, op aanwijzing van Jaime neem ik een slok terwijl de kaas nog in m'n mond zit. De harde schapenkaas van rauwe melk gaat perfect samen met de Vega de la Reina 2013 Verdejo, een 'match made in heaven'! Er bestaat zoiets als de '1+1=3'-combinatie; wijn en spijs die elkaars smaken versterken, nu proefde ik de '1+1=1'-combinatie; wijn en spijs die samensmelten tot één geheel, ze horen bij elkaar, het klopt gewoon.

Behalve kaas maakt men hier ook nog Iberico ham, olijfolie en Balsamico-azijn. Vooral het proeven van de Balsamico-azijn is een echte 'eye-opener' voor me. Wat een zaligheid! Wanneer je deze eenmaal hebt geproefd kun je eigenlijk met goed verstand nooit meer terug naar die simpele flesjes uit de supermarkt. Maar liefst tien jaar lang wordt de azijn opgevoed in houten vaten. Het begint als witte wijn en wordt gedurende die periode pikzwart. Daarbij reduceert de azijn van 225 liter naar slechts 25 liter. Elke twee jaar wordt deze overgeheveld naar een iets kleiner vat van steeds een andere houtsoort. Achtereenvolgens gaat het in eiken-, kastanje-, kersen-, essen- en berkenhout. Bij azijn denk je in eerste instantie aan zuur maar deze is bijna een dessert op zich. Bij de lunch gaat hij over de tomaten en aardbeien die net 15 minuten geleden zijn geplukt uit eigen tuin. Heerlijk! Zoals al eerder op deze trip volgt wederom de teleurstelling: niet in Nederland verkrijgbaar. Nóg niet hoop ik dan maar.

Voor nog een aantal foto's klik HIER.

The Haciendas Company: Hacienda Zorita Natural Reserve

Voor de tweede wijnproeverij op deze trip moet er een stukje gereden worden, een behoorlijk eind richting Portugal wel te verstaan. In het natuurpark Arribes del Duero liggen de wijngaarden van Hacienda Zorita Natural Reserve. Om er te komen kun je de route nemen die over de Almendra Dam loopt. Stap midden op die dam zeker even uit en aanschouw de vele arenden die hier gebruik maken van de thermiek veroorzaakt door het enorme verschil in hoogte tussen het stuwmeer aan de ene en het 600 meter diepe dal aan de andere kant. Je kunt ze bijna uit de lucht plukken. Behalve de keizerarend, havikarend en steenarend kun je in het park met een beetje geluk en geduld ook de zwarte ooievaar en de gier spotten. Het totale oppervlak van het park bedraagt ruim 190.000 hectare waarvan zo'n 105.000 aan Spaanse zijde en de rest aan Portugese zijde aan de andere kant van de rivier Duero (Douro).

Het begint net een beetje te miezeren bij aankomst op de Hacienda. Paniek, want juist vandaag begint men met de machinale oogst, de handmatige pluk geschiedt op een later tijdstip. Gelukkig houdt de regen niet lang aan en de eerste lading druiven kan worden binnengebracht. Wijnmaakster Alma García laat het imposante complex zien, de wijnmakerij, de opslagruimte, proefruimte en ook hier luxe overnachtingsplaatsen. Behoorlijk luxueus zelfs. Twee riante villa's, 'The Winemaker's House' en 'The Hunting Lodge', met elk vijf tweepersoonskamers. Eén enkele kamer huren is er dan ook niet bij, je huurt gelijk de hele villa. Met z'n tienen de rekening delen dus. Over de prijs werd niet gesproken, deze is op aanvraag en op maat waarbij je al je persoonlijke wensen en voorkeuren doorgeeft. Bij de kosten inbegrepen zijn in ieder geval het 'slow food' ontbijtbuffet, de diensten en gerechten van ster-chef Víctor Gutiérrez en een privé-butler die 24 uur per dag tot je beschikking staat. Wanneer je actief bent ingesteld kun je gaan ballonvaren, een boottocht maken, rondrijden in de Land Rover of wandelen. Wat je vooral moet doen is relaxen, genieten van de onthaasting, gezellig samenzijn met familie of vrienden en nippen van je glas wijn terwijl je uitkijkt over de wijngaarden.

Die wijngaarden beslaan in totaal zeventig hectare aangeplant met tempranillo, syrah, merlot, cabernet sauvignon en malbec. Vooral de syrah blijkt het hier, na grondig onderzoek vooraf, uitstekend te doen. De toplaag van de bodem bestaat uit 70 centimeter zand gevolgd door een dikke granieten onderlaag die werd gebroken om de wortels van de druivenstokken ongehinderd te kunnen laten groeien. Er heerst een continentaal klimaat met invloeden van de Atlantische Oceaan waarbij overdag hele hoge temperaturen worden gehaald en het 's nachts enorm afkoelt. Ideaal voor de druif dus. Voordat de wijnen van eigen bodem geproefd gaan worden krijg ik eerst nog wat anders in m'n glas. Drie wijnen uit Rioja en drie uit Ribera del Duero. Bij de Rioja zijn het de Reserva en de Hacienda de Súsar die er op positieve wijze uitspringen. Deze laatste heb ik HIER al eerder uitvoerig besproken. De wijnen uit Ribera del Duero komen van de Abascal wijngaarden, grenzend aan die van Vega Sicilia, en zijn allemaal mono-cépages van de tempranillo. De Reserva 2009 is al mooi maar helemaal verrukt ben ik van de "HZ0"; Hazienda Zorita Abascal Vineyard Producción Limitada 2010, slechts 6000 flessen van gemaakt. Wat een souplesse, rondeur, kracht en complexiteit! Het lijkt wel droge Port, echte meditatiewijn.

Eindelijk mag Alma dan haar eigen wijnen inschenken. Beide had ik voorafgaand aan de trip al geproefd. De Hacienda Zorita Tempranillo 2011 beschreef ik HIER en de Hacienda Zorita Natural Reserve Syrah 2009 beschreef ik HIER. Haar paradepaardje, de Single Vineyard Magister ga ik in een apart blog bespreken. Na deze proeverij volgde nog een heerlijke lunch waarna koers werd gezet naar Salamanca om aan te schuiven voor een acht-gangen diner in het ster-restaurant van Víctor Gutiérrez. Aparte presentaties, heerlijke gerechten. Anderen zijn beter gekwalificeerd om hierover te schrijven, ik hou het bij wijn. Weer veel plaatjes geschoten vandaag, HIER vind je de rest.

The Haciendas Company: Hacienda Zorita Wine Hotel en Villas

Waar ik gisteren eindigde pak ik vandaag de draad weer heel eventjes op; Hacienda Zorita. Een voormalig klooster van de Dominicaanse Fraters, die al sinds 1366 hier wijn maakten, waar in 1485 Christopher Columbus nog enkele maanden verbleef om in Salamanca fondsen te werven voor zijn alternatieve route naar Indië. Men kent het resultaat daarvan: per ongeluk ontdekte hij Amerika. Eind negentiende eeuw werd het estate vrijwel compleet verwoest door brand, alleen de muren stonden min of meer nog overeind. Tot het jaar 2000 is er niets aan de ruïne gedaan en werd het gekocht door wat nu The Haciendas Company heet. Die heeft het volledig gerestaureerd en omgetoverd tot hotel. Het hoofdgebouw is immens groot en voorzien van 23 ruime kamers, diverse lounge-area's, het restaurant en de wijnbar.

In het trappenhuis boven de bar zit een deur die leidt naar de Bodega waar ongeveer 1500 vaten wijn liggen opgeslagen. Tweeëndertig daarvan zijn bestemd voor het paradepaardje: de Single Vineyard Magister. Buiten bevinden zich nog 17 geschakelde villa's met privé-tuin en de oude kapel als middelpunt waar religieuze objecten en documenten bewaard worden. In de oude watermolen is de spa gevestigd. Hier kun je desgewenst een massage krijgen of therapeutisch badderen in druivenschillen. Een overnachting hier is inclusief ontbijt en een 'slow-tasting' met drie verschillende wijnen, twee soorten olijfolie en twee soorten kaas. Neem het woordje 'slow' niet te licht. Onthaasten is hier het magische woord, harmonie het ultieme doel.

Aangezien een foto meer zegt dan duizend woorden heb ik een beknopte fotografische rondleiding op m'n FaceBook-pagina gezet. Klik HIER.

Marqués de la Concordia Family of Wines

Waar te beginnen? Zoveel wijnen, zoveel nieuwe indrukken en dat in slechts drie dagen tijd. De wijngaarden en wijnmakerijen die onder de noemer van Marqués de la Concordia vallen, strekken zich uit van Penedès in het noorden van Spanje tot Andalusië in het zuiden. Marqués de la Concordia is de eretitel die Don José Fernando de Abascal y Sousa, kortweg José Abascal, in 1812 kreeg van de Spaanse Koning Fernando VII. Concordia betekent zoveel als harmonie en dat is precies wat José Abascal wist te bewerkstelligen tussen de nieuwe en de oude wereld, Amerika en Europa. Harmonie is een woord dat vaker van toepassing blijkt bij het beschrijven van deze trip.

Laat ik beginnen met het aperitief, het voorgerecht, in dit geval de bubbels: Cava, met hoofdletter geschreven. Letterlijk 'kelder', wijn uit de kelder. Die kelder gaat maar liefst 25 meter diep bij Mas de Monistrol, een voormalig klooster in Sant Sadurní d’Anoia waar de eerste rondleiding en proeverij plaatsvindt. Afgestudeerd scheikundige Antonio Olivé is de wijnmaker en voor vandaag de gids. Hij vertelt over de geschiedenis van het bedrijf en de vinificatie van Cava. De eerste fermentatie vindt plaats in enorme roestvrijstalen tanks onder gecontroleerde temperatuur, de tweede gisting is op fles onder een atmosferische druk van 7 bar en duurt zo'n honderd dagen. Hierna worden de tijdelijke kroonkurken vervangen voor echte kurken. De 'instap'-Cava ligt hier dan nog twaalf maanden voordat hij wordt vrijgegeven voor distributie, de premium Cava ligt zelfs 30 tot 48 maanden. Negentig procent van de productie is bestemd voor export naar in totaal 55 verschillende landen.

De temperatuur in de kelders bedraagt zo'n 13 graden en de schommeling komt niet boven de 3 graden. De luchtvochtigheid is enorm hoog en duidelijk merkbaar. Een serene rust overheerst. Die staat in schril contrast met de bottelarij waar oordopjes geen overbodige luxe zijn. Puffende machines, glasgerinkel, poppende kurken, een proces letterlijk aan de lopende band. Hier vindt het dégorgement plaats, het proces waar de dode gistcellen worden verwijderd uit de flessenhals. Eventuele afwijkingen in de fles worden geconstateerd, beschadigde flessen verwijderd, de kurk gaat erop, muselet eromheen, capsule, etiket en aan het eind van het proces worden de flessen met zessen tegelijk in dozen ingepakt. Alles volautomatisch maar bij iedere keten in het proces staat minstens één controleur. Ongelooflijk eigenlijk dat Cava zoveel goedkoper is dan Champagne terwijl alle bewerkingen hetzelfde zijn.

In de catacomben liggen verder nog honderden vaten stille wijn want ook die wordt gemaakt bij Mas de Monistrol onder de DO Penedès met als vlaggenschip de Single Vineyard Masía L'Hereu, helaas niet geproefd. Wel die van de nieuwste telg in de familie; Federico Paternina. Pas geadopteerd in 2014 maar al bezig met wijnmaken sinds 1896. Niet in Penedès echter maar in Rioja Alta voor wat betreft de rode wijn en in Rueda waar de witte Verdejo en Sauvignon Blanc worden geproduceerd. In de prachtige proefruimte krijg ik vijf verschillende Cava's te proeven. Vooral de Reserva de la Familia Brut Nature, de premium Cava, stak er met kop en schouders bovenuit. Een blend van 30% chardonnay, 25% macabeo, 25% parellada en 20% xarel∙lo, alleen in uitzonderlijke jaren geproduceerd. Een heerlijk aroma dat ik meteen met oudere Riesling associeer. Een beetje Velpon, goût de pétrol, mandarijn, abrikoos, perzik, zoete Jurançon komt ook in me op. Enorm hoge smaakintensiteit, mooie zuren, brut nature maar toch een fruitig zoetje, gistcellen. Waarlijk prachtig en gastronomisch, jammer genoeg (nog) niet in Nederland te verkrijgen.

De stille witte 2013 Verdejo van Federico Paternina is zuiver, beetje buxus, tropisch zoetje, rijp steenfruit, hoge zuren, licht drogend, zwart-witjes, speekselopwekkend en ook alweer gastronomisch. Dat laatste ga ik later nog ondervinden tijdens een wijn-spijs-proeverij. Bij de selectie rode wijnen is het dit keer niet de premium cuvée die mij het meest bekoort. Ik proef vier Rioja's, de crianza, reserva, gran reserva en de séleccion especial. Het is de crianza uit 2011 die me het meest aanspreekt, er is helemaal niets mis met de anderen, hooguit nog wat jong wellicht. De 'Banda Azul' is nu echter perfect op dronk, rond, vol, mondpakkend, elegant, sappig, compleet. Het best in combinatie met spijs, voor alle vier geldt overigens dat het eetwijnen bij uitstek zijn. De crianza moet slechts zeven euro kosten, da's echt geen geld voor zo'n wijn. Hopelijk komt ook deze binnen afzienbare tijd naar Nederland. Het is dat ik per vliegtuig in plaats van met de auto was gekomen anders had ik serieus veel willen inslaan.

Lunch met de wijnmaker vond plaats bij restaurant Cal Xim in Sant Pau d'Ordal. Heerlijke tapas en eersteklas gerechten onder het genot van de eerder geproefde premium Cava. 's Avonds laat pas kwam ik, na een binnenlandse vlucht, aan bij de overnachtingsplaats Hacienda Zorita alwaar om 22:00 uur het diner een aanvang kon hebben, on-Nederlandse tijd maar vrij normaal in Spanje waar het werk dan ook gerust twee uur onderbroken wordt voor een lange, voedzame en warme lunch. Het diner was hier ook weer heerlijk en pas rond middernacht kroop ik dan toch eindelijk m'n bedje in na een lange eerste dag. Klik HIER voor meer foto's.

Marqués de la Concordia Vino de la Tierra de Castilla y León Hacienda Zorita Tempranillo 2011

Hacienda Zorita is een groot Spaans landhuis met bijbehorende landbouwgrond in de Duero-vallei met een lange en rijke historie. Momenteel is het in eigendom van Marqués de la Concordia family of wines en kun je er overnachten, dineren en jezelf in de spa laten verzorgen. Al eerder beschreef ik wat voor moois ze kunnen maken van de syrah onder het label Hacienda Zorita, nu de tempranillo op de proeftafel. Alcohol is 14%, twaalf maanden in een mix van Frans en Amerikaans eiken. In het glas een diep donkerpaarse kleur, intensiteit 4 uit 5. In de neus nog een beetje gesloten, flink overklotsen in een karaf dan opent hij met een stalletje, zwart fruit, koffie, leer, drop. In de mond mooie zuren, tannines 3 uit 5, klein bittertje, vurig karakter, scherp op de tong, kruidig, sappig, kers, pruim, redelijke lengte van de afdronk. Verkrijgbaar bij de grotere AH. Binnenkort meer over de wijnen van Marqués de la Concordia en Hacienda Zorita.

Marqués de la Concordia DOCa Rioja Lagunilla Gran Reserva 2006

Het verschil tussen 'reserva' en 'gran reserva' zit 'm ruwweg in de totale lengte van de opvoeding, niet zozeer in het hout alleen. Deze gran reserva heeft twaalf maanden in roestvrij staal gezeten, daarna ongeveer twee jaar in barriques van Amerikaans eikenhout, vervolgens nog 'ns drie jaar op fles voordat hij werd vrijgegeven voor de verkoop. Gran reserva wordt ook alleen gemaakt wanneer het oogstjaar het toelaat. In een slecht jaar zal men geen gran reserva maken. Er zijn veel overeenkomsten met de reserva maar juist de verschillen zijn significant. Een blend van 80% tempranillo en 20% garnacha, alcohol is 13,5%, hier geen verschillen dus. Helder, donkerrood in het glas, intensiteit 3 uit 5. Kruidig in de neus, vers rood fruit, morel (zure kers, kriek), fris. In de mond hoge zuren, sappig, kruidig, vers rood fruit, het hout nauwelijks te proeven. Lekkere kruidige afdronk, vlezig, goede balans. Het grootste onderscheid zit 'm vooral in de bewaarpotentie, ik proef een jonkie, een wijn die nog zeker tien jaar in je kelder kan blijven liggen en daarbij een complexer geheel aan aroma's en smaken zal vormen. Geen geduld? Geen nood, hij is nu ook al heerlijk. Verkrijgbaar bij de C1000.

Marqués de la Concordia DOCa Rioja Lagunilla Reserva 2008

Een blend van 80% tempranillo en 20% garnacha, twaalf maanden in roestvrij staal daarna in totaal drie jaar op Amerikaans eikenhout en op fles voordat-ie op de markt verscheen, alcohol is 13,5%. Helder in het glas, donkerrood van kleur, intensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel heel kruidig, een stalletje, leer, na het walsen komt daar zwart fruit bij, koffie, iets rokerigs. In de mond hoge zuren, rijpe tannines (3 uit 5). Hout mooi geïntegreerd, kruidig, rood fruit, zwart fruit, erg mooie balans in de wijn, nergens hoekig of log, niet heel complex maar zeker niet simpel, sappig. Hij heeft ook al iets belegens terwijl hij in feite nog erg jong is. Hele lekkere, lange en frisse afdronk, plezier om te drinken. Verkrijgbaar bij de C1000.