Château Fonplégade AOC Saint-Émilion Grand Cru Classé 2001 Armand Moueix

Bordeaux heeft zijn klassement uit 1855, hierin zijn alleen wijngebieden van de linkeroever in opgenomen. De linkeroever van de Gironde wel te verstaan, die overgaat in de Garonne. Op de rechteroever van de Gironde, hier gaat hij over in de Dordogne, liggen onder andere de gebieden Saint-Émilion en Pomerol. Pomerol, met de beroemde en dure wijn van Château Pétrus, weigerde een klassement te maken, Saint-Émilion deed dat wel. Premier Grand Cru Classé A, Premier Grand Cru Classé B en Grand Cru Classé. Verder zijn er nog een stuk of 200 Grand Cru's maar die vallen buiten het klassement. Tot voor kort had ik alleen nog maar de Grand Cru's te pakken maar nu heb ik dan toch een echte Grand Cru Classé, Château Fonplégade. Merlot gedomineerd, cabernet sauvignon en/of cabernet franc toegevoegd. Petit verdot, malbec en carmenère zijn overigens ook toegestaan maar daar wordt hier mondjesmaat mee geblend. Alcohol is 13%, hout: ja. In het glas donkerrood, lichtjes oranje in de rand, flink wat droesem aanwezig. Een mooie neus, donker, warm, zwart fruit, chocola. Het zet zich voort in de mond. Beetje prikkelend, hoge zuren, het hout heel subtiel, zwart fruit, leer, chocola, iets dropperig, kirsch. Hij is goed in balans, een ware winterwijn.

Verzoekje: Château Mourgues du Gres AOC Costières de Nimes 'Les Galets Rouges' 2006

Bar beknopte proefnotitie van deze wijn lees ik in m'n boekje. Ach ja, we hadden eters, het was gezellig, ik had al wat op en tijd om asociaal lang hierover wat op te kalken nam ik daarom ook niet. In eerste instantie schreef ik zelfs 'licht gekurkt' met een vraagteken op. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn maar hij was nog wel redelijk gesloten. Pas bij het derde glas, en een uurtje verder, ging de deur op een kiertje. Een blend van de druivenrassen syrah, grenache, mourvèdre en carignan, alcohol is 14%, geen hout. In het glas donkerrood, magenta in de rand. Licht aromatisch in de neus, kruidig, zwart fruit, kers. Ook in de mond datzelfde kruidje, het zwarte fruit, hoge zuren, een iets te hoog bitter, drogend en stevige tannines, 4 uit 5. Er is (nog) geen balans.

Château Brown AOC Pessac-Léognan 2004

Voor wat betreft Bordeauxwijnen ga ik steeds vaker voor de naam. Die mogen dan qua prijs in een hoger segment zitten en gelukkig zitten ze dat qua smaak meestal ook. Van Château Brown had ik veel goede verhalen gehoord. Van het topjaar 2005 heb ik een fles liggen die ik eigenlijk nog lang niet wil openen maar ik zocht nog naar een referentie. Op proeverijen heb ik hem nog nooit gezien, laat staan geproefd en ik wil graag weten wanneer ik mijn exemplaar kan opentrekken. Bij de kelderrestanten vond ik deze 2004, een klassiek jaar in Bordeaux. De helft van wat de 2005 moet kosten dus lang hoefde ik daar niet over na te denken. Alcohol is 13%, klassieke linkeroever-blend van cabernet sauvignon, merlot en cabernet franc, houtrijping. Helder in het glas, diep donkerrood, kleurintensiteit 4 uit 5. In de neus hout, een licht geparfumeerde bloemige geur, na het walsen wordt het aroma vrij intens. Ronde, rijpe geuren van zwart fruit, pruimen, kersen, milky, jammy. In de mond droog, hoge zuren, stevige maar ronde tannines (4 uit 5), klein bittertje in de finale, het houtgebruik evident, een beetje hoekig en groenig, paprika, sappig. Nog een beetje gesloten, wat me in ieder geval hoopvol stemt voor m'n 2005 exemplaar. Die kan ik gerust nog 10 jaar laten liggen, minstens.

Perswijn Winterproeverij 2013

De wintertijd is vandaag ingegaan, eigenlijk moet ik zeggen: de zomertijd is weer ten einde. Aan het weer is het in ieder geval goed te merken. Stevige stortbuien en razende rukwinden trotseer ik op weg naar Wassenaar alwaar de Perswijn Winterproeverij gehouden wordt. Hartverwarmende wijnen in het verschiet in Kasteel de Wittenburg. Net als bij Megavino was ook hier weer een Spaans paviljoen en weer liet ik die links liggen. Meteen naar de grote zaal waar de overige importeurs stonden. Ook weer wat voor mij nieuwe mono-cépages geproefd: verduzzo Friulano, moschofilero, malagousia, mansois oftewel fer servadou, négrette, blauer wildbacher, baga, vijariego. Hele interessante wijnen allemaal. Uitschieters voor mij op deze proeverij waren de Gaia Estate Wild Ferment Assyrtiko 2012, Di Lenardo Vineyards 'Pass the cookies' 2011, Don Maximo's Founder's Reserve 2009, Tselepos Estate Moschofilero 2012, Domaine Sigalas Nychteri Grand Reserve 2009, Castello di Razzano Monferrato Cuntra 2008 en de Garcia de Verdevique Vijariego 2012. Er is nog zoveel moois te ontdekken gelukkig. Kijk voor een hele beknopte foto-impressie op m'n FaceBook-pagina.

Val d'Ornia DO Tierra de León Prieto Picudo Crianza 2006

Wat ik op de Megavino aan Spaanse wijn heb gemist moet ik dan thuis maar inhalen. Met de 'druifbijbel' naast het toetsenbord en m'n Excel-sheet van reeds geproefde mono-cépages geopend, constateer ik dat er inmiddels 17 verschillende Spaanse druivenrassen de revue zijn gepasseerd op Wijn-Blog. Verrassing voor mij is dat ook de cabernet franc een van origine Spaanse druif is. Vandaag heb ik een wijn van een minder bekende druif in m'n glas, de prieto picudo. Bijna exclusief aangeplant in de regio Castilla y León in het noordwesten van Spanje. Veel zuidelijker tref je hem niet aan omdat zijn dunne schilletje niet bestand is tegen teveel zon. Droogte vind-ie ook maar niks, een mild klimaat met af en toe een buitje doet hem goed. Lage rendementen en vroegrijpend (bron: Wine Grapes). Alcohol is 13,5%, vergisting vond plaats in Frans eiken, daarna heeft hij ook nog eens 14 maanden gerust in een mix van Frans en Amerikaans eiken. In het glas een diepe, donkerrode kleur, intensiteit 4 uit 5. Op de stille spiegel de houtopvoeding duidelijk waarneembaar, na het walsen komt het rode en zwarte fruit naar boven, kersen, pruimen. Een 'droge' neus, kruidig, walnoot. Een zacht mondgevoel, droog, ronde tannines, 3 uit 5, hoge zuren, een bittertje. Een volfruitige smaak, heel sappig, het hout mooi geïntegreerd. Heel belangrijk: er zit spanning in de wijn. Hij is nergens log of vermoeiend. Je blijft van het glas nippen. Nu al mooi maar heeft bewaarpotentieel, een jaar of vijf zeker nog. Verkrijgbaar bij Iberia-Benelux.

Megavino 2013

Spanje was gastland op deze speciale jubileumbeurs van Megavino, de vijftiende editie alweer. Een groot Spanje-paviljoen was er met vele importeurs en wijnmakers. Zelf heb ik echter geen druppel Spaanse wijn in m'n glas gehad vandaag. Bij Spanje denk ik voornamelijk aan garnacha en tempranillo maar er zijn maar liefst 84 verschillende inheemse variëteiten (bron: Wine Grapes). Spanje sloeg ik vandaag echter over. Ook dit jaar proefde ik een groot aantal mono-cépagewijnen van druiven die ik tot nu toe nog nooit solo was tegengekomen. Touriga franca, acolon, rkatsiteli, cayuga, vignoles, traminette, agiorgitiko, en er zijn er nog genoeg te gaan. Ik bleef voornamelijk hangen bij het Amerikaanse paviljoen waar wijnen uit New York State stonden, 'Uncork New York' was de pakkende slogan. Een cool climate dankzij de enorme Finger Lakes, 's zomers wordt het er nooit warmer dan 25 graden. Erg mooie wijnen proefde ik er, van strak droog tot hedonistisch zoet. Ook Vindemia wil ik hier even noemen, enorm enthousiast voert hij mij langs alle meegenomen Pinot Noir's uit Zwitserland. Alsof ik een individuele proeverij in de breedte van hem krijg. Verder viel Ari me nog op met z'n koosjere wijnen uit Israël. Ook noem ik Sayang wijnen nog even, de 'top of the line' Block 9 Premium Syrah is een ware krachtpatser. Meer foto's van geproefde wijnen zijn te zien op m'n Facebookpagina.

Château Chasse-Spleen AOC Moulis en Médoc 1985

Zo jammer dit. Koop je een kelderrestant waarvan je denkt, of in ieder geval hoopt, dat het wel eens een koopje zou kunnen zijn; heeft-ie kurk. Geen garantie, eigen risico. Jammer, jammer, jammer. Ik had veel goeie dingen gehoord over de wijnen van Château Chasse-Spleen en had me op dit betaalbare ouwetje verheugd. Ach, misschien staat-ie er de volgende keer weer bij, probeer ik hem toch nog eens.

Cascastel AOC Rivesaltes Rancio 5 Ans d'Âge

Onlangs nog proefde ik een Chinese witte wijn die geoxideerd was. Daardoor niet fris, niet fruitig, geen plezier meer om te drinken. Gek genoeg zijn er ook bepaalde wijnen die expres overmatig aan zuurstof worden blootgesteld, zowel tijdens de bereiding als het rijpen. Dezelfde aroma's vind je hierin terug, iets intenser, alleen de smaak ervan is wel goed. Vandaag heb ik een Vin Doux Naturel in het glas, een versterkte zoete wijn. Gemaakt van 50% grenache noir en 50% grenache gris, de gris wordt gevinifieerd als rosé, de noir als rood, daarna geassembleerd en 5 jaar lang opgevoed in roestvrijstalen tanks. Hierna volgt minimaal 2 jaar rust in eikenhouten vaten, niet helemaal vol. Er ontstaat een 'hoed' en de wijn krijgt zijn oxidatieve karakter. Bij het bottelen laat Cascastel altijd 20% van de oude wijn in het vat achter waar dan het jaar erop de nieuwe oogst weer aan wordt toegevoegd. Alcohol is 16%. In het glas helder, amber tot koper gekleurd. Op de stille spiegel zoals ik al zei het aroma van een oude witte wijn, na het walsen opent hij zich. Noterig, vijgen, bedwelmend. In de mond aangenaam zoet, gelijk gevolgd door hele hoge zuren, perfect in balans, niet stroperig dik, niet overmatig alcoholisch overkomend. Smaken van vijgen, noten, klein beetje Sherry-achtig. Wat een heerlijkheid!

Giesen Estate Marlborough Pinot Noir 2011

Oogstjaar 2011 moest in Marlborough wat langer wachten op de pluk voordat de fysiologische rijpheid van de druiven bereikt was, het resulteerde in iets hogere suikerlevels dan gewenst. Handmatige oogst, 20% complete trossen (de rest ontsteeld), 5 tot 10 dagen koude schilinweking, gebruik van wilde gisten, 4 tot 10 dagen 'sur lies' na vergisting, houtopvoeding in Frans eiken vaten van 225 en 300 liter waarvan 15% nieuw, spontane malolactische gisting in een opwarmende lente-kelder, klaring met eiwit. Tot zover de technische specificaties. Op de verjaardag van een vriendin dronk ik deze wijn. Ze kocht, nee, kreeg hem bij de Jumbo. Er stond geen prijskaartje bij het schap, bij het afrekenen stond er 3 euro op het scherm. "Laat maar, dat kan nooit wat zijn", zei ze. Vervolgens kreeg ze de wijn gratis onder voorbehoud dat ze haar mening over deze wijn zou komen vertellen. "Misschien dan wel leuk om te kunnen doorverwijzen naar Wijn-Blog" en dus kreeg ik de wijn te proeven. Alcohol is 13,5%. In het glas de kleur van een donkere rosé, helder, licht kersenrood, intensiteit 2 uit 5 voor rood. In de neus een hintje hout, een klein stalletje, verder aardbei, kers, framboos. In de mond ook weer dat heerlijke stalletje, een klein zoetje, hoge zuren, een licht bittertje, tikje drogend, best wat tannines voor een pinot noir (3 uit 5), subtiele houtsmaak. Hij doet me sterk aan een 'lieblich' Spätburgunder uit de Ahr denken. Laten de drie broers Theo, Alex en Marcel nou vanuit Duitsland naar Nieuw-Zeeland geëmigreerd zijn. Als deze wijn echt maar 3 euro moet kosten dan ga ik even een voorraadje inslaan.

Marquis d'Alban Réserve AOC Bordeaux Supérieur 2010

Een blend van cabernet sauvignon, merlot en cabernet franc, alcohol is 13,5%, opgevoed in eikenhouten vaten, hoelang staat echter niet vermeld. In het glas helder, donkerrood gekleurd, intensiteit 3 uit 5. In de neus een beetje weeïg lijkt het wel, de geur van de malolactische gisting, maïs, nog nooit eerder in een rode wijn geroken, chocola en zwart fruit. In de mond hoge zuren, stevige tannines, 4 uit 5, het hout mooi in de wijn verweven, een volle smaak. Sappig, animaal, koffie, leer. Niet verkeerd.

Vini & Distillati Angelo Delea DOC Ticino Bianco di Merlot 2011

#MerlotMe please! Nou ja, eigenlijk liever niet. Ik vind er niet zoveel aan, merlot. Ik kan me heel goed identificeren met de hoofdpersoon uit de film "Sideways", fan van pinot noir, merlot-hater. "I am NOT drinking any fucking Merlot!" is een gevleugelde uitspraak geworden. Vlak na het uitkomen van die film daalde in Amerika de verkoop van merlotwijnen en steeg die van de pinot noir. Zo ver als een wijn weigeren omdat het een Merlot is wil ik niet gaan, maar het is geen favoriet van me. Maar vandaag is het Merlot-dag, de enige die ik nog in m'n voorraad heb liggen komt uit het kanton Ticino in Zwitserland. Het klinkt erg Italiaans, het grenst ook aan Italië en 80 procent van de bevolking spreekt er Italiaans. De merlot is er in groten getale aangeplant en wordt hier meest gebruikt om rode wijn mee te maken maar een specialiteit is deze 'witte van merlot', Bianco di Merlot. Alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas is hij redelijk intens goud-geel gekleurd. Behoorlijk aromatisch, zonnebloemolie, munt, een klein beetje honing. In de mond een lichte tongtinteling, behoorlijk bitter, matige zuren. Hij is vol van smaak, kruidig, filmend, vettig, voornamelijk zonnebloemolie proef ik, er ontbreekt wat fruitigheid. Ik ben er niet kapot van. Hij doet me aan die andere druif denken die in zowat elk land staat aangeplant: chardonnay. Was daar niet een ABC (Anything But Chardonnay) beweging tegen?

China Great Wall Wine Dragon Eye 2010

Weer eens een dubbele primeur: voor het eerst wijn uit China en gelijk een voor mij nieuw druivenras erbij: de lóngyăn, 'drakenoog' in het Nederlands. De grootste producent van China maakt hem en onder de namen 'Greatwall' en 'Dragon Eye' is het een succesvol exportproduct geworden. Toets bij Google Vertalen het woord 'dragoneye' in het linkerveld en laat hem vertalen van Engels naar Chinees, klik vervolgens rechts op het luidsprekericoontje en je hoort hoe het wordt uitgesproken. Gek genoeg werkt het niet wanneer je het van Nederlands naar Chinees probeert. Geinig tooltje. Ik haalde mijn exemplaar bij de Toko Centraal in Utrecht. Zowel het jaartal als de locatie in de winkel doet me het ergste vrezen. Ik had een plastic 'kurk' verwacht maar er zit zowaar een echte in, die gaat naar Limmen Ludiek natuurlijk. Alcohol is 12%, geen hout. In het glas intens strogeel. In de neus maïs, uitgedroogde bloemenhoning, licht oxidatief... ik was er al bang voor. Op zich valt het nog mee, ik heb ze erger gehad. In de mond heel hoog in het zuur, ook hier weer die smaak van uitgedroogde honing, citroen, droog, speekselopwekkend maar duidelijke oxidatieve tonen. Hier zit geen fris fruit meer in. Het tripje in de zeecontainer en een paar jaar blootstelling aan fel TL-licht heeft hem geen goed gedaan. Ik hou me aanbevolen voor meer representatieve exemplaren.

Jean Desvignes AOP Cornas 'Les Terrasses du Calvaire' 2011

Die 'Jan van Druivenstokken' krijgt nogal wat exposure op Wijn-Blog. Eerder al met een Chiroubles en een Hermitage, nu deze Cornas. Net als de Hermitage ook gemaakt van 100% syrah, alcohol is 13%, klassieke houtopvoeding. In het glas helder, magenta tot paars gekleurd, intensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel hout, na walsen rood fruit, kers, framboos, zwart fruit, bramen, pruimen, een klein beetje roestig. In de mond enorm fruitig, milky, klein zoetje in de aanzet, scherp, een pepertje, hout goed in de wijn verweven, kers, braam, pruim, beetje walnoot in de afdronk. Je blijft ervan nippen, grotendeels dankzij de opvoeding. Het hout 'draagt' deze wijn. Zonder dat zou het een doorsnee wijn zijn, het is mooi gedoseerd, een goed voorbeeld van hoe het ook kan zonder daarin door te slaan.

Vin d'Alsace AOC Gewurztraminer Vendanges Tardives 2011

Vendanges tardives betekent 'late oogst', hetzelfde dus als het Duitse spätlese. De druiven zijn dan vaak al licht ingedroogd waardoor de smaak geconcentreerder en zoeter is. Alcohol is 12,5%, geen houtgebruik. In het glas een intens strogele kleur met een gouden gloed, intensiteit 3 uit 5 voor wit. Wijnen van de gewurztraminer zijn van zichzelf al behoorlijk geurig maar bij deze late oogst spatten de aroma's helemaal het glas uit. Een zoet florale geur, ananas, lychee, abrikozenconfiture, honing. Dit komt ook allemaal terug in de smaak met de toevoeging van citroen en sinaasappelschil. Zoet, maar ook zeker veel zuren en een heel klein bittertje, perfect in balans allemaal. Hij is mooi slank, absoluut niet stroperig dik. De combinatie met een abrikozen tarte tatin lijkt me hemels!

Barisi 'Era Ora' Swiss Cuvée White 2011

We werden uitgenodigd om zuurkool te komen eten. Of ik dan ook de wijn mee wil nemen, dat is eigenlijk zo'n beetje de standaard geworden. Tja, zuurkool. Mijn vrouw wist het al: daar hoort riesling bij. En ze drinkt geeneens alcohol. Even op mijn to-do-list zetten: zorg dat je altijd riesling op voorraad hebt. Die had ik dus niet. Er zat wel nog een zoetje door de zuurkool werd me verteld. Oké, dan ook een wijn met een zoetje. Ik check m'n Excel-sheet en zie deze aparte blend staan. Een Oost-Zwitserse landwijn gemaakt van pinot noir (in blanc de noir), pinot gris, müller-thurgau, gewürztraminer en räuschling. Ongetwijfeld gaat de gewürztraminer (met umlaut op het etiket vermeld) voor een zoetje zorgen. Alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas heel licht goudgeel met een kleine roze zweem, met dank aan de schillen van de pinot noir. In de neus voornamelijk perzik en lychee. "Stinkkaas" rook een disgenoot maar dat haalde ik er niet uit. In de mond een lichte tongtinteling, het verwachte zoetje, mooie zuurgraad, een bittertje, tikje drogend, kruidig. Smaken van rozenwater, lychee, perzik, abrikoos, grapefruit, ananas, honing. Geen 1+1=3, zowel het gerecht als de wijn bleven overeind en op zichzelf staan in de combo. Eigenlijk 1+1=2 dus. Aparte blend, aparte wijn.

Candido Salice Salentino DOC Rosso Riserva 2006

Maar liefst twee keer heb ik oogstjaar 2005 besproken op Wijn-Blog van deze Salice Salentino. Blij was ik dat oogstjaar 2006 ook in de schappen stond. Weer ietsje langer gewacht met openen en daar heb ik geen spijt van. Alcohol is 13%, druivenrassen negroamaro en malvasia nera, 30 maanden houtopvoeding. Helder fel rood met een oranje randje. In de neus belegen, hout, zwart fruit. In de mond valt meteen het hout op, op dag twee is hij wat fruitiger, op dag drie is de balans helemaal goed. Licht belegen, lage tannines, mooie zuurgraad. Smaken van krenten, pruimen, vijgen zelfs, zoethout, beetje dropperig. Karafferen zal hem goed doen, een dagje beluchten ook. In de fles kan hij hooguit nog twee jaartjes liggen. Lekkere, complexe wijn voor een hele zachte prijs.

Casa Santos Lima Vinho Regional Lisboa 'Azulejo' 2011

Een vrij aparte blend van de druivenrassen castelão, tinta roriz (dat is een synoniem voor tempranillo) en pinot noir. Alcohol is 13%, deels houtopvoeding gehad. Helder donkerrood in het glas. In de neus milky, jammy, licht kruidig, een pepertje, mix van rood en zwart fruit. Fris in de mond, fruitig, hoge zuren, zoete kers, rijp fruit, vol, tannines 3 uit 5, een hoge smaakintensiteit, lekkere afdronk. Helemaal niks mis mee.

Legaris Reserva DO Ribera Del Duero 2004

Nog twee flessen zie ik staan bij de plaatselijke grootgrutter. Ik scan de barcode: prijs onbekend. Ik vraag het een met terminal bewapende vakkenvuller: op één cent na 25 euro de fles. Wauw! Stevig aan de prijs. "Meneer, als u wilt mag u ze beide met 35% korting hebben aangezien het de laatste exemplaren zijn". Hij weet me over te halen. Daar zou ik geen spijt van krijgen. Alcohol is 14%, druivenras 'tinta fina', één van de vele synoniemen voor tempranillo (leer de belangrijkste uit je hoofd, het kan een vraag zijn op het examen). In het glas diep donkerrood, helder met een klein beetje droesem. Enorm aromatisch, het stuift het glas uit, een lichte houttoets, vanille, donker fruit, leer, walnoot. In de mond hoge zuren, drogende maar rijpe tannines, 4 uit 5, hout subtiel geïntegreerd. Dropperig, zwart fruit, leer, tabak. Hij is zeer mooi gerijpt, kan nog een paar jaartjes langer liggen voor meer complexiteit. Vlees, vooral vlees erbij eten. De eiwitten daarin verlagen de tannines. Die andere fles laat ik nog twee jaartjes liggen.

03.10.2015 Update: Vandaag de tweede fles geopend. Het droesem is nog steeds aanwezig, heviger nu, vooral in de flessenhals. In de neus iets meer hout, tabak. In de mond is het vooral het hout dat domineert. De tannines zijn iets zachter geworden, nog steeds drogend echter. Hij lijkt iets alcoholischer, de fruitigheid is afgenomen, het bitter in de finale is iets te sterk. Twee jaar geleden in 2013 was hij dus precies op z'n top.

Chais Réunis AOP Cahors 2011

Cahors, ook wel 'black wine' genoemd in vroeger dagen. Het etiket refereert qua kleur in ieder geval nog steeds aan die 'dark ages'. Malbec is de druif die er voor minimaal 70% in moet zitten, soms zit er zelfs 100% in, aanvulling met merlot en/of tannat is toegestaan. Het exemplaar van vandaag bestaat uit malbec en merlot, alcohol is 13%, geen houtopvoeding. Cahors wijnen, zelfs die in het lagere prijssegment, kun je zeker vijf jaar bewaren dankzij de hoge zuurgraad en aanwezige tannines. In het glas helder, fel donkermagenta tot paars, kleurintensiteit 4 uit 5. In de neus kruidig, fruitig, milky, jammy. In de mond ook al zo fruitig, veel zwart fruit, peperig, branderig op de tong, hoge zuren, drogende tannines, 3 uit 5. Een stevige wijn, stevig traditioneel gerecht gewenst; stoofpot, suddervlees, cassoulet.

Maison Viallet-Apremont AOC Vin de Savoie Apremont 2011

Ik neem de fles mee naar een etentje hopende dat deze 2011 het 'nog wil doen'. Ik heb al meerdere flessen wit in de gootsteen moeten leeggooien wegens oxidatie-verschijnselen. Alcohol is 11,5%, geen hout. In het glas heel licht strogeel. In de neus zwak aromatisch, zonnebloemolie, floraal, fris, munt. In de mond vallen meteen de enorm hoge zuren op, dat valt dus gelukkig heel erg mee met de ouderdom. Daarnaast een klein vetje, beendroog is hij, een heel klein bittertje, citroen, licht noterig en gewoon enorm fris van smaak. Ze doen daar leuke dingen in de Savoie met de jacquère.