Domaine Mas de Lavail Ballade 2005

Ik had het al gezegd op 10 juli 2010, dat ik het wijndomein zou gaan bezoeken om meer van deze wijn te halen. Voordat ik daar was, ben ik eerst nog een E.LeClerc ingedoken om daar het wijnaanbod te bekijken. En jawel, daar stonden nog wat flessen uit 2005. Bescheiden nam ik er daar eentje van mee. Hij kostte daar €3,96. Duidelijk was, dat deze niet "over de top" was. Waar de 2004 editie nog een bruine tint had, was deze normaal van kleur, wel donker en niet echt helder, maar in ieder geval een rood-tint. Afgezien van het jaartal is er in de samenstelling niets veranderd ten opzichte van de 2004. In de neus is deze nog steeds houtig en ook een beetje droppig, zij het minder dan de 2004, alhoewel dit in de smaak niet terugkomt. Deze was iets wranger dan de 2004. Dat zou logisch lijken, aangezien je hier het fruit nog moet kunnen proeven. Er zitten redelijk wat tannines is, gezien het feit dat mijn tanden gelijk opruwen. Dit zou mijns inziens toch moeten duiden op bewaarpotentieel, maar waarom was de 2004 dan over de top? Zou die partij verkeerd behandeld zijn geweest? Hij was tenslotte vanuit Frankrijk geëxporteerd, en deze 2005 vond ik in het land van herkomst. Misschien dat de temperatuur tijdens het transport te hoog was, of dat ze teveel heeft geschud. Hoe dan ook had ik er een andere verwachting van, en deze zong zeker geen liedje in mijn mond, zoals de 2004 dat wel deed. Het was zeker geen slechte wijn, maar er zat dit keer geen uitgesproken smaak aan.

Gérard Bertrand Viognier 2009 L'Art de Vivre les Vins du Sud

Wanneer ik deze wijn gedronken zou hebben, voordat ik de vorige viognier die ik heb beschreven, zou hebben geproefd, dan had ik waarschijnlijk een doosje van deze wijn meegenomen. Het is gewoon de viognier druif die mij heeft gevangen. Gelukkig dat ik die andere ook heb geproefd, want er is wel degelijk verschil. De typische viognier smaak heeft hij gelukkig wel. Voor het overige heeft deze zo'n beetje alles "minder". Hij is minder geurig, minder droog, hij is minder goudgekleurd en heeft een minder lange afdronk. Wat ook minder is, is de prijs: €2,90 bij de Super-U in Mirepoix. Alcoholpercentage 13%. Voor die prijs zeker een aanrader, totdat je die andere hebt geproefd, natuurlijk.

Coteaux de l’Ardèche Viognier 2009

Dit is één van de wijnen die ik in Frankrijk op vakantie heb gedronken, en die ik beslist mee moest nemen naar Nederland. Ken je dat, wanneer je bij het drinken van een wijn, bij elke slok even zachtjes moet kreunen van genot? Dit is zo'n wijn. Tenminste, voor mij dan. Ik had de viognier druif al eerder in een blend met de chardonnay druif gedronken, en daarin maakte ze slechts 20% van de blend uit. In mijn jacht naar het zoveel mogelijk proeven van wijn die slechts van één druivenras is vervaardigd, stuitte ik op deze. Oh, oh, oh, wat een heerlijkheid. Ik zal hem proberen te omschrijven. Ten eerste de kleur: vloeibaar goud. Ongetwijfeld heb ik een aantal geuren en smaken gemist, of mis ik de kennis om deze te benoemen. Hij had in ieder geval een onbestemde geur, eentje die ik niet kon thuisbrengen. Nu hou ik niet zo van bloemen en maak ik er geen gewoonte van om deze te ruiken, maar als ik daar meer kennis van zou hebben, zou ik wellicht deze geur kunnen beschrijven. De eerste slok, en wauw, wat een bommetje in je mond! Gelijk wordt de totale binnenkant van je mond gepakt door deze wijn. De zijkanten van m'n tong worden geprikkeld en hij blijft aan m'n gehemelte plakken. Alsof je één of andere vluchtige stof tot je neemt, zonder de nare smaak daarvan. Ik meen vanille te proeven. Ontzettend droog is hij met een hele lange afdronk. Gehaald bij de Carrefour in Pamiers voor €5,30 per fles. Alcoholpercentage 14% en zoals gezegd voor 100% gemaakt van de viognier druif. Ik reed er graag nog even voor om, zodat ik hier een aantal extra flessen van in kon slaan.

26.05.2011 Update: Zeven maanden na het openen van de eerste fles, heb ik nog een fles opengetrokken. De proefnotities hoef ik geheel niet aan te passen. Ik hoef niets af te zwakken en heb ook niets toe te voegen, behalve dat kennelijk deze wijn best nog even kan blijven liggen, zonder dat dat afbreuk doet aan de smaak en frisheid. Hij is nog steeds heerlijk! En weer moest ik even kreunen van genot.

Route des Vins

Net teruggekomen van onze zomervakantie in Frankrijk. We zaten in het gebied waar de wijnen van de Languedoc-Roussillon vandaan komen. Dit is een heel groot gebied waar een enorme hoeveelheid verschillende wijnen geproduceerd worden. We verbleven in een gîte in het département Ariège (09). In dit gebied zelf wordt maar mondjesmaat wijn gemaakt, maar in het naastgelegen département Aude (11) stikt het van de wijngaarden. Eerder op dit blog, zie 10 juli 2010, had ik een wijn beschreven die ik erg lekker vond, maar die ik in Nederland niet meer heb kunnen vinden. Het domein, Mas de Lavail, waar deze wijn wordt gebotteld, heb ik bezocht, en natuurlijk een doosje van deze wijn gekocht. Zoals ik al had verwacht was de 2004 editie er niet meer, en het is inderdaad de 2007 editie geworden. Tevens heb ik een "Ego" en een vin doux naturel, de Maury Expression 2007 bij ze gekocht. Toch vond ik op de heenweg bij een E.LeClerc nog een 2005 editie, die heb ik natuurlijk ook maar meegenomen. Uiteraard ga ik alle wijnen die ik daar heb gedronken, cq gekocht en meegenomen, nog beschrijven op dit blog. In totaal zijn dat 33 verschillende wijnen geworden! Eentje daarvan heb ik op 20 september 2010 inmiddels besproken. Naast Mas de Lavail heb ik Domaine Gayda bezocht. Klik HIER voor de website van Domaine Gayda. Hiervan staat de bekroonde Syrah 2007 op mijn wenslijst. Helaas was dit jaar volledig uitverkocht, het is de 2008 geworden. Hier heb ik tevens mijn eerste proeverij meegemaakt. Master of Wine Matthew Stubbs gaf tekst en uitleg. Hij heeft zelfs een eigen wijnschool welke ook op het domein is gevestigd. Klik HIER voor de site van Vinécole. Emma Kershaw verzorgde de perfect matchende tapas. In totaal heb ik daar 8 verschillende wijnen geproefd. Mijn tweede proeverij werd gehouden in Léran en tekst en uitleg kwam hierbij van sommelier Stéphane Loubatières. Klik HIER voor zijn website. Hier heb in in totaal 7 verschillende wijnen geproefd. In beide gevallen was er een gezelschap van ongeveer 10 mensen, allemaal Engelstalig. Wat me opviel was dat bijna niemand het glas bij de steel vasthield, maar bij de kelk. Tevens was ik de enige die de wijnen niet opdronk, maar uitspuugde. De opbouw van de wijnkeus was bij beiden vrijwel identiek: aperitief, wit, rosé, rood en als afsluiter een vin doux naturel. Op de weg terug naar Holland zijn we nog langs een coöperatieve wijnproducent gereden. Het gebouw staat al sinds 1937 in Gignac. Wijnboeren uit de hele streek komen hier hun druiven "dumpen". Als je dat eenmaal hebt gezien, weet je dat het produceren van wijn daar pure business is en dat er geen plek is voor romantiek. Omdat de wijn uit deze streek vaak door zogenaamde kenners werd omschreven als "strontwijn", had iemand het idee opgevat om deze term commercieel te gaan gebruiken. Het merk "Le Vin de Merde" was geboren. Klik HIER voor hun website. In het eerste jaar bedroeg de productie 5000 flessen. Momenteel zitten ze op 100.000 flessen. Het betreft hier overigens geen klassewijn. Er is ook geen jaartal genoemd, en de wijn valt dan ook in de categorie "vin de table". Ik kon het toch niet laten om ook hiervan een doosje te kopen. Op het etiket prijkt zelfs een strontvlieg. Ik heb een klein filmpje over deze wijntrip in elkaar gezet.

Les 3 J Malepère 2008

De drie J's staan voor Jerôme, Julie en Jonathan. Dit blijken de voornamen te zijn van de drie kinderen van Alain en Chantal Maligorne, de beheerders van Domaine de Buscail, waar deze wijn vandaan komt. Het is een smakelijke, krachtige wijn. Twaalf maanden gerijpt op eikenhouten vaten, en dat is vooral in de afdronk te proeven. Gelukkig niet dominant aanwezig, ik heb de laatste tijd zoveel "hout gedronken", dat ik er een beetje verzadigd van raak. En het hout beperkt zich niet meer tot de wijnen uit de duurdere prijsklassen. Voor 4 euro heb je al een wijn die op hout heeft gerijpt. En dan heb ik het nog niet eens over het hangen van planken, jutezakken met houtsnippers, of het toevoegen van poeder met houtsmaak in de roestvrij stalen ketels waar de wijn in rust. Het schijnt allemaal te mogen. Maar in een ontzettend droog jaar als 2010 is geweest in de Languedoc-Roussillon, is het wel verboden om de dorstige druivenstokken van een beetje water te voorzien. De druiven hangen er zielig klein en uitgedroogd bij aldaar. In de Bordeaux klaagt men er ook al over. Misschien dat ze er nog dessertwijn van kunnen maken. Hoe dan ook, de wijn waar het nu over gaat heeft een neus van kersen en pruimen. Tikje kruidig qua smaak en zoals eerder vermeld, hout in de afdronk. De gebruikte druivenrassen zijn cabernet sauvignon en merlot, verhoudingen niet vermeld. Het alcoholpercentage is 12,5%. De handelsprijs is mij onbekend, omdat ik de wijn in een restaurant had besteld. Daar kostte hij 16 euro en ik heb gehoord dat horecawijnen drie keer over de kop gaan, dus de prijs zal zo tussen de 5 en 6 euro liggen. We waren nog net op tijd om patron François en zijn vrouw in de keuken in actie te zien in Restaurant "L'École Buissonière" in Troye-d'Ariège. Eind deze maand gaan ze "en retraite". Een alleraardigst etablissement tot de nok toe gevuld met antiquiteiten tussen de eettafeltjes door. En het eten was er ook nog goed, en veel.