Kennelijk slaat blogspot op tilt wanneer ik een fles witte wijn van doorzichtig glas upload. M'n vertrouwde achtergrondblauw wordt opeens een stuk donkerder. Een fles van groen glas verdraagt hij iets beter. Het is vandaag woensdag, dus wit. De voor mij maagdelijke petite arvine wordt in de 'Druifbijbel' slechts arvine genoemd, toch rubriceer ik hem met petite ervoor. Een druif typisch verbonden aan de streek Valais in Zwitserland. Daar heb ik dit exemplaar dan ook zelf vandaan gehaald. In Oost-Frankrijk en Noord-Italië hebben ze 'm ook even uitgeprobeerd maar met matig tot geen succes. Vorige week had ik uit 2011 een totaal geoxideerde witte wijn die was 'afgesloten' met een kunststof 'kurk', nu zit er een schroefdop op. Het is inderdaad een betere garantie voor het behoud van wat fruitigheid. Alcohol is 13,5%, geen houtopvoeding. In het glas helder, redelijk intens strogeel met een lichte groene zweem. Koud in het glas ruik ik alleen wat zonnebloemolie, opwarmend komt daar peer, meloen en mango bij. In de mond een piepklein zoetje, beetje mollig zelfs, net voldoende zuren, mondvullende vettigheid, kruidig, een bittertje, speekselopwekkend. De smaak van mango is het meest prominent. Hij zal het best tot zijn recht komen bij een klein voorgerecht van vis, schaal- of schelpdieren.
Op dag twee na het openen wordt de smaakintensiteit wat heviger. Het zoet wordt zoeter, het kruid wordt kruidiger. Wanneer je van Anjou-rosé houdt, een wat zoetere rosé-stijl uit de Loire-streek, dan zal deze witte wijn je ook zeker kunnen bekoren. Ik vind hem niet verkeerd.
