18 november 2011

Presentatie Santa Rita wijnen uit Chili

Via Melman Communications kreeg ik een uitnodiging van Noordman Wijnimport om aan te schuiven bij een lunch in "The Wineroom" van het La Rive restaurant in het Amstel Hotel te Amsterdam. Eén en ander ter promotie van de Chileense wijngigant Santa Rita. Geen onbekende speler in Nederland, bij de meeste consumenten bekend van onder andere de Makro en de Dirck III en dan met name de wijn met de merknaam "120" welke al sinds 1982 op de markt is. Vandaag ging het echter over de Reserva en Medalla Real lijnen met als toetjes de CCC (Triple C) 2005 en de Casa Real 2005. Noordman Wijnimport bestaat al sinds 1934 en Viñas Santa Rita sinds 1880 maar liefst. De samenwerking tussen Noordman Wijnimport en Santa Rita begon 22 jaar geleden. Voor tekst en uitleg over de te proeven wijnen was wijnmaker Carlos Gatica ingevlogen. In Chili heeft hij de leiding over een groepje van acht wijnmakers. Santa Rita is één van de hoofdrolspelers op de internationale markt getuige het feit dat ze naar meer dan 75 landen exporteren. Zo'n 20 jaar terug is men met een verhuizing begonnen van makkelijke vruchtbare bodems naar bodems waar de wortels van de druivenstok wat harder moeten werken voor hun voedingsstoffen. De vraag naar terroir-wijnen wordt immers steeds groter. Irrigeren in Chili is vrijwel onontkoombaar, maar Santa Rita doet dit niet volgens een vast schema. Regelmatig wordt er in de wijngaard zelf gekeken of het nodig is. Pas wanneer de druif zijn eigen sap dreigt te gaan consumeren wordt er geïrrigeerd en dan nog bijna druppelsgewijs. Santa Rita heeft ook een flessen-producent opgekocht en produceert de lichtste flessen binnen de industrie. Het mes snijdt aan twee kanten: het is minder milieu-belastend maar ook transportkosten worden lager. Maatregelen die ervoor hebben gezorgd dat ze binnenkort het certificaat "duurzaam bedrijf" mogen ontvangen. Over het algemeen kun je van de Chileense wijnen zeggen dat ze redelijk wat alcoholischer zijn dan hun Europese tegenhangers. Dat komt door het enorme verschil in dag- en nachttemperatuur. Het koelt 's nachts zo sterk af dat de activiteit in de druivenstok vrijwel volledig tot een halt komt. Daar waar in een gematigd klimaat de suikerreserve 's nachts nog wel eens wordt aangesproken, blijft deze in Chili helemaal in de druif zitten. Suikers worden bij vergisting omgezet in alcohol, dus je voelt 'm al: hoe meer suikers in de druif des te hoger het potentiële alcoholgehalte. Voordeel echter van de koude nachten is dat alle aroma's en noodzakelijke zuren ook behouden blijven. Verschillende tapas kregen we bij de eerste twee witte wijnen, beide van de sauvignon blanc druif. De eerste 2010 Reserva Casablanca DO was zoals ik deze wijn verwacht; buxus, citrus. De 2008 Medalla Real Leyda DO was al iets minder kenmerkend. Maïs en asperges in het aroma, behoorlijk mineralig en zelfs ziltig in de smaak. Bij het hoofdgerecht van hazenrugfilet werd er zelfs even teruggeproefd naar deze wijn en hij kon het rode vlees best wel aan. Bij het voorgerecht van op de huid gebakken kabeljauw met garnalen, kokkels en coquilles werden twee chardonnay's geserveerd. Ook hierbij weer die ziltigheid die ik niet eerder bij chardonnay heb geproefd. Natuurlijk zat er ook "het botertje" in, vanille van het houtgebruik, maar ingetogen, en opvallend hoge zuren nog. Bij het hoofdgerecht van hazenrugfilet met eigen jus en een speculaascrumble, savooiekool, gevulde spruitjes en gekarameliseerde uienringen, werden vier rode wijnen gepresenteerd. De 2009 Reserva Carmenère Valle de Rapel DO, de 2008 Reserva Merlot Valle del Maipo DO, de 2009 Reserva Cabernet Sauvignon Valle del Maipo DO en de 2008 Medalla Real Cabernet Sauvignon Valle del Maipo DO. Ondanks dat het allemaal kwalitatief goede wijnen zijn, waren de meningen verdeeld over welke wijn nu het best bij het gerecht paste. Voor mij was dat de carmenère. De merlot werd ondergesneeuwd door het gerecht en de twee cabernet sauvignons vond ik eigenlijk te heftig voor het ingetogen gerecht. Zou deze wat kruidiger zijn geweest of met een stevige jachtsaus zijn overgoten waren ze betere kandidaten geweest. Als toetje bij het kaasplankje de CCC 2005 oftewel de Triple C (Cabernet franc 55%, Cabernet sauvignon 30% en Carmenère 15%). Een wijn die ze alleen in de betere jaren uitbrengen. Lekker zoetje in de aanzet, fris, zacht mondgevoel, 16 maanden hout maar zeer goed geïntegreerd in de wijn met mooie ronde tannines. Hierna volgde de Casa Real 2005 van 100% cabernet sauvignon. Het kenmerkende aroma van cederhout hierbij aanwezig, 14 maanden op nieuw Frans eiken en hier is dat al meer duidelijk maar nog steeds niet overheersend. Drogend in de mond maar zeker niet overmatig tannineus. Santa Rita zet de tendens naar het produceren van meer en kwalitatieve terroir-wijnen voort. Wel opvallend dat de Nieuwe Wereld wijnen eerst geroemd werden vanwege hun opvallende verschillen met de wijnen uit de Oude Wereld, die daarop de afzetmarkt ook zag slinken, terwijl nu juist meer en meer wordt geprobeerd de stijl van de Oude Wereld te benaderen. Santa Rita is in mijn optiek in ieder geval de juiste weg ingeslagen hiermee.